Верш Плач
Анёл самотны падаў з неба
над Беларуссю незаўважна…
Адно крыло – бялей ад снегу.
Другое – чорнае, бы сажа.
Упаў – гучалі трубы громна,
і бачыў гэта ледзь не кожны:
адно крыло – у водах Нёмна,
другое – знікла ў плыні Сожа.
О літургіі Херувімы!
Чаму не плачаце – спіцё вы?
Анёл згубіў маю Радзіму,
а без яе – нашто жыццё мне.
(3 votes, average: 4,67 out of 5)Ещё вершы:
- Адно крыло – любоў …Адно крыло – любоў, другое – смерць. На іх прыходзім з неба ў гэты свет. На іх ляцім да Вечнасці […]...
- Тайна Двое стаялі ля вышняй брамы, насустрач Анёл ім выйшаў: “Вы хто?” – “Мы шукаем праўды, але не зямной, а вышняй.” […]...
- Ты не пытайся ў мяне Ты не пытайся ў мяне пра што я думаю калі, Сад за акном маім цвіце, спяваюць песні салаў’і? Чаму ў […]...
- Плач Яраслаўны Вершаваны пераказ Пачарнела спелае калоссе, хмары цяжка ходзяць над зямлёй. У Пуціўлі на сцяне галосіць Яраслаўна досвітнай парой. Заламаны ручанькі […]...
- Расія Дзе слова мне знайсці такое, Каб прывітаць ад глыбіні – Расія – сэрца агнявое, Прастор нябачнай шырыні. Расія – волатава […]...
- Чаму стаю, як паралітык? Чаму стаю, як паралітык? Перада мною цэлы свет. Ужо ад’ехаў і палітык, І бізнесовец, і паэт!.. Чаму, як перуном працяты, […]...
- Плач пакінутага каханай Яко ценцерук у лесе балбоча, Так мое сэрца – да цябе сакоча! Ні верашчака, кілбаса, сялянка – Ніц мі не […]...
- Навошта плачаце, мадам Т. М. Б. “И как-то получилось, Что я читал стихи…” А. Вазнясенскі Навошта плачаце, мадам, Над казкай, што чытаю Вам, […]...
- Начны птушыны плач Не плач, птушка, уначы, Давай лепей памаўчым. Паглядзiм на вырай зорны, Аксамiтны ён, не чорны. Не стагнi, на сэрцы млосна, […]...
- Дождж, не плач!.. Я з табою сумую Дождж, не плач!.. Я з табою сумую. Свае слёзы мне ў шыбы не лі. Я ж слабая – сябе не […]...
- Акрыяла гэтым часам зайздрасць Акрыяла гэтым часам зайздрасць, Упэўнены кірунак да хлусні, І зноў на карак абцугамі прагнасць, Паміж панурай жыццёвай мітусні. Знікаюць мроі […]...
- Твайго палону прагну я Твайго палону прагну я – He адпускай мяне, работа. Хай дыхае у твар спякотай Ралля суровая твая. Адно на ёй, […]...
- Калыханка для Сына Спі Сынок заплюшчы вочкі За акном пануе Ночка Спі наш Родны люлі-люлі Побач Тата і Матуля Спі Пяшчотаю сагрэты Пад […]...
- Прытча “Люстэрка і шкло У бацькі неяк сын спытаў: – Чаму – у беднага бываю – Ен сам багацця не прыдбаў, Але хоць як […]...
- Заціхла Заціхла. Думаю: чаму? Няўжо табе не падабаюсь? Адкрыю прыгажосць таму, Хто сэрцам чуе, як я маюсь. Я твая мова, ганарысь! […]...
- Мінулага шматлікія паэты Мінулага шматлікія паэты Мову родную ў вершах шанавалі. Каб не загінула яна, было іх мэтай, Каб гэты скарб нашчадкі атрымалі. […]...
- Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
- Я лёс згубіў у хмызняках Мінае час, гады лятуць, А я ўсе блукаю, Шукаю шчасця я сляды, А дзе знайсці не знаю… Яго згубіў я […]...
- Сон душы Як сон душы, у роспачы адзінай, Трызненнем восень зачапіла боль… У небе зоркі ходам несупынным Ад веку ў век на […]...
- Куды ж вы дзеліся, ліцьвіны? Куды ж вы дзеліся, ліцьвіны? Чаму пакінулі сьвет гэты? Чаму ня бачу “Пагоні” сьцягі? Чаму бачу сьцяг я саветаў? Заўжды […]...
- У травеньскую ноч Прахалодай травеньскай ночы Пацалуе ветру крыло… Ты расплюшчыш на досвітку вочы У абдымках, каго не было… А назаўтра спатоліўшы прагу […]...
- Сержуку Вітушке Так. Адышоў. І можа саступіў непамяркоўнасці імгненні… Не ўзрушыў, і не зусім забіў званы, што сціхлі без надхненняў. Не закружыў, […]...
- А вы плылі на пласкадонцы А вы плылі на пласкадонцы, Калі сярдзіты бор гудзе I раскалыханыя сонцы – I на нябёсах і ў вадзе? Напорам […]...
- Я не прыйду – каб табе было светла Я не прыйду – каб табе было светла. He пазваню – каб спакойна было. Я расхіну над усім белым светам […]...
- Вольныя думкі Дзе я належу? Дзе я блукаю? Калені дрыжаць, а сэрца палае. Анёл-ахоўнік, я не ўяўляю, чаму боль не раніць, а […]...
- У пакаленні “Лайк Пад змрочнай хмарай льецца чорны дождж Не йначай, як і сотні год таму Не іначай плоць пранізвае нож І брук […]...
- Залівае кроў крыло слабое Залівае кроў крыло слабое, Як віно абрус у час застольны… Адпусьці мяне, але з сабою, Я хачу з табою чуцца […]...
- Ці ёсць што-небудзь лепей за Радзіму? Ці ёсць што-небудзь лепей за Радзіму? Хоць штосьці..ёсць? Спякота у летку, зной у зіму, Складанасць – маладосць. І вартасць матчынага […]...
- НЕ СОНЕЧНА І смех, і злосць змяшаліся ў адно Незразумелае надзіва адчуванне, Я ім жыву, пакутую даўно, Сустрэчу пераблытаўшы з расстаннем. Разлуку […]...
- Звычайны ранак Звычайны ранак… ********************************* Вясна вясёлкавым крылом Малюе мой звычайны ранак: Усмешку маміну, наш дом – Заўсёды ўтульны і прыбраны. Пралесак […]...
- ШАНС ШАНС Адказу не даеш чаму Маё упартае другое я? Лічы, амаль дваццатую зіму Не можам з месца зрушыцца ніяк. Я […]...
- Я хацела б уславіць Радзіму Я хацела б уславіць Радзіму, але што я скажу пра яе?.. Ад паўсюднага слоўнага здзіву ёй не будзе лягчэй, як […]...
- Адзін-нота Чаму так цяжка мне пісаць, Калі на сэрцы смутак? Чаму так хочацца ўцячы Ад гэтых дум і чутак? Чаму няма […]...
- Бліскучы анёл Адзінокі анёл цёмная ночы Ці зможаш крылом заплюшчыць вочы, Ці зможаш сваю мару збярэч, Цёмную думку выпусціць прэч. Ці зможаш […]...
- Ноч з анёлам Было: я некалі стаміўся, Прылёг на ложак адпачыць, Заснуў… І раптам… мне з’явіўся Ці госць, ці прывід уначы. Прастора ўспыхнула […]...
- Дняпроўскі боль Як мантры адно: “Жыве вечна! Жыве!” Шаптацьмем – з тым шэптам і згінем… Па хвалях дняпроўскіх боль братні плыве, Боль […]...
- Чытае Сяргей Вераціла Чытае Сяргей Вераціла Цесна словам у строме бурлівай маўлення – напіраюць адно на другое, штурхаюць, задыхаюцца болем ці прагай натхнення, […]...
- Астрог Ці плакальшчык я твой, Ці ты ёсць маё гора; Сыры, бязлітасны астрог, Які бытуе зараз у модзе. Няхай хлусня ў […]...
- БАЛАДА ЦЭЛЯСТЫНА ЦЭХАНОЎСКАГА (1835-10.01.1906) Улада чужая сама не пакіне Твой край, у якім ёй, як дома, жывецца. І край твой ніколі не стане […]...
- Малюю вобраз твой Малюю вобраз твой у думках, Штрыхі наношу прама ў сэрца. Мо, марыць хто аб пацалунках… Я ж на мяжы жыцця […]...