Верш Безвыходнасць – нудота
Безвыходнасць – нудота,
Як бракуе надзей.
А вярба так самотна,
Сыпле жмутам адзенне.
Зажурылася ліпа,
І сарока сакоча.
Іакаста Эдзіпа
Абдымае, рагоча…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- На досвітку Вакол – ні гуку. Салавей Не выпускае ў неба трэль, Бы звечара – заўзята, ліха не граюць конікі на скрыпках, […]...
- Ліпа Зноў вясною ліпа зацвіце, Мне яна нібы напамінанне. Колькі год прайшло, але яшчэ Не забыла першае спатканне. З неба зоркі […]...
- Крумкач Чорны крумкач па-над зямлёю Сыпле праклёны на сьветлыя мроі, Дыхае злосьцю, сэрцам зьмярцьвелым; Цемрадзь рагоча пад ім, ашалелым. Перад табой […]...
- * * * Замяцеліў вішанькамі май * * * Замяцеліў вішанькамі май. Сыпле й сыпле, несупынны гэткі. Прыгаршчамі поўнымі збірай У траве пялёсткі, як манеткі. Языком […]...
- * * * Як балюча! Як крыўдна! Як горка ” А свет ізноў на вастрыні надзей” Я. Янішчыц Як балюча! Як крыўдна! Як горка… Там вайна!.. На суседскім падворку. […]...
- Плач пакінутага каханай Яко ценцерук у лесе балбоча, Так мое сэрца – да цябе сакоча! Ні верашчака, кілбаса, сялянка – Ніц мі не […]...
- Вярба і дзяўчына Па матывах народных песень Захісталася ад ветру Кучаравая вярба. Пакахаў, ды не мяне ты. У сэрцы цяжкая журба. Ну якая […]...
- Зорны пыл – на рахунку у банку Зорны пыл – на рахунку у банку. Я жыву на працэнт. Маім промням бракуе напрамку. У мяне марсіянскі акцэнт. Маё […]...
- Горад Гэты горад чужы, І чужыя тут людзі. Ён ня мае душы. Жах сьціскае мне грудзі Ад той думкі, што тут […]...
- АБДЫМКI МАЙСКАГА ВЕЧАРА Цеплы майскi вечар неба абдымае, За ракою вецер на цымбалах грае. I прыцiхлi ў гнёздах птушкi на яечках, Пацягнула з […]...
- Зямля бацькоў, ты зажурылася Зямля бацькоў, ты зажурылася, Няма той радасці ў вачах, Нібы да плоту прытулілася З дрыготкай хіласцю ў нагах. Вось хатка […]...
- Увечар муж дамоў прыходзіць Увечар муж дамоў прыходзіць І сумна жонцы дакладае: – Ў мяне – праблема на рабоце, Дый шчэ няёмкая такая. Тут […]...
- Фермапілы Фермапілы Мы стаім у цясьніне. Нас, быццам ваўкоў, атачылі. Прапануюць нам здацца, Гарантыі нават даюць. Толькі мы пакляліся, Што лепш […]...
- Чаму кладзе на кальку туш Чаму кладзе на кальку туш мастак амаль агульных душ? чаму алоўкі пакрышыў не-праграмёр чужой душы? Вучыцца каб у аднаго. і […]...
- Расстаёмся Расстаёмся. Ужо – ні прычын, ні надзей. Што прычын правады?! Што надзей невады?! Расстаёмся з табой не на час, не […]...
- Каля хаты прыснілась вярба Каля хаты прыснілась вярба, і імкненне у былое зайграла, Па радным так мясцінам журба, Усё спакою душы не давала Вёска […]...
- Зімовы дождж Зімовы дождж – па шыбах слёзы… На крушнях волкі ночы цень. Твой шлях адсіверны мімозы Ўсцілаюць зоркамі надзей… Надзей няўцямных, […]...
- У тлумачэннях сэнс схаваны У тлумачэннях сэнс схаваны, а словы могуць і забіць. У пошуках сваёй нірваны мы можам толькі ў небе быць. Мелодыі […]...
- Зорачка надзей Як мары адбываліся ва ў сне, Застаўся ад маленства ўспамін. Надзеі зорка зіхацела мне, Кудысьці лятучы з вышынь. Няма ўжо […]...
- Промні надзей Промні надзей.. **************************** Вясна заранне завітала. Сышлі марозы. І тады Яна зайграла, заспявала І ўсіх пазбавіла нуды. Праменьчык сонца над […]...
- Па горадзе надзеі Ізноў іду адзін па горадзе надзеі, Праходжу па дварах нявыкананых мар. Блукаю наўздагад, шукаю месца, дзе я Аднойчы запаліў вачэй […]...
- Родны Кут Прыгожы край, Мой мілы кут. Адзін з мілейшых, Родных пут. Тут нарадзіўся, Тут прапаў. Тут першае Каханне сустракаў. Вярба квітнее, […]...
- Дылетант ДЫЛЕТАНТ Быу аграном адзін такі, Меу у пашане буракі. Садзіу не тое, і не там, Меу памашанства к буракам. Пшаніцу […]...
- Бывае часам нам самотна Бывае часам нам самотна… Вось так губляецца настрой. Крадцзецца ў думкі адзінота І навявае неспакой. І сэрца раптам ужо не […]...
- Мужык у мора ў паліто нырае Мужык у мора ў паліто нырае, Чым выклікае ступар у жанчыны: – Што гэта з Вамі? – Мыю, вымываю. – […]...
- У вясёлкавай спадніцы У вясёлкавай спадніцы.. ****************************** А люты сёлета не злосны: Адліга днём, мароз уночы. Сінічкі ўжо гукаюць вёсны, Сарока весела стракоча. […]...
- Вяртанне да роднай хаты І недзе блукае мой цень. Дарогі пагоркамі ўздыбленыя Ужо не чакаюць гасьцей. Тут сьцежка дзіцячыя крокі Схавала ў гушчар лебяды, […]...
- А болей не жадаецца кахання А болей не жадаецца кахання. Душа бы зледзянела над стырном. Не мае дзеўка леташніх пытанняў – Чаканне закулілася ў адхон. […]...
- ***Калі не пяецца – навошта й спяваць Калі не пяецца – навошта й спяваць і песняй натужнай маркоціць душу. Услухайся лепей у пошум дажджу, учуй, як рагоча […]...
- Алёна Запляталі у косу, стужачку чырвону, Выдавалі замуж дзяучыну Алёну, Без яе згаднення, нават не спыталі, У белае адзенне яе апраналі […]...
- Белая лебедзь Белая лебедзь сваімі крыламі Разгарнула старонкі душы Той дзяўчыны, што пад нябёсамі Чакае кахання і марыць у цішы. Ёй вельмі […]...
- Зноў… аб каханьні Зноў… аб каханьні. І цяпер непатрэбны пяшчоты, Бо жыцьця засталося на дых, Бо калядную торбу шчадротаў, Ад каханьня нягожа прасіць […]...
- А мне й дагэтуль кожнаю зімой А мне й дагэтуль кожнаю зімой Чуваць ахрыплы голас крыгалому. Бо ён не хоча даручыць нікому Вясціну, што настрой сагрэе […]...
- Так жухнуць кветкі Так жухнуць кветкі На стале. Так шамаціць Самотна лісце, Як ты, як ты Прызнаўся мне У сваёй шчырасці Калісці. Ды […]...
- Колькі той радасці у чалавека! Колькі той радасці у чалавека! Болей работы, трывогі, турбот… Ды сустракае вясною спрадвеку З радасцю чыстай ён птушак прылёт. Выгляне […]...
- Ларысе Геніюш Пасьля прачытаньня “Споведзі” Ларысы Геніюш Памяці заступніцы пакутнай, Маці ненароджаных сыноў, На вякі Радзімаю прыкутай За сваю адданую любоў!.. Не […]...
- Беларуская мова – святая Беларуская мова – святая, Хоць пакрыўджаная яна. Не гучыць яна часта з экранаў, Успрымаецца – бы не свая. А паслухаўшы […]...
- Не плачу Не плачу, бы вярба над ручаінай. Што плач, як вінаватая сама? Я цешу успамінамі часіны. Усё было. Ўсяго ужо няма… […]...
- Лагодны вечар сыпле ў рэчку краскі Лагодны вечар сыпле ў рэчку краскі, Абняў зарою быструю ваду, – Вада зару цалуе на хаду – І ўдаль бяжыць, […]...
- Студзень. Каляды Студзень. Каляды. Ў засьнежаным парку Дрэвы самотна Глядзяць на мяне. Ціха… Па нерушным сьнезе Ступаю… Мяне даганяе Сьлядоў ланцужок…...