Верш Парк імя Ільіча
Восеньскі дзень,
Нібы весні,
Сонца з блакіту
Глядзіць.
Саджанцы
Дзеці
Прынеслі
Сад свой
Ля рэчкі садзіць.
Дрэўца трымала
Марынка.
Ямку капаў
Васілёк,
I праз якую
Хвілінку
Тут узвышаўся
Дубок.
Хлопчыкі ўсе
I дзяўчынкі –
Добрыя працаўнікі,
Ліпы, бярозкі,
Рабінкі
Сталі ў рады
Ля ракі.
Дзеці на іх
Паглядалі –
Радасці колькі
Ў вачах!
Сад малады свой
Назвалі
Паркам
Імя Ільіча.
Ещё вершы:
- Парк піянераў у Бухарэсце Запала гэта глыбока ў сэрца – Навек, здаецца. Я парк прыпомніў у Бухарэсце – Ў прыгожым месцы. Густы, вялізны… Цудоўных […]...
- Разгарыцца сэрца знічкаю! Ня гаруй! Жыцце ня скончана Пака мы с табою жывы, Пака з нашай галавы Валассё ня абмалочана. Абмалоціць яго лёс […]...
- “Іскры Ільіча” У пасцельку легла Ганя. Скончан дзень. Заснуць пара. Ноч у вычварным каптане Ціха крадзецца з двара. I цікуюць зоры з […]...
- Пусты парк ды начны хваляў плёс Пусты парк ды начны хваляў плёс Ты зьнікаеш у цемры на крок. Не спаткалі тут мы свой лёс І падманвае […]...
- Бацькава сталярня Бацькава сталярня (Прысвячаю свайму тату Пічыцу Уладзіміру Андрэевічу) Яшчэ была без мэблі наша хата, Хоць да ўваходзін поўнасцю гатова. Заняў […]...
- Выйшлі пагуляць Ужо колькі гадоў раслі хвойкі за недабудаванымі дамамі. Штогод на іх вырастаў паясок новых галінак. Гэта важна, бо год – […]...
- Што ж так да зорак * * * Што ж так да зорак прыцягвае нас? Можа, і праўда: мы – дзеці нябёсаў? Прагна і пругка […]...
- Парк Горкага Вавёркі ярка-агнявы клубок Зрабіў скачок і знік у лапах хвоі. Мы крочылі павольна, бок аб бок. Было нам добра, бо […]...
- Восеньскі парк Фарбуе каменны дыван У золата жоўклае лісце; Прабуджаны ноччу, туман, На золках, сыходзіць кудысьці. А вецер, падкінуўшы фарбы, Вядзе закаханых […]...
- Адзвінела павуціна Адзвінела павуціна Над абрусам мурагоў… Восень выткала хусціну Над шаломамі стагоў. I рукою чараўніцы Сыпанула ў бор агню, Дзе бярозкі-маладзіцы […]...
- Парк Пазалаціўся парк і дрэвы пасмутнелі, І шум не той, і звон ужо не той, Які паслухаць вы хацелі Кожны раз […]...
- Яра!.. Яра!..* Слаўны братні горад Прага! Да цябе любоў, павага – Глыбі Влтавы, высь Градчанаў, Вецер з гор мяккі, вясняны, Чырвань сцягаў, […]...
- Казімір Сваяк КАЗІМІР СВАЯК Весачка Барані – за барамі – Мілая радзімка Сваяка, Дзе ўзяла пачатак свой уранні Слынная жыцця яго рака. […]...
- Камісар У студэнцкім Будатрадзе Брат Міколкі – Камісар, Будаваў дамы Ўсё лета. Лёг загар На мужны твар. Брата хлопчык Дачакаўся, Быў […]...
- ІІ. Парк горкі. Штыль (з цыклю Мінскія санэты) Барока восені – мой улюбёны стыль Убраньняў паркавых, калі ярчэй, іскрысьцей, Чым дзень яшчэ ці два таму ірдзіцца лісьце, І […]...
- Пах мядовы Пах мядовы, ліпы квецень, Слоў салодкіх смак падманны. Загайдаў галінкі вецер, Разганяючы туманы. Памяркоўна крэсліш думкі, З нот складаеш звон […]...
- Малюнкі на асфальце Каляроваю крэдай дзяўчынкі На асфальце крэсляць малюнкі: Мудрагелістыя карункі, Разнастайныя павуцінкі. Усе выходзіць так спрытна, умела. Я цікаўлюся:-Што гэта, дзеткі? […]...
- Жыццёвы Колькі жыць засталося на свеце? Я не ведаю, як і вы. Гэта ведаюць, мабыць, дзеці і на гэта маюць правы. […]...
- З пляжаў Фларыды Быццам ты апынуўся на чужым фотаздымку. сонца скача па галінах аблокаў, як жоўтая малпа. у вадзе – дзеці – будучыя […]...
- Апошні званок Апошні званок Няўмольны рух жыцця і хуткаплынны. Вось і для вас прыйшоў расстання час. Хвалюючыя ціхія хвіліны Яшчэ ўспамінам вернуцца […]...
- Ты выйграў Ты выйграў: адзін да трох. Чаго яшчэ болей трэба? Ты выплакаў – колькі мог. Памножыў тугу на неба. Сустрэўся з […]...
- Лісты Вы, лісты мае! Колькі вас, колькі Паабапал траншэй і канаў? Вас варожыя збілі асколкі, А не вецер з галін пазрываў. […]...
- Толькі Айчына і Зося Толькі Айчына і Зося – Сёння мне ўцехай адзінай. Сёння мне ўцехай адзінай, Жалю і смутку прычынай. Хто ж за […]...
- Разважаньні пра “Дзень Перамогі” Чаму рады вы ўсе, людзі? Хто перамог? Хто перамог? Хто атрымаў у вайне паразу? Хто вэтэран, хто патрыёт? Колькі іх […]...
- СВЕЖЫНА Ото ж важная дзяржава – Колькі свят у календары! Што ні лічба, то падстава, Рады ўсе гаспадары. Пасха, Коляды, Мікола, […]...
- Пакінутая Колькі болю ў жыцці, колькі жалю, Колькі скрухі кладзецца на снег. Ты забыўся ўжо сваю Галю, Яе вочы, гаворку і […]...
- Робім да стомы. Цягнемся. Марым Робім да стомы. Цягнемся. Марым. Век здаганяем. Героямі ходзім. Ззяем, як сонца. Чарнеем, як хмары. Нешта губляем. Амаль не знаходзім. […]...
- Рыбачок З вядром і добрай вудачкай, Трымаючы сачок, На досвiтку па вулачкам Пакрочыў Рыбачок. Усё раты разінулі – Няма ж яму […]...
- Матуліны рукі З маленства яны нас Да сэрца гарнулі, Пяшчотныя, добрыя Рукі матулі, Што з ранку працуюць Няспынна і лоўка – Дачушку […]...
- Час Мы па жыцьці ляцім, як вецер. Ня маем часу для таго, Каб быць цікаўнымі, як дзеці, І бачыць сьвету хараство. […]...
- Скарбы (казка) У адной сям’і нарадзіліся два сыны-блізняты. Назвалі іх Пятром і Паўлам. Калі яны трохі падраслі, з’явіліся ў іх мары падобныя […]...
- І трохі пагрэўся Прамоўлю словы – і ўва мне Ўраз цішыня ўзрываецца. Змясціўся месяц на акне І міленька ўсміхаецца. Смяюцца зоркі, аж дрыжыць […]...
- Дапамажыце разабрацца Дапамажыце разабрацца! Што гэта дзеецца ў людзей? Мы сталі меней усміхацца, А рагатаць – яшчэ радзей. У чым, і праўда, […]...
- Ды Рубон пяройдзены Выпусцілі юшку Джалам ля ракі, Набываю двушку Каб размяць мазгі. Усміхнуцца бл. дзі, Бомжыкі і зброд, Адбіраюць кошыкі, Дзеруць таці […]...
- ДОБРАЙ РАНІЦЫ, СЯБРЫ! Летнім ранкам васільковым, Па сябрам, старым і новым, Думкамі я прабягуся, Бы жывой вады нап’юся… Людзі добрыя, прыгожыя, Ідзеце вы […]...
- Колькі разоў з берагоў Дзвіны Колькі разоў з берагоў Дзвіны людзі свет пазнаваць хадзілі? Звалася Беларусь тады – край Літва, а народ – ліцвіны. Колькі […]...
- НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...
- Падбіты танк Грозных танкаў сталёвыя жэрлы Прапаролі шкляны небасхіл. I вада яшчэ дробна дрыжэла, I зямля ляжала без сіл. Запяклася на ўскрайках […]...
- Мы зноў на месцы тым Быў чэрвень. Эшалоны рана на фронт спяшаліся, ішлі, прыбраныя цвятамі Казахстана, сібірскай хвояй, сінявой ліманаў, калоссямі украінскай зямлі. На абгарэлых […]...
- Ярыла Зімовыя краты Разбурыла вясна, Ярыла-араты Абудзіўся ад сна. Прайшоўся ён плугам Па грудзіне зямлі – Квітнеючым лугам Яго дзеці сталі. […]...