Верш Вітаўт
Князь фанабэрыста трызніў пра веліч краіны,
З мечам поўсвету прайшоў ён у пошуках славы,
А паміж войнамі дух гартаваў у дружыны,
Монстра ляснога спусціўшы на іх, для забавы.
Кроў пацякла быццам з сэрца майго пры ўспамінах…
Вояў, хто выжыў, не бралі ні стрэлы, ні дзіды.
Князь усталёўваў свой сцяг на варожых руінах,
Чашу да вуснаў падносячы з шаляў Феміды.
Ещё вершы:
- Цi не вецер Цi не вецер адхiнаў мярэжы, Цi не зоры асвятлялi шлях. Чараўнiцтва зруйнаванай вежы – Бел-чырвона-белы сцяг. Крок насустрач – быццам […]...
- БАЛАДА ВІЦЕНЯ (?–каля 1316) Пагоня… Імчыцца пагоня, імчыцца Наперадзе князь на бялюткім кані І меч у яго, быццам бы бліскавіца, І вораг, […]...
- Kasus Vocatіvus Заблудзіўшыся ва ўспамінах, дэкліную нашы сустрэчы: лаўка, парк, цёплы восеньскі вечар супраціў хвілін хуткаплынных летуценнікам несупынным праз бясконцасць дарогy ў […]...
- Вярнецца Вітаўт каб аралы перакаваць зноў на мячы! Салютам балцкага натхнення, Як дэтанатар, дрожжы, Выбухам Літвы Трымаў дыктатар Нашага сумлення вожжы, Ад Балтыкі да Крыму – ягоныя правы. […]...
- На Навагрудскай гары Тут жыў Міцкевіч. Тут яшчэ гудуць І веюць ветры тыя, што калісці Па свеце неслі хмары яго дум, Пад вокнамі […]...
- Адцурайся ад моцы рэцэнзій Адцурайся ад моцы рэцэнзій над прачытаным безадказных; ад малітвы – як быццам – заўчасных; быццам кат, маю * карму, у […]...
- За акном снегапад, абыякавы вецер За акном снегапад, абыякавы вецер. Шосты паверх ды звычайны пад’езд. Кухня, кватэра, дым цыгарэты, Ноч, снегапад ды святла ўжо нет. […]...
- Ты не едзеш, не тэлефануеш Ты не едзеш, не тэлефануеш, Горад свой ад навальніц вартуеш. Я не сплю – маланкі вар’яцеюць, Нібы стрэлы ў хату […]...
- След завірухі Слабее зрок. Цішэюць рухі. Пара спакою настае. А след жыццёвай завірухі не растае, не растае. Ляжаць застылыя сумёты, хоць вецер […]...
- Ва ўспамінах Па бярозавай алеі, каля ліп дзядоўскіх жоўтых, я маленькім балагурам скікаў ды смяяўся звонка. Мне як мед ліповы вецер, ды […]...
- БАЛАДА ВІТАЎТА ВЯЛІКАГА (1350-1430) …Вязуць карону, як ваду жывую, Старому князю, у якога ёсць Усё і ўсё ў часіну залатую Было і быў […]...
- Балада пра чырвоны сцяг Імчыцца песня па шляхах Пра славу казака – Яму даручаны быў сцяг Гвардзейскага палка. Пад сцягам, хілячы чало, Стаяў казацкі […]...
- Здаваўся часам для людзей Здаваўся часам для людзей Недатыкальным А быў – не знойдзеце прасцей Недаравальна Таму, мажлiва, што глядзеў Я так узнёсла Памiж […]...
- Плач Яраслаўны Вершаваны пераказ Пачарнела спелае калоссе, хмары цяжка ходзяць над зямлёй. У Пуціўлі на сцяне галосіць Яраслаўна досвітнай парой. Заламаны ручанькі […]...
- Светлы месяц Светлы месяц, ясны мой васпане, ты каханаму вярні каханне! Што дарыў – няхай і спажывае, у падмане век свой дажывае. […]...
- Адзін, магчыма, крок, не болей Адзін, магчыма, крок, не болей Ступіў ты ў вогненны прасцяг, – Але ў тваіх руках над полем Узвіўся наш гвардзейскі […]...
- Вятры пашумелі, суціхлі Вятры пашумелі, суціхлі, Дажджы прамінулі, ушчуклі, Пупышкі, да першага лісьця, Ждуць сонейка, быццам матулю. Над хмарнаю шэраньню сонца Завейныя ветры […]...
- У тлуме дня жадаю адзіноты У тлуме дня жадаю адзіноты, У адзіноце трызню тлумам дня, У цішыні я чую сэрца ноты, У шуме глохне музыка […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА (26.11.1930-25.07.1984) Ён паехаў на Прыпяць памерці. Там у чоўне, як ліст у канверце, Што напісаны Богам для Бога, Ён па […]...
- Два рыцары Рыцар Сонца, зь мячом, што, як промень, блішчыць, Зь ясным тварам, спакойны і сьветлы. Ты пад ногі мне клаў залачоны […]...
- Мадонна з нябыту Мастаку А. Кузьмічу У нябеснай жанчыны блакітная кроў і з валокнаў сінечы сатканае сэрца. Яна любіць гуляць на руінах муроў […]...
- Раман Чытае дзяўчына раман. Цікава: завязка лірычная, А потым – Туман, Туман… Хвалююць чужыя надзеі, Карціць заглянуць у канец, Як быццам […]...
- Пакуль што рукі звязаны Пакуль што рукі звязаны, А можа быць, развяжуцца Пад позіркам якім. Тады рукамі чулымі, Як птах, крыламі белымі Кагосьці абаўю. […]...
- Ты – хваля майго жыцця Ты – хваля майго жыцця, Ты – дождж майго сэрца старога, Сляпая мая душа І частка цела храмога. Ты – […]...
- Балада а перемозе Хмара чорная з Маскові Руша саранчой на Оршу, Топячы наш край у крові, Гарады ўшчэнт зруйнуўшы. Што вы высунулі джала, […]...
- Доўмант ці гэта ты? Доўмант, ці гэта ты!? ці зноў я бачу зданні? перада мной стаіць ваяр! у пышным рыцарскім убранні, зямлі пскоўскай уладар. […]...
- Хто ведае як праміне Хто не ведае, як праміне канец разгубленага свету. арганізована ці не, як баіў тый манах пра гэта? няўмольна жорстка – […]...
- Канец разгубленага свету Хто ведае, як праміне канец разгубленага свету. арганізована ці не, мо прад свитаньнем будзе гэта? няўмольна жорстка – ў гарадах […]...
- УСЯСЛАЎ Паперадзе шыхтоў ваярскіх, Еднасьць дэманструючы і сьмеласьць, Радзімы сьцяг трымаючы ў руках, Аднекуль, як з самое аблачыны, Містычна князь Усяслаў […]...
- Хай не загасне наш Знічь! Крыга крывава – наш сцяг Сонна плыве па траве… Дзе патрулюе каршак Русь на жалезным крыле! Мроі пакінуць мой край […]...
- Майскі дождж Калі мы выйшлі на парад, Сцяг узнялі чырвоны, Праз гарадскі расцвіўшы сад Прарваўся дождж калонай. Не рады перш яму былі, […]...
- Аб панцырным казаку Верны конь мой ціхонечка ўсхрапнуў Далягляд пакрывае туман Верны Гетман Астрожскі сказаў нам Бараніць Украйну ад асман У нядзелю прачнуліся […]...
- У Балотных Ялінах “хаваючыся напалову ў тумане, імчыць над змрочнай млёй дзікае паляванне караля Стаха “ У. Караткевіч У Балотных Ялінах жыве даўні […]...
- Драбіны Драбіны да неба цягнуцца ў цішы Нібыта мне шлях пракладаюць ў імглу… Вядзьмарка-рака сваёй хваляй увішна Агорне, як маці, спрадвечну […]...
- Кінапамяць Вяртаннем з нябыту мараў, жаданняў Бы ветрам са Свіслачы быў ты жывы. У безлічы дзён, на паперах спатканняў Нібыта тапельца […]...
- Айчыны нашай сцяг Радзiму мы абараняць У цяжкi час заỹжды гатовы. Мы ỹсе умеем ваяваць, Але пра мiр вядзем размову. Звычайны лёс, ваенны […]...
- Паданне аб пакінутай варце Паданне аб пакінутай варце Што шэпчаш, вецер з глыбіні вякоў, што крыламі ўздымаў плашчы з крыжамі?.. На замак рушыць процьма […]...
- Славянкі Абудзілі славянкі Сонны бераг Зяльвянкі. Верным рыцарам коней Купалі каханкі. Гэтых вояў ля дома, У стаптаны мурог З сёдлаў выбіла […]...
- Восень жыцця Наганяе вецер хмары, З дрэў лістоту прэч нясе – І мае вось гэтак мары Лёс развее пакрысе. Застанецца ва ўспамінах […]...
- ЗА НЕЗАЛЕЖНАСЦЬ, БЕЛАРУСЬ! Святы Міндоўг пачыў, але ж зямлю яго Не змог ніхто паставіць на калені. Прымаючы, як крыж, ад брата цяжкае ярмо […]...