Верш Зацікавіць жыць па-людску

Ещё вершы:

1. Радасць жыцця Распускаецца белай лілеяй На жыццёвых прасторах душа. Жыць у шэрані дзён я не умею. Трэба бачыць мне зорак абшар, Трэба […]...
2. Хачу жыць Хачу жыць, Захлынацца і верыць. Піць каханьня нязведаны боль… Дай руку мне, Дай вусны, дай сэрца, Дай мне воч тваіх […]...
3. Міні-паэма “Як жыць?” Восень. Шэрая брудная вуліца. Дзеянне адбываецца каля газэтнага шапіку. Інтэлегент (хавае нешта ў торбу і азіраецца): – Як жыць, то […]...
4. Як цудоўна жыць! Як хвалюецца сэрца вясною! З капяжамі надзея звініць. Што такое, скажыце, са мною?! Як цудоўна і радасна жыць! Сонца ў […]...
5. Якое шчасце жыць у Беларусі Якое шчасце жыць у Беларусі. Калі навокал ціха і спакойна. Сваёй радзімай вельмі ганаруся. Бо кожны можа жыць прыстойна. Адкрыты […]...
6. Хто ‘шчэ павінен жыць Хто ‘шчэ павінен жыць, Той лёгка не памрэ… Хоць кідайся з акна, Хоць лі ў сябе атруту, Жыццё не ўгаманіць, […]...
7. Нам па жыцьці так цяжка жыць Нам па жыцьці так цяжка жыць: Шукаць адказаў на пытаньні, Праходзіць праз выпрабаваньні, І быць сабой. Асобай быць. Нам цяжка […]...
8. Буду жыць Я чую, бачу і люблю, А гэта значыць, што жыву… І ў маім сэрцы свет гарыць, А гэта значыць буду […]...
9. І трэба жыць На свеце праўда ў нас адна: Жыццё – ёсць барацьба, яно ж – гульня. А гэта значыць: трэба жыць, І […]...
10. Ці варта жыць без сэрца? Ці варта жыць без сэрца? Ці варта без кахання жыць? Жыццё ж ўжо не б’ецца – Пустота толькі і свярбіць. […]...
11. Мне прызначана жыць на мяжы Мне прызначана жыць на мяжы, Быць палітрай шматлікіх абліччаў, Ткаць са слоў габелен таямнічы І з пачуццяў ствараць вітражы. На […]...
12. Павінны жыць Мароз падсцёгівае папругай Не крочу, а амаль лячу Зямлі не чую пад сабою Ўсё будзе так, як я хачу! І […]...
13. На беразе ракі На беразе ракі І плач, чытач, і смейся, бо краявід такі: адпачывае… смецце на беразе ракі. На лавачку прысела… бляшанка […]...
14. Колькі жыць мне засталося? Колькі жыць мне засталося?.. Дык імчы ж мяне, цягнік, Морам жоўтага калосся На жаданы мацярык. Там зязюлька мне лічыла Леты […]...
15. Замінаюць жыць кастрычніцкія дахі Замінаюць жыць кастрычніцкія дахі падваконьні дзьверы скразьняком гундосяць мы з табою разам зьнішчым свае страхі што зь дзяцінства нас з […]...
16. Жыць хочацца, бадай што, як ніколі Жыць хочацца, бадай што, як ніколі, тым больш любіць, тым больш, калі вясна, тым больш, калі ў цябе дачка на […]...
17. Мае сэнс жыць на Зямлі Мае сэнс жыць на Зямлі, Мае сэнс і наша гора. Бо з нябёс нас саскраблі, І душу ўзялі з мора. […]...
18. Забыты ўжо позірк і памяць бяз слоў Забыты ўжо позірк і памяць бяз слоў, Пустая бутэлька благога віна. Тваёй тугі цені пяюць ля акна, Забыты ўжо позірк […]...
19. Мы будзем жыць “Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай, смуглявая, каханая, бывай…” Аркадзь Куляшоў, 1928 Цякуць удзячнасці напісаныя словы, Да тых, хто […]...
20. Не магу жыць без Радзімы У дуброве каля рэчкі Віснуць сонныя парэчкі, У пералеску ля крыніцы Зьзяюць сьпелыя суніцы. І вясной, і цёплым летам Тут […]...
21. Цвярозым быць – навошта жыць?! “Цвярозым быць – Навошта жыць?!”, – І нехта зноў жыццё камячыць, Пачаўшы піць, Ды гэтак піць, Што свету белага не […]...
22. Каб у любові ў родным краі жыць Хаця і шмат дзікунства на зямлі, але такое – поўны заняпад: каб маці-птушка крыламі сваймі не бараніла ўласных птушанят. Каб […]...
23. О, як холадна жыць, Божа мілы! О, як холадна жыць, Божа мілы! Стынуць вусны, ляднее душа. Дай мне сілы, мой Бог, дай мне сілы! Хай загіну […]...
24. Як жыць, чым дыхаць, што спяваць Ня ўражвае, становіцца сляпой і абсалютна непатрэбнай кропля над чужой шчакой. і вечарыны не расказваюць, каму і з кім прыдзецца […]...
25. “Драма ўнутры” Сярдэчнымі думкамі бывае нахлыне Да так, што цяжэй цягніка, Што ў скронях ад болю засвішча І цела душу на волю […]...
26. Ад любві да нянавісці – крок Ад любві да нянавісці – крок. Як зрабілІ, так і адышлі Ў адзіноцтва – ад Бога урок, Каб адзін аднаго […]...
27. Трагедыя ў стыле gothіc. Track 6 – “Герой” Крок… Яшчэ крок… Гарачыя вочы… Цемра… Цьмяная ноч… Лес… Цішыня… Месяц вабіць застылыя дрэвы. Іх цені змяшаліся пад чорным покрывам […]...
28. ЛЯ ХАТЫ Ты не ўстанеш, не пабачыш, Як мне цяжка аднаму – Словы болю, горыч плачу Выказаць няма каму. Моўчкі тупаю ля […]...
29. Лявон з дому не выходзіць Лявон з дому не выходзіць, Састарэў да часу. Да жанчын ужо не сходзіць, Хоць на іх быў ласы. Агарнула яго […]...
30. Сьпяшайма жыць! Міхасю Скоблу Па дарозе з Гомеля на Менск у лісьцёвым залатым тунэлі хуткасьць набывае новы сэнс, нібы штрых на сьвежай […]...
31. Маналёг – Частка ІІ (Увесь сьвет – тэатр) Жыць ці ня жыць? Пытаньня ня ўзьнікае. А вось пытаньне: быць мне, ці ня быць Акцёрам, што па п’есе адгуляе […]...
32. *** Я гэты боль перажыву Я гэты боль перажыву. Хоць цераз край – да дна дап’ю. Мой боль – нацятую струну Я не парву – […]...
33. Жабіна магчымасць Пнецца “жаба ў каляіне” увайсці ў гісторыю дрэнна ў шэрай кааліне гледзячы ў тэорыю Шлях, дарэчы, лесам цягне невядомай сцежкаю, […]...
34. Вольныя думкі Дзе я належу? Дзе я блукаю? Калені дрыжаць, а сэрца палае. Анёл-ахоўнік, я не ўяўляю, чаму боль не раніць, а […]...
35. Зорка… і зноўку – зорка Зорка… і зноўку – зорка… Шляха Млечнага крок… Крок нікуды… у морак… Ў бездань… Ў глыбокі змрок… Крок… і яшчэ […]...
36. Не вер Такі спрадвек закон прыроды – У поўдні цень найкарацей, А дзень хінецца да заходу І цень, што міг, – усё […]...
37. З каханнем цяжка развітацца З каханнем цяжка развітацца, Пайсці зусім, пераступіць парог, Расстацца – і душою не вяртацца, Апошні ў сэрцы боль, апошні крок. […]...
38. Адзін, магчыма, крок, не болей Адзін, магчыма, крок, не болей Ступіў ты ў вогненны прасцяг, – Але ў тваіх руках над полем Узвіўся наш гвардзейскі […]...
39. Многакрокавае планаванне Першы крок заужды самы цяжкі – і каб зрабіць учынак важкі, Прымушаны ты часам сілы усе сабраць, Каб выканаць той […]...
40. Напярэдадні 2013 Пражылі. Не, не жылі — выжывалі. Мацнелі. Боль ператвараючы на моц. Знаходзілі і зноў гублялі. Сябе між мірыядаў сонц. Мы […]...