Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Дзядзьку Рыгору

Сышоў Паэт, сышла Эпоха,
Ён – Геній і Сумленне – ён.
Я помню той вянок з гароху,
Не слаў нікому ён праклён.
Бывай жа, недасяжны Майстар,
Не канеш ты ў небыццё.
Ты для мяне нібыта пастар,
Вялікі дзякуй за Жыццё!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Дзядзьку Рыгору - Лявон Кравец