Верш Пачуццю цёмнаму падлеглая

Ещё вершы:

1. НЕПАЗБЕЖНАСЦЬ Чаму не можаш зразумець, Каб прыязджаць не пагасціць, А каб, нарэшце, адагрэць І ні за што не адпусціць. І спачуванне […]...
2. Бездакорнаму быць Бездакорнаму быць і так жыць, як ручай І свабодна, і звонка, і ціха, І жадаць для сябе, і жадаць усім […]...
3. Ты можаш пазбавіць мяне вачэй Ты можаш пазбавіць мяне вачэй і нават пазбавіць рота. Ты можаш зрабіць, каб з маіх начэй я плёну ня меў […]...
4. Самаму светламу пачуццю прысвячаецца Самаму светламу пачуццю прысвячаецца… Мне заўсёды цябе не хапала: у вясновым п’янкім паўзмроку, дзе чаромха пялёсткі губляла ў рачаін гаманкіх […]...
5. Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...
6. Санэт-калыханка Спі. Прыстала зрэнка бычыць. Вушы – чуць, язык – тлумачыць. Думкі – ўгалаве блудзіць, Рукі – мацаць, цела – жыць. […]...
7. БАЛАДА ЗМІТРАКА АСТАПЕНКІ (27.11.1910- 1944(?)) За мову беларускую-турма, Без мовы роднай чалавек-слабы. Нібы агонь, сібірская зіма Выпальвае ў людзях таўро “Рабы”. А ты-не […]...
8. Не клянчу Я не клянчу з вас волю, Шаноўны. Я ўсё маю ці проста хапае, А яшчэ мяне хлопец кахае. Не трымалі? […]...
9. Чалавек маленькага роста “Чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне?” Чалавек адказвае проста: “Гэта залежыць не ад мяне”. “Чалавек маленькага розума, […]...
10. Песня Чалавек нараджаецца з песняй, Што пяе над калыскаю маці. З тою сумнай, тужліваю песняй, што пара прыйшла засынаці. На Каляды […]...
11. Простыя словы об шчасци Мы кожны раз І кжную гадзіну Не бычым прастаты и глыбіні У нашым, вельмі моцным І цудоуным міры Мы толькі […]...
12. СХЛУСІ Немагчыма, што ты мне схлусіў, Што забыўся на ўсё паміж намі. Закажы ў маю вёску таксі І вярні тую добрую […]...
13. Прысвечана L А на небе лагодныя зоркі Штосьці шэпчуць маркотнай луне. Але ж ты не шкадуеш мяне – Толькі позірк кідаеш свой […]...
14. Шчаслівы Шчаслівы ты, калі умееш сеяць; Шчаслівы ты, калі умееш жаць; Шчаслівы ты, калі умееш верыць; Шчаслівы, калі можаш ты кахаць. […]...
15. Добрым людзям А ці кажу што я паэт? Люблю я забаўляцца з словам, Люблю, таксама, родную мне мову. Не патрабую да сябе […]...
16. Шкадаванне пра мінулае Амаль у кожнага ёсць ў яго мінулым Нешта такое, што хацелась бы забыць, І што калі бы яго ў той […]...
17. Расонскі стод Ты прачнуўся ў водах Дрысы, Безыменны стод. І падняў цябе нядаўна Добры наш народ. Што ты можаш распавесці З глыбіні […]...
18. Не бачна слоў, абрысаў не чуваць Не бачна слоў, абрысаў не чуваць, Ды слотай набрыняе наваколле. Тут быў разлог, квітнела сенажаць, Цяпер – пачвары танчаць на […]...
19. Да вагітнай Ціха ідзеш ты, у нетрах дзіцёнка хадою калышаш, Цёмнай і цёплай яму служыш калыскай цяпер. ————- Дзіцё, што ў коласе […]...
20. О, сорам – вершы “з-пад сякеры”! О, сорам – вершы “з-пад сякеры”! Але ж у іх – мая душа! Таму запісваю і веру: Змагу ствараць і […]...
21. Крыж у кожнага свой Крыж у кожнага свой Захварэла. Пасцельны рэжым, А за вокнамі чэрвеня гукі. На зямлі, без ніякай прынукі, Усе носім свае […]...
22. Чалавек не ўзнікае так Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца Як ратай, Як дзівак, Як мастак, Ад якога свет адбіваецца. Чалавек не […]...
23. Па сутарэннях душы Па сутарэннях душы, Па лабірынтах свету, Па цёмных ночах, Шэрых днях, Бяжыць – сляпы, знявечаны, раздзеты. У бясконцых марах чалавек […]...
24. Шлях скрозь жыццё Ці магла калі-небудзь я толькі падумаць, Што сустрэну цябе, Што наогул ты тут, а не дзесці яшчэ. Ты жа можаш, […]...
25. Растрэл Калі на растрэл павядуць да сцяны, Я стану прасіць аб адным: Стралялі ў патыліцу мне каб яны У лесе хваёвым, […]...
26. Я свой лёс Я свой лёс незавершаны ўсё вызначала вершамі. Дзе яны-першыя, тыя з якімі напоўніцу сэрца сваё ірвала? Мала было мне, мала […]...
27. Зялёны птах Зялёны птах з палоскай жоўтаю удоўж крыла. Згубіла страх, разгубленасць перамагла. Выглядваю штодзень з акна цябе. Ужо дзяўбе крупінкі раннія […]...
28. Вершы, проза і запой Як твой лепшы ў жыцці Ужо верш напісаны – Можаш смела сыйсці Ў запой да Нірваны. “Нука стой!” – Закрычыць […]...
29. Я не маю хаціны Я не маю хаціны, Ля кладаў роду майго, Ля тых балот журавінных, Дзе лавіў карасёў. Я не маю часіны У […]...
30. Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...
31. На гасціннай планеце На гасціннай планеце, Дзе часовы наш дом, Мы дасюль – нібы дзеці, Што гуляюць з агнём. Спажываем “пустышкі” – Слава, […]...
32. Калі стварае Бог паэтаў Калі стварае Бог паэтаў, Ён перш за ўсё кладзе ў дзяжу Закваску чуласці да свету І дрожджы – жменю куражу. […]...
33. Расстаёмся Расстаёмся. Ужо – ні прычын, ні надзей. Што прычын правады?! Што надзей невады?! Расстаёмся з табой не на час, не […]...
34. Здаваўся часам для людзей Здаваўся часам для людзей Недатыкальным А быў – не знойдзеце прасцей Недаравальна Таму, мажлiва, што глядзеў Я так узнёсла Памiж […]...
35. Чаго не убачыш вачыма Чаго не убачыш вачыма, Чаго не адчуеш душой, Таго уявіць не магчыма, Бо тое жыве над табой… Як птушка ў […]...
36. Зімовы дождж Зімовы дождж – па шыбах слёзы… На крушнях волкі ночы цень. Твой шлях адсіверны мімозы Ўсцілаюць зоркамі надзей… Надзей няўцямных, […]...
37. Дачка Яна, усмехаецца табе: У жыццё прыйшла так нечакана І сэрца боль тваё кране, Яна сказала без падману. Яна – дачка […]...
38. Пахаванне кахання Ты паехаў на лепшае свята жыцця. Ды здараюцца ў ім і такія фінты: За шчаслівым пачаткам – сумны працяг. Абрываецца […]...
39. Напрадвесні Уздыхнулі Нёмана грудзі: – Вясна будзе! Вясна будзе! – Покліч скалыхнуў паветра, Адгукнуўся ў пушчы нетрах, І расплыўся, і загінуў… […]...
40. Паэтка Звычайны погляд у мокры дзень, Аздоблены сляпой дажджынкай… і над сталом яе вылучна цень… і вершы, змытыя слязінкай… Яна чакая […]...