Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Смаленне кабана

Агонь на дрывотні расклалі мы,
I закурыўся дым,
Якога тады наглытацца
Прыйшлося нам усім,
Пакуль кабана смалілі,
Пакуль падрумянілі так,
Што і за сялом чуваць быў
Духмянай скваркі смак.

Вехці з гаручай саломы
Падкладвалі пад кумпякі,
Пад карак, пакрыты шчацінай,
Пад вышчараныя клыкі.
А потым скраблі нажамі,
А потым змывалі вадой
I ў хату, як п’янага бога,
Ўняслі кабана грамадой.

Следам вятры за намі
Ўвагналі зіму не адну
I цюцьку з катом памаўзлівым,
Якія ўзнялі мітусню.
А потым шыпела патэльня,
I смажылася свежына,
I маці на стол высыпала
Бульбы гару з сагана.

Пасля там нейкай чаркі,
Я помню, гамонка пайшла
Пра розныя справы касмічныя,
Пра розныя справы сяла.
Былі мы, як чэрці, мурзатыя
Пасля работы такой…

Усё гэта мне прыгадалася
На дальняй зямлі чужой,
Калі я з сябрамі дзяліўся
Дамашнім салам тым,
Якое мне маці паклала
Перад падарожжам маім.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Смаленне кабана - Максiм Танк