Верш Да радзімы бліжэй

Да сёмага неба, туды, на вяршыню,
Ад ласкі бацькоўскай, ад роднага дома,
Ад поля, дзе ўлетку цвіце канюшына,
Да зорак, што вабяць святлом невядомым,
Імкнёмся – у нас яшчэ сілы стае,
Ляцім – не забыцца б вяртання дарогу,
Бо гэткая радасць з вяршыні тае,
Калі без Зямлі, без цяпла, без парога.
Без верных сяброў, без каханых сваіх,
Калі навакол толькі неба і неба,
Мы будзем маліцца на матчын уздых,
На пах сырадою і жытняга хлеба.
Мы будзем маліцца – маленне не грэх.
Мы будзем шукаць для вяртання прычыны.
Як ластаўкам жыць невыносна без стрэх,
Так нам без радзімы пражыць немагчыма.
Мы будзем вяртацца да роднай зямлі,
Да кожнай смяшынкі і кожнай маршчынкі,
Да белых буслоў, прылятаюць калі,
А потым з буслянкі ўслед за аблачынкай
Кіруюцца дружна да іншых шырот,
На бераг паўднёвы, на бераг далёкі,
І, як развітальны, самотны акорд,
Чуваць яшчэ доўга над хатамі клёкат.
Пад клёкатам гэтым спяваць і расці.
Зямля! Да цябе прыпаду я ў знямозе:
Вазьмі маё сэрца, ды толькі ў жыцці
Мяне не пазбаў прыцяжэння зямнога.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Калі ты ад Радзімы на сотні кіламетраў Калі ты ад Радзімы на сотні кіламетраў – з’ядае сум душу… І ў цішыні пішу два словы на паперы: я […]...

Мёд Радзімы Калі я ў дзяцінстве Прастудай хварэў, Як мядзведзяня, Мёд я лыжкамі еў. Такога на свеце Не знойдзеш нідзе, – З […]...

Калі цьвілі сады маёй радзімы Калі цьвілі сады маёй радзімы, А цьвет іх быў як аганькі, Калі на ранку клёкат мне бусьліны Даносіў ветрык шапаткі, […]...

Пад небам Радзімы ПАД НЕБАМ РАДЗІМЫ Я тут і праз падэшвы адчуваю Сляды дзяцінства босага свайго. Крынічнаю вадою ачышчаю Душу ад непатрэбнага ўсяго. […]...

А сэрца да сэрца бліжэй і бліжэй Сьцяжына бяжыць басанож да людзей. Дзе жэўрала свечка, там поўніцца дзень Крынічнай вадою гаючых надзей. А сэрцу да сэрца ўсяго […]...

Сымбалем Радзімы Сымбалем Радзімы – чарка й шкварка. Чырвань зь зеленьню лунае на сьцягах. Кожны дзень ў тэлевізары казка Пра квітнеючы край […]...

Кожны з нас прыпасае Радзімы куток Кожны з нас прыпасае Радзімы куток, Каб да старасці чэрпаць адтуль успаміны – Дым над хатай, снапамі прыціснуты ток, Матчын […]...

Матулечцы прысвячаецца Немагчыма. Зусім немагчыма Без пяшчоты кранацца вачыма. Немагчыма зацята маўчаць Пра тваю памяркоўную стаць. Немагчыма далоні кранаці І без ласкі […]...

Усхваленне Радзімы Край мой родны, скажу без падману: Куды б сцежкі твае ні вялі,- Я душой прыкіпеў да Ашмянаў,- Няма лепшай на […]...

Мова дрэў У родным краі размаўляюць дрэвы на мове сонца, ліўняў і вятроў, зялёных раніц, поўдняў загарэлых, птушыных таямніц, трывог і сноў. […]...

Не магу жыць без Радзімы У дуброве каля рэчкі Віснуць сонныя парэчкі, У пералеску ля крыніцы Зьзяюць сьпелыя суніцы. І вясной, і цёплым летам Тут […]...

БЕРАГ МАЛЕНСТВА У кожнага ноша свая. i свой Бог. Не будзем пра Бога… А толькi: Вытокi дарогi – бацькоўскi парог, Бераг маленства […]...

Голас Радзімы ляціць над Зямлёй Голас Радзімы ляціць над зямлёй Голас знявечаных цяжкай тугой, Што так па кропельцы цягам гадоў Мы адцураліся мовы бацькоў. Як […]...

Ляцяць белакрылыя птушкі Пабачыўшы многа краінаў, Малюючы розныя стужкі, На Бацькаўшчыну, на Радзіму Ляцяць белакрылыя птушкі Ляцяць і жадаюць убачыць: Блакітныя рэкі Радзімы […]...

Расце атава Расце атава. Укос другі Касцоў пакліча неўзабаве. Буслоў бясконцыя кругі, У сэрцы большае тугі, Як на бязлюднай пераправе. Як на […]...

Ну?! Што яшчэ табе трэба?! Ну?!! Што яшчэ табе трэба, Каб адчуваць смак жыцця? Вось табе чыстае неба, Вось табе зоркі зіхцяць, Вось табе бераг […]...

Калі ляцяць у вырай журавы Калі ляцяць у вырай журавы, Крычаць і крык іх зразумелы. Яны ляцяць ад роднае зямлі У замежжа с’ёмныя кватэры. Калі […]...

Наша спадчына “Наша спадчына” Край бярозавага соку Белакрылы край буслоў Толькі глянеш адным вокам Зразумееш і бяз слоў Васільковы край азерны Рэчкі, […]...

Ёсць каханне! Дзень, калі мы будзем побач, ноч, калі мы будзем разам – адрадзіць каханне спроба (чалавек кахае часам). Памыляецца часова, ці […]...

Наша будучыня Дзяды жылі на беразе ракі, А потым адышлі на іншы бераг. Нас разьдзялілі доўгія вякі Чужое мовы, звычаяў і веры, […]...

Ліст да Радзімы Талачынская старонка, Любы сэрцу край, Без цябе мне жыць няёмка,- Вестачку падай. Ці калыша ветрык жыта На далонь-палях, Ці чаруе […]...

Папрасі ты ў неба зорку Папрасі ты ў неба зорку – хай Сусвет яе адпусціць да цябе ў тваю хату запаліць табе святло Папрасі ты […]...

Заўжды, заўжды чамусьці верым Заўжды, заўжды чамусьці верым, Што там, за сіняю вадой, Зусім інакшы ззяе бераг, Чым гэты, свой, з яго бядой, З […]...

Бліжэй да ран Бліжэй да ран, бліжэй да мук, бліжэй да спрацаваных рук. Бліжэй да схіленых плячэй, да заклапочаных вачэй… Тады для кожнага, […]...

Раней чым, таўсцей тым, бліжэй чым, радзей тым Раней чым, таўсцей тым, бліжэй чым, радзей тым – пра што гэта фраза? памрэжы адпетым жыццёвага фарсу замовіце слова. і […]...

Юпіцер Мы паляцім з табою разам на Юпіцер, Дзе зорки ясныя чакаюць нас з табой. Жыцце не вечнае, але на той […]...

Там, дзе клёкат буслоў урываецца ў ціш …Іх гоніць з дому подых маразоў, Ды адлятаюць з думкаю адною, Каб хутчэй вярнуцца зноў дамоў, Прынёсшы вестку пра вясну […]...

Не пакідай Бачыш, як неба спусцілася так блізка да нашай зямлі. Вось так да цябе прытуліўся і я… Да мора хіснуцца ўсе […]...

ЯК СПРАВЫ? Мімаходам, мімаволі Цяжка нешта адшукаць, Мусіць толькі ўзнагароду І каханне напаткаць. Напатканне не сустрэча. Узаемнасці няма. Узнагароды і каханне Мы […]...

Белая воля Мы шчыльнымі выйдзем радамі, Як продак-ліцьвін нам казаў. Штандарт бел-чырвоны зноў з намі, Нам волю ніхто не зьвязаў. Нялёгка пакрыўдзіць […]...

Маім землякам Нас віхуры гадоў параскідваць па свеце не здолелі, І сцяжынкі маленства травою тут не параслі. Хто сказаў, што нас мала, […]...

Мужу Віктару Мужу Віктару Не сумуй, што з лепшаю паловай Свайго шляху трэба развітацца. Яшчэ доўга ў квецені вясновай Маладосць назад будзе […]...

ВОЛАТАМ БЕЛАРУШЧЫНЫ Мала пражыў Караткевіч, Сціпла сыйшоў Барадулін, Не развітаўся Гілевіч – Волаты нашы паснулі… Спіце ж, і ведайце! Будзе Светлае нам […]...

Беларусь – мая Радзіма! Беларусь – мая Радзіма, Ты чароўная краіна! Толькі тут дубы гурбою Мне спяваюць песні ў полі, Тут гамоніць лес спрадвечны […]...

У хвалі восеньскай вады У хвалі восеньскай вады Глядзяцца клёны залатыя. Па розных берагах ракі Стаім затоена-чужыя. А сонца – роднае і вецер, І […]...

Роднай вёсцы Бадзені Толькі ты мне і сілу, і веру даеш, Родны край – маіх дум, маіх сноў прыцяжэнне. Тут мой верш самы […]...

Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...

Талька Талька – слаўная рачушка, Грунт яе пясчаны, Бераг мяккі, як падушка, Дзірваном засланы. Луг квяцісты па узбярэжжы, А трава як […]...

Зорныя карункі ***************************** Паляцелі ў вырай думкі, Абдымі мяне хутчэй – І забудемся ў карунках Доўгіх студзеньскіх начэй. Мыш шкрабецца на палацях, […]...

Радзімы музыка Песні, знайце, – сэрца дар Шанаваць іх трэба. Янка Купала Туман як вэлюм бальны. Плывуць у свет ад лодак Па […]...