Верш Паўднёвы ўспамін

Ещё вершы:

1. Прысвячаецца жанчыне Засяроджана, Насцярожана Ты глядзіш Недаверліва На мяне. Як дзіця заварожана, Я гляджу Адмарожана Проста ў вочы твае. Твае вочы – […]...
2. КУПАЛIНКА Там, дзе Свіцязь празрыстымі хвалямі, З ціхім плескатам, гладзіць пясок У ноч на святаIвана Купалы, Мне дзяучына надзела вянок! Васількіі […]...
3. Неяк дзіўна Неяк дзіўна… Глядзець у твае вочы Сярод зорнай і халоднай ночы. І кожным дотыкам рукі… Я разумею, хто такі… Ты […]...
4. Яго вочы поўныя сумам Яго вочы Поўныя сумам Цалавала поўня Сяйвом бляклым. Яго рукі Моцныя ноччу Абдымалі мроі Ёй асвячоныя. Яго ногі За дзень […]...
5. Крылаты ўспамін Мне часта з дзяцінства ўспамін выплывае: У небе раскіданы клін жураўліны Кругамі блукае, журботна гукае, Згубіўшы, на поўдзень дарогу шукае. […]...
6. Ноч маладзіка Над Случчынаю – ноч маладзіка… Трапечуць зоркі у рачных затонах… Грываста луг перажагнаюць коні… Лілеямі успенена рака… Над Случчынаю – […]...
7. Ты толькі мяне пакліч Ты толькі мяне пакліч! Ды што там!.. Шапні ціхенька. І шчасця ўсміхнецца зніч, І стане ўвесь свет маленькім. Адно толькі […]...
8. Ёй Толькі дзве ночы… І толькі гэтыя вочы Мяняюць усё, Да чаго розум так напружана крочыць… “Не збочыць…”, – чую голас […]...
9. Мужныя Апраўдвацца не буду, Не буду я тлумачыць Сваё памкненне, пачуццё – Дарэмна ўсё! А гэта значыць: Рассудзіць нас жыццё. І […]...
10. Далонню шэрае акно раскрыла Далонню шэрае акно раскрыла… І вецер ірвануў фіранкі-крылы Самотнай постаці між вечнага святла. Апошні крок-і холад ў паветры, І жорстка […]...
11. Не, не плача воук на прыгорку ля дзікай пушчы Не, не плача воўк на прыгорку ля дзікай пушчы – Гэта ён калыханку для поўні пяе, пяе. Гэта ён злыя […]...
12. Паляванне на ведзьмаў – вясёлы занятак Паляваньне на ведзьмаў – вясёлы занятак. Мерзлы бруд б’е фантанамі з-пад капытоў. Хто на сьвет нарадзіўся – ужо вінаваты. Вінаваты […]...
13. Паэт – не проста кроў Паэт – не проста кроў, Разлітая на ране часу. Паэт – не проста самазабыццё Душы ў крыштальных формах гукаў. Паэт […]...
14. На ўспамін О, як шчымліва й страсна ў маі пяе салоўка – адпявае чыесь каханне! Спеў лунае й канае рэхам уначы. А […]...
15. Сляпая роспач Цемра. Вакум. Вострая цень. Над ёю высіцца постаць. Чалавек спрабуе нешта знайсці І з адчаем па вакуме крочыць. Рукі трасуцца, […]...
16. Гіпнатычны ўспамін Ашчаслівіла ноч успамінам: Апынуўся я ў нашай вясне, I сказала з усмешкай ты мне: – Што глядзіш на мяне гэтак […]...
17. Белы ўспамін Дрэвы лісце паскідалі, Адляцелі ў вырай птушкі, Дождж ліе без перапынку. Хутка снег на землю ляжа, І мароз скуе бранёю […]...
18. Ранішняя “ўмывайка” Вада-вадзіца, памажы памыцца! Памыем тварык, каб ззяў, як ліхтарык. І ясныя вочкі, каб усё было бачна. І салодкія вусны, каб […]...
19. Купала Зноў прыйшла і у хмельныя травы упала. І маўклівым туманам панікла ў журбе. Маладая, як колісь загадка, Купала, Што праз […]...
20. Майму другу Немалую дарогу прайшлі мы Па чужой і па роднай зямлі. Адыходзілі вёсны і зімы, І гады за гадамі плылі. Шмат […]...
21. Аб сумленні А справа, мусіць, у сумленні… Яно нам душы ці ірве, Калі струхлелае бярвенне Карэнне высекчы заве? Давалі ў рукі нам […]...
22. Новых змен! Замест цяпла – зялёнае шкло, Замест агню – дым, З сеткі каляндару выхаплен дзень. Чырвонае сонца спаліць святло, Дзень дагарыць […]...
23. Дзьмухавец Ужо не грэюць сонца промні, Спеў птушак не чуваць лагодны, І вецер моцны дзмець. Праходзіў вечарам халодным, На жоўтым, выцвелым […]...
24. Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай паглядзі ў мае вочы, расчытай мае вочы. Дзень у цемрава збочыў, дзень у раніцу […]...
25. Дзве пралескі Ранняя вясна, Ты мяне чаруеш! Фарбамі святла Землю ты малюеш. Колеры твае – Далікатнасць, свежасць. Краскі ў траве Да цябе […]...
26. Вячэрняя казка Засынае месяц на дубах высока, Вецер шэпча казку тонкаму галлю, І за рэчкай зорка падае ў асоку, Каб прынесці шчасце […]...
27. Доўгія ночы зімовыя Доўгія ночы зімовыя, Ціхія казкі вячэрнія. Фарбы празмерна-ліловыя. Вочы пяшчотныя, верныя. Гэта усё нерэальнае І, можа быць, нежыццёвае: Нібыта зорачка […]...
28. Ёсць яшчэ каго бараніць Ёсць яшчэ каго бараніць Жыццё, пэўна ідзе ўжо на злом: П’юць мужчыны, падлеткі, дзяўчаты. Проста так п’юць ці блізкім назло- […]...
29. Жанчына з мары Цябе ніколі не было. Аднойчы я цябе прыдумаў: Любові запаліў святло Над цёмным непарушным сумам. Здзіўляўся мары, як дзіця. Фантазію […]...
30. Усё геніяльнае проста Усё геніяльнае проста, Як снег, што млее пад нагамі І рассыпаецца на дробязныя думкі, Расплюшчаныя лёсу сапагамі. Усё геніяльнае проста: […]...
31. З каханай Я прачнyўся… Тваiм каханьнем сагрэты. Вочы расплюшчыў i ў момант гэты… Я прачнуўся. Далонi Твае мяне абдымаюць… Подых Твой – […]...
32. Раннія вечары восені паўнаводнай Раннія вечары восені паўнаводнай Ходзяць каля платоў і местачковых хат. Ім ужо не сустрэць постаці аніводнай. “Спіць ужо ўсё даўно…” […]...
33. Замест запавету Мы адбіваемся адно ў адным. Ён пачынае шлях, і я канчаю. I клуначак расстанняў за плячамі. Жыццёвы страх развеяўся, як […]...
34. З людзьмі цікава З людзьмі цікава першы тыдзень, з людзьмі цікава ў першы раз, калі гамоніць сэрца шчыра, калі ляціць імгненна час. Калі […]...
35. Трагедыя адной ночы Па белым снезе Чорнай ноччу Імчаў шалёны лімузін, Гарэлі ярка яго вочы I ў брусе боўтаўся бензін. Хлапчына руль круціў […]...
36. Дайце Дакраніцесь да Роднай прыроды. Запаліце Святога агню. Дайце Родную Мову Народу, Тую, што ў сваім Сэрцы храню. Дайце жыць у […]...
37. Вось яно – побач Вось яно – побач, а ўзяць – немагчыма. Дзве рукі поруч – здаецца, учынак. Нешта наяве – а веры няма… […]...
38. Пра май Коўш Мядзведзіцы вісіць над уваходам у родны дом. Нашы вішанькі схіліліся над плотам. За вуглом – дзве фігуры. Шэпча ноч […]...
39. Пацалунак ветра Мае вусны цалуе вецер. Хоць я ведаю- Гэта падман, Пацалуе и далей палеціць Веснавы прыгажун – дон жуан, Але ж […]...
40. Гарадскі вецер Як сцягі альтруізму, Да крухмальных аблокаў Вецер кідаў бялізну – Навальніцу палохаў. Ён ляцеў на балконы, Рваў старыя газеты, – […]...