Верш Літабшар. Моманты

Ещё вершы:

1. Паэт – не проста кроў Паэт – не проста кроў, Разлітая на ране часу. Паэт – не проста самазабыццё Душы ў крыштальных формах гукаў. Паэт […]...
2. Сонца на небе Сонца на небе, I кветкі наўкола, Весела круціцца “Чортава кола”, Дзеці шчабечуць; Свет наш – скарбонка, Поўніцца вечнасць Радасцю звонкай. […]...
3. Усё так проста! Усё прыгожае – так проста, Ціха пачыналась… Помніш? Першы поспех твой, Ды тое слова… і та песенька, Якую, Маці напявала, […]...
4. Восень у Версалі Плача раяль, кaлі дождж не cціxae, І мастакі пакідаюць Версаль, Толькі паэт, той паэт, што кахае, Шэпча: “Жё тэм” у […]...
5. Паэт Народа Паэт народа (прысвячаецца Рыгору Барадуліну) Памер паэт, паэт народа якой жыцце сваё аддау народу ен жыу і творчасць усім дарыу […]...
6. Дзякуй Богу, яшчэ год мы пражылі Дзякуй Богу, яшчэ год мы пражылі. І мне верыцца, што ўсё ж паразумнелі. Зразумелі, што на роднае зямлі Не забыліся […]...
7. Салют, дуронік, што глядзіш так? Салют, дуронік, што глядзіш так? На схіле натапырыў вушы. Стары твой сябра ў кепцы ўсмак, травой шамоціць вельмі слушна. На […]...
8. Я не паэт Я не паэт. Я толькі мару Аб гэтым кожны новы час. З лістком і ручкаю наперад Уноч сяджу каторы час […]...
9. Бедныя людзі – бедны народ Узвышалась раней высока Рэч Паспаліта, Хоць і была наша кроў там праліта, Царская ўлада прынесла прыгнет І паляцелі мы ў […]...
10. Стары замак Калісьці ў часы старажытных князёў Вялізныя дрэвы раслі. Сярод гэтых дрэваў ўжо колькі вякоў Ляжаў раней замак стары. Ня ведалі […]...
11. Добрым людзям А ці кажу што я паэт? Люблю я забаўляцца з словам, Люблю, таксама, родную мне мову. Не патрабую да сябе […]...
12. “…ЧОМУ Я НЕ СОКІЛ…” Казкі дзіцям нашым мусіць Ўдзень і ўноч распавядаць. А гаворачы па руску – Дык, а што тады губляць? Справы? Гэта […]...
13. Дзядзьку Рыгору Сышоў Паэт, сышла Эпоха, Ён – Геній і Сумленне – ён. Я помню той вянок з гароху, Не слаў нікому […]...
14. Ні табе, ні сабе Ні табе, ні сабе, нікому Я ніякай ня дам парады. Проста – ганьба у горле комам, Ў навакольлі – смурод […]...
15. Пасвячаецца Ўладзіміру Караткевічу Бог жыве на Беларусі так казаў паэт ён і сам паэт ад бога Як у цемры свет Непадкупны, незвычайны. За […]...
16. Цудзенішская школа На ускрайку вёскі, проста на пагорку, Там, дзе купка сосен шалясціць гаворкай З небам і паветрам, чысценькім наўкола, Шмат гадоў […]...
17. СЦЁБ 1.- Няма на свеце гэткіх хлусаў, Kaб ахмурылі беларусаў. 2.Mы маем шмат эканамістаў і прэчкі гонім папулістаў, 3.Што поспех занядбаць […]...
18. Усё часова на зямлі, часова Усё часова на зямлі, часова… Але жыве дзіцячы смех і слова, У небе – сонца, пад гарой – крыніца, I […]...
19. Паэт-камікадзэ Паэт-камікадзэ Вымагае эпоха глынуць мухамораў сухіх, каб зайсціся ў шчаслівым экстазе. I на змену ямбічна-харэйнаму культу прыходзіць паэт-камікадзэ. Ён гатовы […]...
20. БАЛАДА ВІТАЎТА ВЯЛІКАГА (1350-1430) …Вязуць карону, як ваду жывую, Старому князю, у якога ёсць Усё і ўсё ў часіну залатую Было і быў […]...
21. Lege Artіs Па законах мастацтва паэт вінен быць хворы псіхічна, Каб не саромеючыся сьмяяцца па-ідыёцку Зь таго, што звычайна падаецца шмат больш […]...
22. Там, дзе хадзіў калісьці Ленін Прыгожа, Прага, ты Вясною, Уся ў садах, Што ў белай пене. А я ўсё думаю Пра тое, Як тут хадзіў […]...
23. Дзіця, паэт і маска Дзіця яшчэ не знае стратаў. Яно яшчэ не носіць маску. Дзіця гуляе з рутай – мятай І верыць самым лепшым […]...
24. Шэрыя і Белыя Разгледзеўшы, што шэры Воўк – прахвост, Яго з правіцеляў прагналі, На гэты ж пост Ваўчугу белага абралі. Але прайшлі гады, […]...
25. На смерць Леніна Жалобны студзень… Не астудзіць Крыві успененай душы!.. Дзе ты, Ленін? Ленін!.. – пытаюць водгукі машын. Яго няма, тварца камуны. Памёр […]...
26. ПАЭТАЎ ПОСТСАВЕЦКІХ ШМАТГАЛОСЬСЕ 1 Рамяство вершаваньня ў чым палягае? Ў тым, што, Быццё вострай думкай як бы абагульніўшы, Прыпыніўшы любыя стасункі з іншымі, […]...
27. Беларускім паэтам “Паэт Расіі болей, чым паэт…” Паэт на Беларусі двойчы болей! Бо наша слова мае свой хрыбет, Хрыбет нязломны: не прыгнуць […]...
28. Аб Леніне (З вясковых успамінаў) У Цупрона Канцавога Хата поўная людзей, Ад старога да малога Там сустрэнеш, як нідзе… Сёння з гутаркаю […]...
29. СЬВіЦЯЗЯНСКАЕ На Сьвіцязі вечар і ціша такая, што лепей забыць, Якое стагоддзе цяпер кватарантам у календары, і самае слушнае будзе – […]...
30. У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...
31. На суровым сваім рубяжы На суровым сваім рубяжы Горад падаў грымотнай сцяною. З камяніц паляцелі стрыжы Проста ўвысь, проста ў неба начное. Білі ўнізе […]...
32. Паэт, дождж і вечар Блукае паэт утрапёна Пад моцным халодным дажджом, Як быццам не мае ён дома, I дом яго – дах парасона, I […]...
33. Хвалі ў душы Хвалі ў душы Было лёгка раней на душы, Чыстым донца. Ні хмурыначкі, ні дажджыначкі, Толькі сонца. Крыху ўзнімецца хваля мутная- […]...
34. Абраў нас Колькі жыву – сам сабе разважаю: Дзеля нечага ж я на свеце з’явіўся, Кудысьці іду і парады шукаю. А можа […]...
35. Стары да малая Бегала дзяўчынка басанога Сонейка ззяла яскрава Убачыла дзяўчынка старога І звонкім галасочкам запытала Дзеду, а чаму ты такі вялікі? Дзеду, […]...
36. Кастрычніцкі салют Грыміць кастрычніцкі салют… Здаецца – гэта гром Аўроры Ускалыхнуў здалёк зямлю. І, ззяючы, спадаюць зоры Пад гулкі, пераклічны залп, Каторым […]...
37. Артабстрэл Чатыры тысячы праглядаў, Пагрозы ад вар’ятаў. Спрабуюць уцячы Як пачынаю іх сячы, Выносіць мозг іх недалёкі. У ім цяпер ад […]...
38. Калі баішся праўдай апячы Калі баішся праўдай апячы, Дык не ілжы – адкрыецца мана. Лепш не кажы нічога – прамаўчы. Бо што маўчанне? Проста […]...
39. Адзінота — сярод ружаў Адзінота – сярод ружаў, Сярод хмараў – забыццё; Заблукалы йдзеш у сцюжу, І кружляе вараннё. Шматгалоссе у самоце, Між усмешак […]...
40. БЕЛАРУСКIМ АЛIМПIЙЦАМ На ганаровым п, едэстале – Беларусь! I кожны з нас у гэты момант сочыць – Як сцяг дзяржауны узнімаецца у […]...