Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Дажынкі

На мурожнай жнівеньскай атаве –
Жоўты ліст, як сцёртая манета.
Напамін, што восень неўзабаве
Згорне цеплыню ў свае загнеты.

А пакуль, нібыта сон наяве,
І вясёлка – добрая прыкмета…
Як патрапіў твой дзявочы травень
У маё дажынкавае лета?

Страціў я ніты – вузлы і навіць
Лёсу пазаблытвалі сюжэты.
Чарнавік жыццёвы цяжка правіць.
Пазнавата мне збіраць букеты.

Я раней і песняй мог забавіць –
Зараз спеў зрываецца ў фальцэты.
Марыў я радком каханне ўславіць –
Не хапае слоў, адны тандэты.

Навальніцы восеньская навісь…
Не памогуць лепшыя санеты
Срэбрам сівізны маёй аправіць
Дыямент, што ахвяруеш мне ты.

Мы ў жыцці нічога не паправім.
Час нібы імглівая камета…
Як запозна мне сустрэўся травень,
І як рана скончылася лета!..

2001

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Дажынкі - Георгій Ліхтаровіч