Верш Водар мовы
Кавярня напоўнена водарам смачным,
Салодкіх пірожных, сіропамі з вішань.
Праменнем ляціць ен ў цела нябачна,
І разумееш, што розум тут лішні.
Вось так маёй мовай прапітана сэрца,
Як свежы і смачны пластовы пірог.
Яго спажываю, наўрадці наемся,
Залежнасць вялікую выклікаць змог.
Прыходзь да мяне на гарбату з Цэйлона,
Частаваць буду стравай любімай цябе.
Паспрабуй беларускае, смачнае слова,
А дадатку, як верш, напішу я табе.
Ещё вершы:
- Хутчэй прыходзь Хутчэй прыходзь: я не бачыў цябе сто гадоў, Сто гадоў з маіх бясконцых мільёнаў год. Слова “вечнасць” так лёгка скласці […]...
- Наш масток НАШ МАСТОК Дзе бруіцца мой выток І такі ж выток твой светлы, Ёсць рачулка і масток У куточку запаветным. Дзе […]...
- Зраблю гарбату Зраблю гарбату З твайго букету, З чырвоных ружаў, Што зараз дужа Мне рэжуць вока Сваёю спёкай. Чырвонай плямай У пакоі […]...
- Чужы горад А без цябе мне гэты горад стаў чужы, Усмешак тут чамусь не бачу болей, Замест кахання тут ідуць адны дажджы, […]...
- Залежнасць Мая дарога за бацькоўскім домам – Святая сувязь з роднаю зямлёй. На ёй залежнасць вырасла свядома Ад усяго, што блізка […]...
- Віктару Сырыцу, старшыні Баранавіцкай гарадской Рады Таварыства беларускай мовы Віктару Сырыцу, старшыні Баранавіцкай гарадской Рады Таварыства беларускай мовы На сход, на ўсенародны, грозны, бурны сход Ідзі, аграблены, закованы народ! […]...
- Натхненне Я шукаю цябе кожны дзень Ў цемных вокнах пры шэрым змярканні, Толькі ты уцікаеш, бы цень, Пазбаўляючы шанцу спаткання. Ты […]...
- Я адну цябе кахаю Я адну цябе кахаю. І наўрадці ўжо калі Я кагосці пакахаю Гэтак вось ў сваім жыцці. Ледзь не кожную ноч […]...
- Прыходзь! Апошнім часам, па вясне, Чакаю ўсё часцей, Калі салоўка распачне Свой спеў – чысцей, чысцей! І ненарокам падштурхне Ўспамін пра […]...
- “Калі няма на свеце маёй мовы…” Калі няма на свеце маёй мовы, Майго народа і мяне самога, – Дык для каго будуеце, панове, Канцлагеры, катоўні і […]...
- Кубачак гарбаты Ой, прывёў мяне мілок ночкаю дахаты: – Можа вып`еш ты маёй кубачак гарбаты? – Для мяне тады й сусвет будзе […]...
- Водар шакаладу і Eclаt Я прыйшоў, вым’учаны прастудаю, Перайшоў парог, нібы мяжу. Я прыйшоў з праблем надзённых грудаю, Не гані, я трошкі пасяджу. Слухай, […]...
- Прыдзі, здымі адзіноты аброць! Любушцы Прыдзі, здымі адзіноты аброць! Ніяк я не знайду сяброўства з горам. Цябе я ў снах заву і жду, прыходзь! […]...
- Водар сьнежаньскай адзіноты Водар сьнежаньскай адзіноты. Гэты верш – і нічога апроч, Толькі ветру бязгучны дотык. Востры месяц сьвяткуе ноч, Ды на золку […]...
- Не сніцца Парыжу ворыва водар Леаніду Дранько-Майсюку Мая душа не плача, а пяе, бо стомлена не лёсам, а табою. Л. Дранько-Майсюк (“Стомленасць Парыжам”) Твая душа […]...
- Свой водар вясновы ўжо выпіла лета Свой водар вясновы ўжо выпіла лета. Восень журбою лягла на бары. Вятрамі халоднымі сумна апеты, Лес адзінокі смугою гарыць. Дымяцца […]...
- Думкі ранкам Пасля чёмнае ночы Раніцой я прочнусь. Адкрываю я вочы І вакол азірнусь. Як хацеў бы я побач Раптам ўбачыць цябе, […]...
- Цябе Цябе… і толькі я цябе кахаю! Ты бачыш? Стала я зусім другая. Маўчыш… не ведаеш што трэба адказаць? Тады ідзі, […]...
- Асёл на імянінах Здавалася, без дай прычыны Леў запрасіў Асла на імяніны. Асёл ад шчасця захмялеў. Падумаць толькі! – Ён і Леў. Здаецца […]...
- Уздрыгнуўшы, паплывуць вагоны Уздрыгнуўшы, паплывуць вагоны, Ціхі домік прамільгне здалёк… Апусцеў садоўніцкі зялёны З невысокім ганкам флігелёк. Даўняя самотная аповесць! Як вялікі некалі […]...
- Любіць цябе буду Маці мая, Зямля, хачу табе сказаць, не буду пісаць лісты, а казаць… Казаць тое, што жадаў даўно, аб чым Бога […]...
- Не любі мяне Не любі мяне. шукай не мяне. тампліеры па сэрцах танчаць сцюдзёнае танга. не шкадуй мяне. даруй не мне. рызыкуй не […]...
- Было так радасна і хораша! Было так радасна і хораша! Ты, як агонь, ахапляла горача. Было так дзіўна і цікава! Ты, як вада, мяне абцякала. […]...
- Пацеры да мовы Мазалёвая, з крываточынай, і не сынава, і не доччына, паўсядзённаю, усяўладнаю, як жыццё-быццё, безагляднаю, мова родная, Богу годная, уваскрэсні, прашу, […]...
- Без мовы ты ніхто Без мовы ты ніхто – жывёла ды і толькі. Яда, работа, сон – такі расклад жыцця. А роднага ў душы […]...
- Мілая Юля мая Дзесьці жыццё прытаіла каханне, Колькі мінула ўжо год з таго дня? Вершам сваім падарую прызнанне Мілая Юля мая! Я закахаўся […]...
- Становішча мовы Доўгі час была Беларусь пад прыгнётам, І не маглі беларусы на мове сваёй размаўляць, Кіравалі ваякі нашым цудоўным народам І […]...
- Я беларускай мовы носьбiт Я беларускай мовы носьбiт, Адданы за яе змагар. Няўжо не будзе прыкра ўнукам, Што мы згубiлi гэты дар… Брат-беларус, прачнiсь […]...
- Жахлівая восень, не меней зіма Жахлівая восень, не меней зіма, Толькі пакуты, толькі бяда, Успаміны хвалююць і сэрца дрыжыць, Але спадзяюся, што буду я жыць. […]...
- Да мовы прынік беларускае Да мовы прынік беларускае І вытокі шукаю жыцьця: Ад ляхаў яго сьцежка вузкая, Ці з балтаў – галодных бадяг? Славяне […]...
- Міжнароднаму дню мовы прысвячаецца Ты мой святочны колер веры. Веры ў будучыню тую, Што зменіць час сумлення шэры, Што зменіць і зямлю святую… Я […]...
- Пакуты беларускай мовы З-за непахіснасці крочыла ззаду, Змардаваная, згвалтаваная часам, Безнадзейная, але ж непаданая гаду, Цягнулася з тым, хто пакрыўдзіў, разам. Вочы пабляклі […]...
- Да Дня і ў рамках роднай мовы ш Ты будзеш хвайны дзек Па-за мяжой пачуццяў кволых Мы любім ліхалецьць? Ці толькі беларускай моўкай Вслаждае вусн Палесьсь? Дык дзе […]...
- Яна ведае мовы і моду Яна ведае мовы і моду, мае цверды жыцьцёвы план, і з усьмешкай ўкладае прыгоды ў наш сур’ёзны лірычны раман. Яна […]...
- Чаму мы пазбягаем мовы нашай Чаму мы пазбягаем мовы нашай? Таму што потам, кроўю і слязьмі Яна насычана, і плача, Што мы яе не збераглі. […]...
- Моцная кава Моцная кава бяз цукру, а на падлозе снег. Ведаеш, больш я ня буду слухаць твой дзёрзкі смех. Пылам забруджаны ружы, […]...
- Ці ты бульбаш? Пазнай сябе: ці ты бульбаш? Ці згодзішся ў каторы раз Змірыцца з тым, што ты бульбаш? Забыць бацькоўскі той наказ: […]...
- У каміна – Што ж, камін зацяплю, буду піць… – Няма жа ў цябе каміна. Няма чаго, сябра, табе цяпліць. – Мне […]...
- Гліна Яна мяла няўмела камяк белай гліны, Выляпляла нервова нішто абы як, І пакуль яе пальцы акрэсьлілі сьпіну – Шмат разоў […]...
- НА ВЯРШЫНІ СТРАСЦІ Нам расстацца б на вяршыні страсці І на памяць у жыццё з сабой Ночы казачныя тыя ўкрасці, Нібы ў ракавіне […]...