Верш Ода бярозаваму веніку
Бярозавы венік,
Бярозавы венік
Зноў лечыць ад суму.
Які яго геній
Калісьці прыдумаў?
Ці сейбіт старанны,
Ці воін харобры,
Быў лекар ён знаны –
Прыдуманы добра!
Ад стомы,
ад млосці,
Ад скрухі,
ад злосці…
каб грэшнае цела
жыло і хацела.
Ну й венік, ай венік,
Бярозавы венік!
Не лезь, калі кволы!..
Напэўна той геній
Быў хлопец вясёлы.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Растрэл Калі на растрэл павядуць да сцяны, Я стану прасіць аб адным: Стралялі ў патыліцу мне каб яны У лесе хваёвым, […]...
- Мне сніцца мора Мне сніцца мора. Там, за валам, Што белапенна лёг да ног, Ты, нечаканая, паўстала, Над галавою – рук вянок. Трымцела […]...
- Не хацела табе гаварыць Не хацела табе гаварыць, Напалохаць цябе не хацела, Лепш не ведай, як цяжка любіць Толькі сутнасць, не прагнучы цела. Толькі […]...
- Здрастуй, мацi мая Здрастуй, мацi мая Я з вакна цягнiка Прывiтанне табе дасылаю Зноў ля хаты тваёй Я лячу i лячу на усход […]...
- Я хацела ўбачыць анёла Я хацела ўбачыць анёла, Што за спінай нячутна стаіць, Усміхнецца, калі мне вясёла, Калі дрэнна, падкажа як жыць. Я хацела […]...
- Геній Мой бедны геній, што ўва мне застыў, Згарнуўся коцікам – альбо зьмяёю? – Як не рабіць зьнясіленьне тваім І што […]...
- СВЯТОЕ ЮНАЦТВА Цябе мае прызнанне не кране, Прайшло ўсё, не варушы, навошта. Але прыходзяць да мяне ў сне Дзён тых чарга, стаяць […]...
- Зьнікла энэргія слова і цела Зьнікла энэргія слова і цела, І засталося вяршэнства сноў. Божа, як непасрэдна хацела Гэта жанчына маіх замоў. Як жа шаптала […]...
- УСМЕШКА Хацела ўсміхнуцца… Усмешку не знайшла Сярод пустэчы вулічнай. І толькі мішура Гарэзлівага лісця Смяялася ў твар, Усмешкамі лажыляся На шэры […]...
- Алілуйя любві Нам Хрыстос паказаў Новы шлях на Зямлі І жыццём даказаў Алілуйя любві. Покуль я – інструмент У Хрыстовых руках, Недарэчнасці […]...
- Мне нельга памерці Мне нельга памерці. Ніяк. Ну, хаця б да тых пор, Пакуль не прыдбаю абутак сабе і адзенне. У драных шкарпэтках, […]...
- Вада асенняе крыніцы Вада асенняе крыніцы, Як злавесныя агні, Калі пад вечар неба ніца Глядзіць з панурай глыбіні, – Мне нагадалі даўні лёс, […]...
- Ліст Хацела да цябе напісаці На пялёстку ружы пахучай, Але пялёстак мог згінуць У пору буры грымучай. Хацела да цябе напісаці […]...
- Вагзаля “Менск-восеньскі Цень вагзалі плошчу вошчыць, Гоніць вецер вецьце сьмецьцем. Скрухі костак не пагрэць нам Ў цьмяным восені сяйве. З пыс здарожаных […]...
- Не маўчы! Мы жывем як у сьне- моўчкі ды павольна- штосьці сэрца хісьне- не маўчы ніколі! Мо, журба адпаўзе, а жыццем ня […]...
- Камар (філасофія жыцця) Напіўшыся крыві камар Палагаднеў, пачуўся целам, І паміж справай пузам сьпелым Ствараў уласны ён піяр. Вяшчаў аратар: – […]...
- Уваскрэсні, птушка Фенікс Вы ўсё яшчэ жывыя? Да вас ідзем тады мы! Такія словы чуе мозг чуллівы мой! Пакуль услых не прамаўляюць іх… […]...
- Богу – Богава. Людзям – людскае Богу – Богава. Людзям – людскае. Не лезь, чалавеча, Ў гардыні сваёй У забароненае: Не змяняй генаў! Не клануй клеткі! […]...
- … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
- Анэстэзія Дождж схададнелымі пальцамі з пярсцёнкамі зжоўклага лісця) вымывае з жаданняў кальцыі расцярушвае мараў няіснасці. Дождж прахалодай палеткаў (лысых гвалтоўна абшараў) […]...
- Крама Я сягодня купіла паперу У краме под шыльдай “Шкло”. Зайшла і спытала: “Дзе вы?”, А мне адказалі: “Хто?” Навошта мне […]...
- Заляцела птушачка ў сіло Заляцела птушачка ў сіло. Білася, дрыжэла і крычала. Палыном ў вачох рудых цвіло Гора-горачка, а ЎСЁ – маўчала. – Вызвалюся! […]...
- He спі y ноч, калі рака He спі y ноч, калі рака За грэбляй зашуміць I дождж галінкі вішняка Старанна стане мыць. Калі у завязі тугой […]...
- Абарона – Твая Краіна Слугі народа сёння шыкуюць. Але нічога – гэта не бясконца, Нібы ворагамі сталіся людзі, Загляне сонца і ў наша аконца! […]...
- Жнiвень, арэхi i жоўтыя восы Жнiвень, арэхi i жоўтыя восы, Што замiналi цябе цалаваць. Першы маток павуцiны бялёсы. Пах пераспелай травы ў галавах. Недзе на […]...
- Без паветра надзеі Без паветра надзеі, У глухой цішыні, Зухаватым зладзеем На сталёвым кані, У імгле цьмяна-сіняй Скрозь мільён нератоў Нават геній “Касіні” […]...
- Ты – хваля майго жыцця Ты – хваля майго жыцця, Ты – дождж майго сэрца старога, Сляпая мая душа І частка цела храмога. Ты – […]...
- Ты спявай, непрыкметная птушка Ты спявай, непрыкметная птушка, І вітай мой бярозавы гай, І вітай зіхатлівае сонца, Ты спявай, пяюха, спявай! Мо, ты івалга, […]...
- Чарната Мяне ніхто не навучыў, што робіцца, Калі гнеўныя хмары плямяць неба, І не відаць ні зоркі, ні планеты, А на […]...
- Не лёс “Не лёс” – як шырма для слабых, Нібы пілюлі для спакою, Што парыванняў кволы ўздых Заглушыць марнасці напоем. Ні хваляванняў, […]...
- Мне з табою лёгка Мне з табою лёгка, Мне з табою проста Ў дні суровых зімаў І празрыстых вёснаў. Я з табой хацела б […]...
- Вечаровая элегія Ты плануй, не плануй – вырашае заўсёды Бог. І крыўдуй, не крыўдуй – мае рацыю ён, не ты. Вось і […]...
- Аматар? Дзіва-дзіўнае: “Аматар!..” – Кажуць мне, але – чаго? Роднай мовы ў роднай хаце (!?) Здзек, насмешка – ды ўсяго! Беларусам […]...
- Дзядзьку Рыгору Сышоў Паэт, сышла Эпоха, Ён – Геній і Сумленне – ён. Я помню той вянок з гароху, Не слаў нікому […]...
- # ты пачакаеш ля прыпынку # ты пачакаеш ля прыпынку можа болей чым звычайна глынеш гаркоткага-салодкага віна ён можа ценем быць нябачным побач недзе можа […]...
- Восеньскі букет Восеньскі букет Сумныя твае вочы. Ласкавыя твае рукі. Халодныя твае вусны. А словы, што ты мне кажаш, Напэўна, гучаць і […]...
- Вертыкаль жыцця (Другая назва са слоў па вертыкалі) Чаканне здалося нялёгкаю доляй, Чаканне таго, што было ў жыцці. Чаканне людзей са зломленай воляй, Чаканне было, але трэба ісці. […]...
- Не малітваю боскаму раю Не малітваю боскаму раю, Пакланюся душою ўсёй Не нябесным багам – На калені ўпаду перад сэрцам, Якое кахае. Каб жыло […]...
- Пагас агонь Што зрабіць, калі я невясёлы: Несуладна нейк на душы. Нібы хтосьці агеньчык кволы не памоцніў, а затушыў. І адзін я […]...
- Паэтка Звычайны погляд у мокры дзень, Аздоблены сляпой дажджынкай… і над сталом яе вылучна цень… і вершы, змытыя слязінкай… Яна чакая […]...