Верш Ледзь чутны спеў у цішыні

Ещё вершы:

1. Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Соль словаў запаветных, Яшчэ яму расці, сталець, А маці шые ветразь. Мінаюць доўгія гады Ў турботах […]...
2. Ледзь знясілю, захварэю Ледзь знясілю, захварэю, Непакоюся найперш: Ці паспею, Ці даспею Напісаць свой лепшы верш? Каб хапіла толькі часу! Каб натхненне не […]...
3. …Імглісты прысак ледзь ліпеў Імглісты прысак ледзь ліпеў, на ўзмежку пасвіліся коні, мой бацька спаў. А я сядзеў, забыўшыся зусім на стому. На грудцы […]...
4. Не ў цішыні палескага сяла Не ў цішыні палескага сяла, А ў цішыні Заходняга Берліна Над Хафелем чырвоная каліна Зусім па-беларуску расцвіла. Я не здзівіўся, […]...
5. Спакой марознай цішыні Спакой марознай цішыні, Павольна снег кладзецца. Імкліва адыходзяць дні І толькі застаецца журба па тым, што ўжо было, было-як сон […]...
6. У паўналаддзі цішыні О ноч! Пазыч сваё крыло – Я пралячу над сонным садам, Дзе дрэмле роднае сяло, Сніць сны пад яркім зоркападам. […]...
7. Голас цішыні Імклівы голас цішыні Трывожыць вечар развітання, Самотны бусел увышы Клякоча – сэрца замірае. Душу напоўніла туга, Агортваў подых прадчування, З […]...
8. Я цішыні струну тугую чую На нівы легла ранняя раса – Сцяблінкі ў момант быццам заінелі, У даўгавусых тоўстых каласах Рукам і працы песні зазвінелі. […]...
9. У праменьні зорнай цішыні У праменьні зорнай цішыні Горад за вакном Даўно маўчыць. І, забыўшы стомленыя дні, Любая заснула на плячы. У імгненьнях мройна-залатых […]...
10. СПЕЎ РАЗ’ЯТРАНАГА СЭРЦА Мацнейшая за лёс, За смерць і за каханне, Над акіянам слёз Аднойчы ты паўстанеш. Рассеецца імгла, Калі твой гімн зайграе. […]...
11. У вечар веснавы дымок ледзь кавы ўецца У вечар веснавы дымок ледзь кавы ўецца, Суцішэў дождж, і просінь як адліга. Вось першая заззяла зорка і, здаецца, Для […]...
12. Дзе просьбаю, дзе ледзь не з плачам Дзе просьбаю, дзе ледзь не з плачам, з надзеяй выйшаўшы з варот, чатыры цяжкія задачы яна рашае кожны год. Вясна […]...
13. Зямля ўжо ледзь трывае нас Зямля ўжо ледзь трывае нас. Калі ж здараецца з ёй штосьці, На ўсе пытанні ёсць адказ: Не ўладары мы тут, […]...
14. Спеў маёй душы На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, […]...
15. Свінарка СВІНАРКА Мне знаемая Прузына, Ідзе на працу балярынай. Зграбнаногая, на шпільках. Павадок, сабака Філька. Падмалеваныя вочы. Не жанчына-фея крочыць. На […]...
16. Птушыны спеў Вастрыня пачуццяў, дзе над полем шчабяталі птушак галасы, ды дарылі песню тую хорам слухачам, навокал што былі. Разумелі песні гэтай […]...
17. Пушчанскі спеў Налібоцкая пушча, хваёвы лес, Ты празрысты кляштар карабельных сосен. Павучок на прадплечча бярозкі ўзлез, Зачапіўшы за павуцінне восень. Пералікам песень […]...
18. Каханьне, як спеў салаўя Каханьне, як спеў салаўя. Каханьне, як шум навальніцы. Як кружка студзённай вадзіцы- каханьне ўздымае з раньня. Як кружка студзённай вадзіцы, […]...
19. Спеў новых дзён Лясы і палеткі, гаі і азёры, Зямля нашых продкаў, дзядоў і бацькоў! Ты многа зазнала I ліха, і гора, Ды […]...
20. Ужо і зіма – убок Ужо і зіма – убок, He згледзіш – май ля парогу: Разматваецца патроху Жыцця майго клубок. На хустцы нябёс паяснелых […]...
21. Мой дзень брыдзе дрымотнай каляінай Мой дзень брыдзе дрымотнай каляінай, А твой вавёркай скача на сасне, Цвіце пры лузе белаю калінай, Затым, каб ноччу доўжыцца […]...
22. Выйсце Ледзь адчыніць хачу я вочы, Ізноў на спіну сон мне крочыць, Вачыма закрывае, б’е рукамі, Іх калупае дужа, як граблямі! […]...
23. Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...
24. Цар-дуб З даўнейшых дзён Па нашы дні Сярод палескіх гоняў Стаіць цар-дуб і ў вышыні З аблокамі гамоніць. Відзён той дуб […]...
25. Як жа добра мне з Вамі было Як жа добра мне з Вамі было – Як ні з кім, і ніколі, ні разу. Струмянела спагадай святло, Ні […]...
26. Бяссонне Зачапіліся думкі адна аб адну і забралі спакой, і пазбавілі сну. Наляцеў цэлы рой успамінаў і мар, і да рання […]...
27. Казка пра гарэлку Глыбокай ноччу чэрці пілі Гарэлку ў цёмным брудным склепе. Ўсё людзкае у ёй тапілі, Каб не зрабіцца раптам лепей. У […]...
28. Пастушок У неба узняўся маладзік пяшчоты слыннай, Пачуццяў стрункіх пастушок. Яго спагадай бездакорнай, Улашчыць мы павінны, галубок. Бо пасьвіць нашыя пачуцці, […]...
29. Калі на вуліцы слота Калі на вуліцы слота, А на душы маркота, Адчыняй дзверы для цноты І хай у музыцы зазвініць… І растае час […]...
30. Прыцяжэнне часу Жыццё з маленькага вучыла: Як ні мудруй тут, ні пручайся, А немагчыма, немагчыма Адолець прыцяжэнне часу. Агорне веснавосць павеву – […]...
31. ДАРАДЦА ВЯСНЫ Вясна — як сам, як свае гады. Пасля зімы душа ледзь-ледзь не плача, бо на радзіме зноў цвітуць сады, сады […]...
32. Нічога не прашу я ў неба Нічога не прашу я ў неба: Я ў гэтым свеце толькі госць. Мне, Божа, лішняга не трэба- Не адбірай таго, […]...
33. Восень сапраўдная Гэты восеньскі горад з’ядае ўсмешак абрысы. У марозным дыханні бяроз не чутно цеплыні. У натоўпе ня бачны да болю знаемыя […]...
34. Зноў пахавае вечар золкі Зноў пахавае вечар золкі Празрыстасць сініх вод І цішінёй заплачуць зоркі, Імкнучысь у млечны небасход… За кропляй кропля – дождж […]...
35. Адлёт жураўлёў Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
36. Адлёт Жураулёу Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
37. Сафійскі сабор Калі пазалотай кране зараніца Крыжы на бязважкім Сафійскім саборы, Узносіць ён стрункія рукі званіцаў Да першае зоркі з маўклівым дакорам: […]...
38. Перад выхадам я зазірну Перад выхадам я зазірну У люстэрка насупраць дзвярэй, Валасы прыгажэй прыбяру І зніму адзіноту з вачэй. Усміхнуся няўмела сабе, І […]...
39. Ліпеньскім ранкам Мядовы водар яблынь, сена З маленства сэрца ахмяліў, Таму так хочацца, напэўна, Мне першы адкусіць наліў. Чароўнай сілаю натоліць, І […]...
40. Ціхія пенсіянеры He толькі знікалі паэты народу на гора, Знікалі шэдэўры, знікалі саборы. Над плошчаю Волі Белую вежу Лашчылі сонца і ветрычак […]...