Верш Пярунаў дуб

Пярунаў дуб каля вады
Сыходзяць у нябыт гады
А ён стаіць магутны, моцны
Шуміць, красуе дуб пад сонцам
Ці колькі дзён, якія ўлады
І ён усё бачыць – сам не рады
А людзі йдуць да дуба-дзеда
Каб гора ў роспачы паведаць
І хоць крыжы ў хаце кожнай
Сюды ідзе сляпы, заможны,
І помачы ў дуба просіць
Сваю бяду яму прыносіць
Тады звярнецца дуб да неба
Ускіне гронкі, просіць :”Трэба,
Дапамажы ты, Божа, людзям
Бо як сляпыя у жыцці блудзяць”…
Прыйшла дзяўчына – твар знаёмы
Ці не яна ліла праклёны
Ля дуба ў жніўні, год таму
Знаёмы вочы – кветкі йльну…
І абхапіла дуб дзяўчына:
“Ну дзякуй, родны, хутка з сынам
Сюды я прыйду прыхіліцца
Ён, пэўна, у лютым нарадзіцца…”
І стужку белую дзяўчына
прымацавала на галіну
Так дзякавала дубу йна…
Пайшла. Адна? Не, не адна
Стаіць дзед-дуб. Красуе волат.
Ратуе дуб людзей ад гора…
Узлятаюць стужкі ў рады…
Пярунаў дуб каля вады…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Плошча перамогі І ў будні дзень і ў радаснае свята, Сюды да плошчы шмат дарог вядзе, Сягоння паўшым у баях салдатам, Народ […]...

Бывай, дзяўчына Дзяўчына заблукала У чорным страшным лесе, Шчасце там шукала, А дома плачуць дзеці. Яна шукала шчасце Сярод дубоў ды соснаў, […]...

Дзяўчына ды сонца Адна прыгожая дзяўчына Глядзела доўга ў далячынь Сядзеўшы дома, паглядаючы з аконца Спытала тая дзеўка ў сонца: “Чаму я не […]...

Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...

Адна Адна… Яна яшчэ здалёк відна: На выгарбку, вятрам усім адкрытым, Стаіць сухая, чорная сасна, Як даўкі сімвал тлену і нябыту. […]...

Дай прачнуцца ў тваіх далонях! Дай прачнуцца ў тваіх далонях! Дай забыцца ў тваіх вачах! Хай да смерці мяне палоняць Думы светлыя па начах. Нават […]...

Ах, што гэта за дзяўчына Можа, знаеце Мальвіну, Што так хораша пяе? Ах, што гэта за дзяўчына, Што спакою не дае. Устаю я ранкам сінім, […]...

Вызваленне Гарматы абвясцілі наступленне. Мы Беларусі неслі вызваленне. Дзень памірае Хмуры, невыносны. Ідзём утрох Пад каравулам соснаў. Як вартавы, Што толькі […]...

Цар-дуб З даўнейшых дзён Па нашы дні Сярод палескіх гоняў Стаіць цар-дуб і ў вышыні З аблокамі гамоніць. Відзён той дуб […]...

Смага Я вады ў Вас папрасіў, І ўжо напіўся, Але “дзякуй” не паспеў Сказаць за ўвагу, Бо не к месцу Ваш […]...

Літоука ЛІТОЎКА Над хваляй дробнай і імклівай І асокай, што ўся ў расе, Звісае голле вольх лянівых,- Літоўка чэрвень тут пасе. […]...

Апошняя паранджа Муэдзін ахрып і з мінарэта, стомлены, як вол, пачаў мычэць. Не ідуць – крычы хоць усё лета – мусульмане верныя […]...

I туды гара I туды гара, I сюды гара, А паміж тымі крутымі гарамі Ўсхадзіла зара. Гэта не зара – Дзяўчына мая. Чорныя […]...

Сюды цябе ўпусцілі Сюды цябе ўпусцілі па знаёмству, сюды цябе ўпусцілі па любві. Твой абавязак – перадаць патомству агонь жыцця, які ў тваёй […]...

Свет кахання адкрыты для ўсіх Свет кахання адкрыты для ўсіх. Увайшоўшы, забудзеш пра выйсце. Вось і я тут для росквіту сіл Назаўсёды застаўся калісьці. А […]...

Век Век. Век не кат, не гіцаль век, Твар не крые ад вачэй, На лязо вады не лье, Каб ім секлася […]...

Туман ярам, ярам-даліною Туман ярам, ярам-даліною, Туман ярам, ярам-даліною. За туманам нічога не відна, Толькі відна дуба зелянога. Пад тым дубам крыніца стаяла, […]...

Сустрэча з земляком Дамоў прыехаў. Шмат сышлося: – Дзе быў? Што бачыў, раскажы! – Сябры, я рад, што давялося Мне ў Празе быць […]...

ДА РОДНАЕ ВЁСКі Мне сцежкі гэтыя знаёмы, Не першы раз па іх іду – Праз засені лясных харомаў Да вёскі роднае вядуць. Усмешкай […]...

Жывёлін Рай Вялікі-вялікі, як Бог, чалавек, Жывёлу сваю даглядае спрадвек, У вочы глядзіць і выказвае ёй: “Спажытак, маёмасьць і парабак мой”. А […]...

У сядзібе князя Агінскага У сядзібе князя Агінскага Прабачце, князь, нахабны мой візіт, я тут без запрашэння Вашамосці, але ёсць незвычайнае тут штосьці, як […]...

Стаіш у лесвічным пралёце Стаіш у лесвічным пралёце… Знаёмы стан, знаёмы твар. Зноў з сігарэтаю ў роце Без усялякіх добрых мар. Ці памятаеш пра […]...

Расце крапіва Расце крапіва каля тыну старога. Няма ў двары ўжо болей нікога. І кажа яна: “Паважаны мой, тыне, Я цяпер тут […]...

Так! Мы з табою век знаемы! Так! Мы з табою век знаемы! Мая душа з тваёй душой Луналі, часам несвядома, Па-над тучанскй стараной. Ці можа нас […]...

Не праспі Спі, дзяўчына, покуль сонца Не зайграла над хацінай; А як сонца на аконца Бліскі кіне – ўстань, дзяўчына! Ўстань, зніміся, […]...

26 красавіка У небе легкія аблокіі Яны плывуць у шлях далёкі, Услед за хвалямі ракі Сінюткай быццам васількі У спелым, цяжкім, жытнім […]...

Яе імя Ад прыцягнення ночы зорнай На міг свой позірк адарві. Яна паўстане ўся ў крыві, Яна ідзе нямой і чорнай. Гучыць […]...

Я не прыйду – каб табе было светла Я не прыйду – каб табе было светла. He пазваню – каб спакойна было. Я расхіну над усім белым светам […]...

Воблакі Па блакітнаму небу Ціха плывуць воблакі. Яны ўсе бачаць і усе ведаюць Пра нас, людзей. Пра наша шчасце і наша […]...

У родным кутку Ціхі летні вечарок, Легкі ветра халадок, і бярозка так пяшчотна абдымае. Зорак успыхваюць агні, Я на знічку ў вышыні Патаемнае […]...

Дзьверы, замкнёныя на ключы Старая страціла розум. яе стары хутка губляе зрок. і слых. на ўсё навакольле па тэлефоне намякае на рознае. нумары з […]...

Нашы азёры Чаму грусціш, мая радная? Чаму у глазах тваіх пячаль? Каб быццам кажаш ты “адна я, Як Пастэрнакава свяча…” Ты не […]...

Не магу я безь яе Ёсьць у жыцьці маім дзяўчына, Я бачу сьвет у вачах яе. Ня ёсьць яна проста сябрынай, А ёсьць каханай для […]...

Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...

Не клянчу Я не клянчу з вас волю, Шаноўны. Я ўсё маю ці проста хапае, А яшчэ мяне хлопец кахае. Не трымалі? […]...

Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...

Хлопцы Перадай, сасна, сасне – Немцам будзе блага: Не задрэмле, не засне Партызанскі лагер. Расшумеўся цёмны лес Над маўклівым логам – […]...

Мой родны край Мой родны край з жытнёвым полем, З рачулкай, поўнаю вады, І з песняй-птушкаю на волі, Я зноў вяртаюся сюды. Ах! […]...

Трызненне Студзеньскі дзень, белізна снегападу, Узорамі ў вокнах распісаўся мароз, Рэчку скаваў і за палісадам Шэраг паніклых ахутаў бяроз. Конь каля […]...

Мая зямля Мая старонка больш за ўсіх мілей: Яна адна такая светлая і родная. Калі я тут, мне на душы становіцца лягчэй: […]...