Верш Матылі
У нашай сонечнай хаціне,
Здаецца, сцены расцвілі:
То колер жоўты,
Колер сіні,
То матылі ўсё,
Матылі.
І ўсё ляцелі,
Ўсё ляцелі.
Вось так бы мы з табой хацелі
Ляцець у родныя палі,
Як матылі,
Як матылі.
Лаўлю і гладжу я рукою
Па аксамітавым крыле…
А гэта вышыты табою
Ружова-сіняю каймою
Матыль крылаты на стале.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Міжнароднаму дню мовы прысвячаецца Ты мой святочны колер веры. Веры ў будучыню тую, Што зменіць час сумлення шэры, Што зменіць і зямлю святую… Я […]...
- Вёска Горы ды каменне, Вузкія палоскі: Гэта наша поле, Поле нашай вёскі. Курныя аконцы – Каб святла хоць трошкі: Гэта нашы […]...
- Усё ў тваіх руках Даўным-даўно ў мястэчку старадаўнім У коле вучняў Майстра мудры жыў. Найлепшы вучань быў і найцікаўным, Яшчэ й паразважаць пра ўсё […]...
- Жаўранак У духмянай траве Сярод жыта і дрэў, Дзе блакітная сінь, Чуеш жаўранка спеў. Як зальецца званком Жаўранок малады, Будзе пець […]...
- Ляцелі пахавальныя Ляцелі пахавальныя – Вайне лісты пахвальныя, Што так яна стараецца, Што столькі забіваецца… Ляцелі над Еўропаю, Кружыліся над Азіяй – […]...
- Першая сустрэча Першая сустрэча Вось і стрэліся ўпершыню. Гляджу на ружовы тварык. Два месяцы у вышыню Ляцелі малітвы-мары. Шкада, што змарыў цябе […]...
- Родная хата Сцяжын-дарог на свеце многа, Шляхоў таксама не злічыць. Маленства нашага дарога Да роднай хаты дабяжыць. Адсюль пайшлі на голас часу. […]...
- БАБіНА ЛЕТА Адгалоскам у бары песні спетай, рэхам летняе пары дзіва гэта. Як салодкі летні сон на імгненне спелых траў, палёў, лясоў… […]...
- Увысь ляціць пегас крылаты Увысь ляціць пегас крылаты Ў гэта неба над зямлёй, Толькі ведае вершнік багаты, Дзе ж яго родная хата? Там, дзе […]...
- Чужыя лясы Тут іншае неба, Блакітны прастор і стогадовыя хвоі, У іх захаваны сакрэт гэтых гор – Чужыя вяселлі і долі. Спрабую, […]...
- Зямля пад сонцам ажыла Зямля пад сонцам ажыла, і кволы парастак нясмела туды прабіўся, дзе была вясна ў агні ружова-белым… Быў свежы вецер… Пах […]...
- Акрылёнасць анёлкавых траваў Акрылёнасць анёлкавых траваў, Водар светлага траўня-вясны… Мы з табою наноў напаткалі Зніклыя ў Леце Крыўі галасы… У святанкавым строі прыўкрасным, […]...
- Памяць на пачуцці Вясны нясмелы подых ціхі Зямлю, нарэшце, абудзіў.. Чакай! Мароз пранёсся ліха Ды гурбы снегу накруціў. Нажаль, не памятаю я, Які […]...
- Мая Радзіма Беларусь-мая Радзіма, Не знайсці мне край мілей! Я табою ганаруся, Век жіві і век квітней. Тут дзіцячыя ўсмешкі, Прыгажосці кветак, […]...
- Хто-я? Беларусь ці Ліцьва? Гэта роднае. Аднаўляемся мы, Кожны час. Памянулі мы наша, Мінулае. Разам йшлі мы Як ў гэты калгас. […]...
- Берагу твой белы сон Берагу твой белы сон, і пяшчотна гладжу плечы, больш аддзячыць цябе нечым, я спустошаны даўно. Шчабятушка ты мая, ты стамлёная […]...
- Толькі з табою Толькі з табою мне хочацца быць, Толькі з табою, Радасць і шчасце з табою дзяліць Толькі з табою. Ранняй часінай […]...
- Ты пасадзіш мяне на цягнік Ты пасадзіш мяне на цягнік, Развітальна памашаш рукою. -Дарагая, я сэрцам з табою, Толькі ў позірку горыч узнік. Ты пасадзіш […]...
- Лета прайшло Над горадам шэрае неба, У вокнах ня гасьне сьвятло. Там лісьцем пакрылася глеба, Ды б’ецца матыль у вакно. Ён бачыў […]...
- Любоў прыходзіць На стромным беразе ракі Углядзеўся я ў бег аблокаў Яны ішлі ва ўсе бакі… Без ног, без слоў, без крокаў. […]...
- Прыцягненне агнёў Ha куццю у набожным куце, покуль смачна не бразнулі вечкі, запалілі дзяды ў немаце тры агні, тры відушчыя свечкі. Нібы […]...
- Сон пра бабулю Прысьнілася, што ты і я разам едзем у эфіопію. ты – на самалёце, а я – на аўтобусе. табе 79. […]...
- Сцяг мой Сцяг мой бела-чырвона-белы, лунай над нівамі, над дахамі дамоў! Сімвал свабоды, сімвал нашай веры, пранесены ў душы цягам вякоў. Цябе […]...
- Раскажы ты мне што-небудзь Раскажы ты мне што-небудзь Раскажы мне што-нiбудзь Твае вочы ў колер неба Мне спакою не даюць Раскажы мне пра былое […]...
- Лiлеi вёсачак маiх Лiлеi вёсачак маiх Як мне сказаць, якi ваш колер? У лiпнi бачу ўсюды iх I ix люблю за iншых болей […]...
- Колер памяці сіні і белы Колер памяці сіні і белы… Так пра Вас лёгка мне ўспамінаць! Неба яснае зоркамі спела, Адлівала ў снягах давідна. На […]...
- Нас туды нахальна цягнуць Калі перавернецца неба ўначы І сонца з неба апусціцца… Крычы не крычы, а з гэтай начы, Ужо не выбрацца. Наш […]...
- Беларусаў завуць “лiцьвiнамi Беларусаў завуць “лiцьвiнамi” ў нас пад Пiнскам да гэтых часоў. “Лiцьвiны” вiнаватыя самi ў тым, што страцiлi ўласны назоў. Гэта […]...
- Дударыкі Ой, ляцелі, Ой, ляцелі, Ой, ляцелі камары. Дударыкі, Дударыкі, Дударыкі-дудары. Ой, сустрэлі, Ой, сустрэлі Майго любага ў бары. Дударыкі, Дударыкі, […]...
- Шыпшына Ах, шыпшына мая калючая, Ты – як сімвал душы беларускае: З кветам ружова-белым – Тварам самой Зараніцы. З шыпамі асцючна-калючымі […]...
- Захапляцца замежнай папсой Захапляцца замежнай папсой Нам з табою, мой дружа, не трэба. Ёсць у нас свой крынічны напой, Бохан ёсць нарачанскага хлеба. […]...
- Я люблю чырвоны колер цэглы Я люблю чырвоны колер цэглы, Даўнія цагляныя муры. Я люблю старых заводаў цэхі У святле рабінавай зары. То жыцця найпрыгажэйшы […]...
- Чакаю садоў красавання Чакаю Вас, абы паверыць цуду, Чакаю Вас, пакуль адчай не згас, Чакае вязень так свайго прысуду, Каб волю ўбачыць хоць […]...
- Ружавеюць ядвабныя цені Ружавеюць ядвабныя цені, Лёгкай стужкаю сцелецца дым… Толькі сны ды ланцуг летуценняў – Вось што будзе са мной назаўжды. Як […]...
- Дазвольце ёй палетуценіць Дазвольце ёй палетуценіць, Маёй пакутніцы-душы. Мой шлях у восеньскіх адценнях, О, творца, болей не пішы. Дазвольце мне свой колер змрочны […]...
- БАЛАДА КУЗЬМЫ ЧОРНАГА (24.06.1900–22.11.1944) Зноў турэмная камера сніцца, Як труна, у якой ты жывы. А на вуліцы не навальніца, А вайна каля самай […]...
- Шэрае Намалюю я твой партрэт – Будзе ў ім толькі шэры колер, Як той дах і той змрочны склеп, Як кастрычніцкі […]...
- На нашай вулiцы На нашай вулiцы Усё звычайнае Таполi пыльныя Дамы панэльныя Двары квадратныя Пад’езды брудныя Жыцьцё нармальнае А людзi розныя На нашай […]...
- ГОМАН ГОМАН Разняволенасць, лёгкі ветрыка шум, Пах квяцістага, цёплага лета. У паветры разтомленым калыхаецца сум Між ружова-чырвоных непадробных кветак. Ветрык хваляй […]...
- Валодзя Караткевіч на беразе Дняпра Вецер хмары па небе ў сумёты зьбіраў, І яны застывалі ў маўклівым спакоі. Сумны хлопчык сядзеў на адхоне Дняпра, А […]...