Верш У Полацкай Сафійцы. 1986
У Сафійцы граюць арганы.
Слухае край курганны.
Вырываюцца гукі праз тоўшчу вякоў
за муры з высокіх акоў.
Запаўняюць Сафійку высокім болем…
А над палескім атручаным полем
адважным людам вядзецца бітва.
Гора – што брытва.
Дняпроўе – прорва.
He Прыпяць – прыпек.
Жабоцькі скачуць па лугавіне
і паміраюць… Жывое гіне.
О, велічных гукаў Прыдзвінне!
Адкуль на даўняй кафлі хімеры?
Адкуль на фрэсках тыгры, пантэры?
Адкуль у казках цмокі, гіены?
У колькіх каленах парушаны гены?
I ў птахаў сэрцы, а не маторы.
Рыб касякі не адмыюцца ў моры.
Але народ прыгажэе ў горы –
прыціхлы, хворы.
Душой празоры.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Вядзьмарчыны вочы Шэрыя вочы, Нібы курапаткі, Зляцеліся ў сэрцы маім На гарбатку. Зялёныя хочуць Там лепш кафеіну, Блакітныя дыму, Глынуць нікаціну. Так […]...
- 1986 Адначасова – шчасце і бяда, Адначасова – радасць і пакута. Купаю сына – светлая вада, А год – радыяцыйная атрута. […]...
- Полацкай Сафіі Ля Полацкай Сафіі прыпынюся. Сустрэне строгім выглядам яна. Я Полацкай Сафіі пакланюся – Прытулку, дзе ўладарыць даўніна. Калісьці дабрадзействам Усяслава […]...
- БАЛАДА ЕФРАСІННІ ПОЛАЦКАЙ (каля 1101-23 ці 25.05.1167) Ад Полацка да Іерусаліма, Нібы святы агонь, твая дарога. У сэрцы і за спінаю-Радзіма І прад […]...
- Гудзела, гуло ў маіх вушах Таемныя гукі даносіць мне часам прастора душы. Адкуль яны? Сэрца галосіць, што гіне ад хлусаў іржы? Ці, можа, то хмурныя […]...
- Ледзь чутны спеў у цішыні Ледзь чутны спеў у цішыні Скляпенняў велічных сабора. Журба, надзея і пакора Лунае ўзнёсла ў вышыні Самотна, быццам плач пра […]...
- 9 мая Кожны май прыгравае ласкавае сонца, Маладзенькай лістотай шапочуць красуні-бярозы, Сіняй стужкай віецца высокае неба ў аконцы. На вачах ветэранаў з’яўляюцца […]...
- БАЛАДА ВАСІЛЯ ВІТКІ (16.05.1911-05.07.1996) Жыццё-не казка. Казка– як жыццё, І ў кожнай казцы Беларусь жыве, Самотная, як восенню лісцё, Як срэбра павуціны на […]...
- У АЛЬБОМ Т. А У росах купаецца ранiцы i твой салавей на свiтаннi. Паслухаў яго я з радасцю i вось што скажу ў хваляваннi: […]...
- Хутка распачнецца лета Паклаўшы галаву на мяккія калены, З табою кайф сапраўдны адчуваю. А калі пальцы валасы цярэбяць, Аж птушкі недзе ўнутры спяваюць. […]...
- Яблык Евы Салодка спіць Адам пад райскім дрэвам – яго душа не ведае трывог. Ад спёкі задрамаў і сам пан Бог. І […]...
- Шлях да Храма На фоне велічных нябёс – Прыгожа белае на сінім. Да Храма Спаса-Еўфрасінні Мяне ізноў прыводзіць лёс. Дарогай гэтай, пэўна, йшла […]...
- Алене (прызнанне хлопца) Алена-красуня, Алена, Стаю ля цябе на каленах. У вочы твае пазiраю I бачу: таксама кахаеш. А помнiш ты нашу сустрэчу? […]...
- Дах зьехаў, ці што? Адкуль зьявіліся казакі? Іх тут ніколі не было. Ці, можа, хтосьці хоча дракі? Ці, можа – так чаго найшло? У […]...
- Калегу-інтэлігенту Той, хто зараз на троне,- ён духам жабрак. І вяршыня яго – мерседэсы ды корты. Ты ж дык знаеш, асветніцкай […]...
- Вясновы вечар, панядзелак Вясновы вечар, панядзелак, Народ вяртаецца дамоў. Ды воляй лёсу ў метрапалітэне Гіне N-ая колькасць жыхароў. У чым і хто тут […]...
- Млечны след Млечны след… ********************************* У шматгалосым садзе мая, Дзе ноч губляе млечны след, Сваё каханне напаткаю Пад зорным купалам планет. Яно […]...
- Вялікі сьвет паўзе няўмольна Вялікі сьвет паўзе няўмольна І на сябе кудысь вязе, Нябыта тлей, хрупасткіх, дойных, У зазнаўстве велічных людзей, Якім надана людзьмі […]...
- Ляці Ляці да зор разам з цёплым ветрам, Да той свабоды, якая мае быць, Хай разальецца неба моцным смехам, І хай […]...
- Да ўгодка Да ўгодка. Угодак першы, не вясельны, Не шлюбных, велічных званоў, Угодак першы, не да зельля, Не кліча стратам дактароў. Ён […]...
- Пойня Поўны месяц у небе, Учора прыкрыў зоры, Быццам тое кола, Нібы лодка ў моры. Але калі лодка, – Кола не […]...
- На адкрыццё помніка Максіму Танку ў Мядзеле Глядзіць паэт у супрацьлеглы бок таму, хто Мястра аніколі не пабачыў, але імя чыё ў вуліцах шматлікіх гарадоў, у якіх […]...
- Купалле Купалле заклікае: “Распраніся, У возера кідайся галышом Пі медавуху, п’яны прыпусціся У скокі першабытныя з агнём!” Не бегаў я даўно. […]...
- Як сумна-тужлiва зязюля кукуе ў бары Як сумна-тужлiва зязюля кукуе ў бары, На познiм змярканнi, насупраць мядункавай ночы! Адкуль гэта жальба – у росквiт маёвай пары? […]...
- Балада вернасці Да вас бяжыць знаёмая дарога, Да вас вязу няпэўны свой настрой. А вы адкуль з такою дабрынёй I да мяне, […]...
- Страх Страх – гэта няпройдзеныя дзверы. У праёме невядомасці – змрок ашчэрыўся зверам. Выматваюць нервы, высмоктваюць сілы Жудасці вілы*. Дзідай упёрся […]...
- Шэрань Адрэзак спатрэбіцца пэўны – Ушчэнт сапсаваны настрой. Дзянёчак парушаны мерны Раптоўнай сустрэчы з табой. Навошта калісьці быў даны, Нішчымны, бясплодны […]...
- З табою застануся Ужо шаснаццаць год Жыву на Беларусі. Шмат тут фарбаў і даброт, І я ёй ганаруся! Люблю прастор тваіх лугоў, Журчанне […]...
- Ашукаўся стары верабей на мякіне Ашукаўся стары верабей на мякіне… Думаў – ласкам і ўцехам ня будзе канца. А цяпер паціхеньку, па кропельцы гіне, Каб […]...
- Выбліск Справядлівасць вострая, як восць! Што мне вашы каламутныя хімеры, Златахрамаў замусоленыя веры, Калі ў сэрцы праўда Роду ёсць? Калі ў […]...
- Я адлятаю ў Ідэндзерры Я адлятаю ў Ідэндзерры, Ў дубовы лес Адчынюць дзверы, Куды вятрыска сэрца знес. Калыска і духмяны бэз, Супакаенне валяр’яны, Душы […]...
- Парыжскі санет Барысу Забораву З чужога неба дождж ілье чужы, Блішчыць Дэфанс, прыгожы і няўтульны, І прывід Эйфеля, як каравульны, Разгублена стаіць […]...
- Сто з ста Куля ў галаве засела, яшчэ пасля той вайны. Не бачыла куды ляцела і трапіла у чужыя сны. Той год, тая […]...
- Адасланыя лісты Сярод лістоў, што ты вярнула, Знайшоў я шмат лістоў такіх: Напоўненых вясновым гулам, Блакітам неба дзён былых, Шмат слоў, якія […]...
- Кветкі Хараством вясенніх яркіх кветак Мы ўпрыгожваем зямлі абшар. І ад іх духмяніцца палетак, Весялей зямны кружыцца шар. Ты ідзеш пануры […]...
- Едуць маладыя Сонца высіць над вёскай, Як вясельны каравай. – Едуць, едуць! – пагалоска Паляцела з краю ў край. Песьняй даўняй сьвет […]...
- Самалячэнне САМАЛЯЧЭННЕ Дзе было, адкуль узялося Бэбах выперла ў Антося Ў пудах ён стаў за восем Бядака надзьмуў бы хтосьці Ходзіць […]...
- Твае недамоўкі, мае недаверы Твае недамоўкі, мае недаверы Расплавіць спагадна ратунак вачэй, I выплача рэўнасць няспаных начэй Твае надамоўкі, мае недаверы. Рассеюцца здані, прывіды, […]...
- Калі ты штосьці кажаш Ты ведаеш, калі ты штосьці кажаш, Па шыі і спіне паўзе дрыготка, А гукаў доўгая рука цярэбіць сэрца, Праз вуха, […]...
- Шлях Навобмацак іду, ўзіраючыся ў цемру. Бесперапынны шлях у вечнасць даўжынёй. Агонь жыцця задуць імкнуцца ўсё хімеры, ўсяліць у сэрца страх […]...