Верш Мне хораша вясною назіраць
Мне хораша вясною назіраць,
Як зграі птушак з выраю ляцяць,
Як іх мая Радзіма сустракае,
І, як прылёту рады, хто чакае.
Я думаю, што птушкам увышы
Міргаюць талым снегам ручаі,
Падвозяць, часам, мяккія аблокі
Птушыны пералёт, бо шлях далёкі.
Марудна на чужыне дні ідуць.
Там нашы птушкі долі не снуюць.
Буслы, шпакі і ластаўкі, і гусі…
Вяртаюцца ў гнёзды Беларусі.
(2 votes, average: 4,50 out of 5)Ещё вершы:
- Рыгораўна …Рытм сняжынак – як звон псалціра, струны гусляў… Даруй нам, Божа. Захавай душы нашы ў міры – Светлым Словам Тваім […]...
- Нашы вашым НАШЫ ВАШЫМ (Экспромт. Віктару Шніпу) Нашы не прыйдуць, бо нашы ўжо ёсць – Вось і выснова мая, ягамосць! Нашы адвечна […]...
- Як жа хораша ўлетку Як жа хораша ўлетку: Грэе сонца, пахнуць кветкі, У рэчцы цёплая вадзіца, І чароўная крыніца Дасць жывой вады напіцца… “Эх, […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- Было так радасна і хораша! Было так радасна і хораша! Ты, як агонь, ахапляла горача. Было так дзіўна і цікава! Ты, як вада, мяне абцякала. […]...
- У нас лясная старана У нас лясная старана – Ласі прыходзяць у гароды, I ад світання да цямна Снуюць птушыныя чароды. Буслы на ліпах […]...
- Хутка распачнецца лета Паклаўшы галаву на мяккія калены, З табою кайф сапраўдны адчуваю. А калі пальцы валасы цярэбяць, Аж птушкі недзе ўнутры спяваюць. […]...
- Далёкі гром Маланка вогненным багром Цяжкія крыгі хмар разводзіць, Па небасхіле ўладна ходзіць Далёкі гром. Цярэбіць пушчу напралом, То глуха стогне, то […]...
- Мой далёкі Далёкі Усход Мой далёкі Далёкі Усход, Маладосць мая ў моры блакітным… Дзе ты, той штармавы паварот? Дзе ты, бераг, туманам спавіты? Развінаюцца […]...
- Мокаш Грукочуць у мяшку бачуркі, Яны скрываюць нашу долю, І тыя, што нам выпадаюць, Ёсць Мокашы прамудрай воля. У светлым Выраі […]...
- Цяжкіх нябёс далёкі дым * * * Цяжкіх нябёс далёкі дым. Бусліны клёкат над пагостам… Хто на зямлі назваўся госцем – і на тым […]...
- А буслы белы гонар маюць А буслы белы гонар маюць… У гняздо не кладзіце хлеба. Птушкі гэтыя не паміраюць. Іх сабе забірае неба. На змярканні […]...
- Герою Трымайся, Герой, мы з табою, Не змогуць цябе асудзіць. Не ўдасца нікому ніколі Закон векавы адмяніць. Закон векавы, што гаворыць: […]...
- Я абавязаны табе Абавязаны я табе За светлы ранак, Дзень пагодны. За хор птушыны, Сэрдцу родны, – Я абавязаны табе. Абавязаны я табе […]...
- Вясною Жылы дрэў напоўніліся сокам, Ручаі імкнуцца да ракі. Неба стала чыстым і высокім, I пяюць вясёлыя шпакі. Ўсё вясна старанна […]...
- О, ЯК ТЫ ПАХНЕШ ВЯСНОЮ! Калі ў лютаўскі вечар, Мы шпацыруем з табою, Цябе, мой цуд, абдымаю, О, як ты пахнеш вясною! Пах галаву раптам […]...
- Ты мне вясною прыснілася Летняя ночка купальная Яснай растаяла знічкаю. Падаюць зоры світальныя Ў чыстыя воды крынічныя. Ой ты, дзяўчыначка мілая, Як жа ты […]...
- На полі вясною Люблю я прыволле Шырокіх палёў, Зялёнае мора Ржаных каласоў. I вузкія стужкі Сялянскіх палос – Люблю цябе, поле, Люблю я […]...
- Раніца вясною Ціха ў полі, ціха ў лесе, А ні шэпне вецярок, Толькі дзесь у паднябессі Льецца звонкі галасок. Як бы срэбраны […]...
- Калі вясною закукуе Калі вясною закукуе Зязюля ў лесе раніцой, Ты прыгадай вясну другую, Бары на Міншчыне маёй. Згадай усё, што сэрцу міла, […]...
- Вясною пахне снег Калі зіма за палавіну стане І сонца павышае кругабег, Аднойчы здзівіцеся ўранні – Вясною пахне снег. Снег пахне талаю вадою, […]...
- Ня сумуйце дзяцюкi вясною Ня сумуйце дзяцюкi вясною на магiлы гледзячы сяброў – жалем нашых ранаў не загоiш i цяжкiх ня скiнеш кайданоў. Ня […]...
- Буслы Буслы У кут Беларусі, да родных хацінау, Імкнуцца буслы, бы усім пашанціла. Да роднае рэчки, лугоу и узлескау, Паляны, для […]...
- Маме на васьмідзесяцігоддзе – Ты стала зямлёй, А твае гады Ідуць без цябе па зямлі. Ідуць гады, А твае сляды З зямлі халады […]...
- Шукаю Шукаю сябе, гукаю, блукаю, А вецер асенні аблокі хістае, Чакаю сябе пад кленам высокім, Я тут, а душой – даганяю […]...
- Шанец Не адмаўляй, адказваючы мне, Паветра набяры, заплюшчы вочы, Адчуй – усё сумуе па вясне, Надвор’я стан капрызны, бы дзявочы. Калі […]...
- Мы – жыццё! Сёння ў сонечны дзень сонца кажа са мной І святлом засцілае мне вочы… Як зайграем з ім разам струною адной […]...
- БАЛАДА ЗОСЬКІ ВЕРАС (30.09.1892–8.10.1991) Зіма. “Лясная хатка”. Вільня наша. І ты нібы адна і не адна. Самотны зойдзе госць, і ты раскажаш Пра […]...
- Да сцюжы зімовай далёка яшчэ Да сцюжы зімовай далёка яшчэ – Прадрогшага неба спакойная просінь. Бывае, што з раніцы дожджык маросіць, А ў поўдзень па-летняму […]...
- У верасні У верасні, у верасні хапае ўсім турбот. Дзятва да школы ў верасні спяшаецца штогод. Хоць сыпле дожджык з раніцы і […]...
- Вясновая кніга Вясна ў ядвабах, аксамітах Прыйшла на пушчы і палі, Зімы даношаную світу Зняла з набраклае зямлі. Прыйшла – і рэчка […]...
- Асенні вечар На лістоце – кроплі, на траве – расінкі, падаюць з нябёсаў дробныя дажджынкі. То ж асенні вечар – надыходзіць рана, […]...
- Цар-дуб З даўнейшых дзён Па нашы дні Сярод палескіх гоняў Стаіць цар-дуб і ў вышыні З аблокамі гамоніць. Відзён той дуб […]...
- Нязжатыя гоні Позняя восень. Буслы адляцелі, Лес абгаліўся, палі апусцелі, Толькі нязжатыя гоні адны, Смутную думку наводзяць яны. Шэпча, здаецца, там з […]...
- Грукаюць колы цягніка Цягнецца шлях дадому. Доля шчаслівая, не знікай – Лепшай не будзе долі. Ты пачакай, пачакай яшчэ, Дай мне на свет […]...
- Дазвольце ёй палетуценіць Дазвольце ёй палетуценіць, Маёй пакутніцы-душы. Мой шлях у восеньскіх адценнях, О, творца, болей не пішы. Дазвольце мне свой колер змрочны […]...
- Існасьць Існасьць. Не моўкне, не ціхне, не гасьне, З чым быццам чаўнок я сную, З чым кросны праду перад Вамі, З […]...
- На Ушаччыне ліпы цвітуць На Ушаччыне ліпы цвітуць, Загаіліся цяжкія раны, Але ў памяці сёння ідуць Тут ідуць на прарыў партызаны. Будуць кветкі заўсёды […]...
- А ноч прадзе, а Бай ідзе Нёс сямёра лапцей…” (З дзіцячай калыханкі) А ноч прадзе, а Бай ідзе, Вястун дзіцячай долі, І гаснуць зьнічкі на вадзе, […]...
- Далёка-далёка за поле Далёка-далёка за поле, за сонечны, мройны прасцяг ляціць павуцінне. Ніколі яго не закончыцца шлях. Высока-высока над полем у нетрах блакітнай […]...