Верш Акрыяла гэтым часам зайздрасць
Акрыяла гэтым часам зайздрасць,
Упэўнены кірунак да хлусні,
І зноў на карак абцугамі прагнасць,
Паміж панурай жыццёвай мітусні.
Знікаюць мроі ў тугой задусе,
Знікла пяшчота ў бязлітасных вачах,
Знямеў анёл, усе нябёсы ў скрусе,
Малюючы на лёсе змрочны шлях.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- У гэтым доме вокнаў больш няма У гэтым доме вокнаў больш няма, Дар нябёсаў – ўсё пакрылі гурбы. Зачыніла дзверы снежныя зіма, Волю прапявала гукам трубным. […]...
- ЗАЙЗДРАСЦЬ БАГОЎ Зайздросцяць Богі і маланкі, Што я – шчаслівая без меры, Што лепшай не было каханкі Пасля язычніцкае веры. Зайздросце, Богі, […]...
- На гэтым свеце На гэтым свеце – Дождж і вецер, I зграі змрочныя Аблок. Ды несупынна Сонца свеціць, І адступае Чорны змрок. У […]...
- У гэтым свеце У гэтым свеце, даволі брыдкім дзеля прыгожага памірання, я не зраблюся самазабойцай, не захлынуся агіднай тванню. Я буду ўпарта наперад […]...
- У гэтым сне з Табою бачыў неба У гэтым сне з Табою бачыў неба, І мы ляталі ў сонных гарадах. Пакліч ізноў! Табе ж сягоння трэба Да […]...
- Плач Анёл самотны падаў з неба над Беларуссю незаўважна… Адно крыло – бялей ад снегу. Другое – чорнае, бы сажа. Упаў […]...
- Я – адарваны мокры ліст з галіны Я – адарваны мокры ліст з галіны, Халодны дождж мой кат і мой сябрук, Маё адзенне – туманоў хусціны, Моё […]...
- Ўсё цякуча ў свеце гэтым За перыметрам падзеяў ардынарнаю катрынкай, паслядоўна дні з гадамі і стагоддзямі сплылі, і пластамі напласталі з трылабітамі ў абдымку людзі […]...
- Гэтым вераснем зноў адцвілі мае жоўтыя радасці Гэтым вераснем зноў адцвілі мае жоўтыя радасці і чырвоным лістом пакацілася шчасце долу. Ты мне, восень, даруй за жыццёвыя горкія […]...
- У кутку гэтым я нарадзіўся У кутку гэтым я нарадзіўся, Тут і вырас, на гэтай зямлі. “Там патрэбны, на свет дзе з’явіўся,”- Словы тыя ў […]...
- Часам так здараецца, што ноччу Часам так здараецца, што ноччу Ты, хаця за дзень і прытаміўся, Як бы толькі ў ложку не круціўся – Да […]...
- Зайздрасць не выйсце Дзяўчына не ведала: вецер – мой сябар. Акно адчыніла, глядзела з адчаем. Яна мне зайздросціла: слёз не хапала, Маё захапленне […]...
- У гэтым полі небу лёгка У гэтым полі небу лёгка, але яшчэ лягчэй вачам. Зайздрошчу, поле, твайму лёсу, непадуладнаму вякам. У вечна юным абнаўленні твае […]...
- Дзяўчаты знікаюць у каханні Дзяўчаты знікаюць у каханні: Іграюць ужо іншую ролю. Удзячны табе дарагая, Што ты застаешся са мною. Дзяўчаты знікаюць у каханні: […]...
- ТАК СТАЛАСЯ Ты быў! Ты ёсць… Але цябе не будзе ў маім жыцці… Не ты таму віной. Так сталася… І бог тут […]...
- Безліч рэчаў няўцямных і простых Безліч рэчаў няўцямных і простых Прабіваецца ў мроі мае: Боль, пакуты, узрушанасць, ростань I – каханне маё да яе… Смутак, […]...
- Калі восень шэрасць замене на просінь Калі восень шэрасць замене на просінь, то не будзе падманам, пакуль у вачах тваех хмара існуе аблачынкай… Хмары, гэта аблокі […]...
- Сталасць сакральнага свету Сталасць сакральнага свету Стоена спальвала словы. Плакалі мроі-фантаны, Боль узыходзіў палынам. Вострым нажом успамінаў Сэрца мне раніў каханы, І станавіўся […]...
- Сказ пра Анёла з васільковымі вачыма На сутыку стагоддзяў нарадзіўся Анёл з васількамі ў вачах і бусліным крылом, на шчацэ шнар ад пугі, мазалі на руках, […]...
- Краявіды, бягуць краявіды Краявіды, бягуць краявіды… І знікаюць за лесам будынкі. Забываюцца крыўды, агіды… Пяць хвілінак ці больш для прыпынку. Усміхнецца, услед усміхнецца […]...
- Тайна Двое стаялі ля вышняй брамы, насустрач Анёл ім выйшаў: “Вы хто?” – “Мы шукаем праўды, але не зямной, а вышняй.” […]...
- Чалавеку часам балюча Чалавеку часам балюча, чалавека нехта абразіў: кінуў словы, нібы калючкі, і памеркла сонца адразу. Чорным цяжарам крыўды-напасці зло прыціснула лёс […]...
- Здаваўся часам для людзей Здаваўся часам для людзей Недатыкальным А быў – не знойдзеце прасцей Недаравальна Таму, мажлiва, што глядзеў Я так узнёсла Памiж […]...
- АСОТ І КРАПІВА Дзе ягады маліны – Заўсёды крапіва. Там зайздрасць, здзекі, кпіны, Дзе пекная ўдава. Дзе залатыя ружы – Расце густы асот. […]...
- З часам цямнее і золата З часам цямнее і золата, Што ўжо казаць пра душу… Толькі, чамусьці, каханьне Набывае сапраўдную вартасьць, Страціўшы першапачатковы бляск… Мякчэюць […]...
- Бывае часам нам самотна Бывае часам нам самотна… Вось так губляецца настрой. Крадцзецца ў думкі адзінота І навявае неспакой. І сэрца раптам ужо не […]...
- Кожны дзень, скаваны часам Кожны дзень, скаваны часам, як пясок цячэ ў нябыт. І душы няўтульна нашай Пад баластам грэшных світ. Дзе шукаць ёй […]...
- Часам я ў ночы сны дзіўные бачу Часам я ў ночы сны дзіўные бачу: Роіцца нейкі нязьведаны край, Повен то шчасьця, то радасьці – плачу, То зло […]...
- Пяшчота ліўня На зямлі двое нас шчаслівых, бо ніводнай душы наўкола… Нас кранула пяшчота ліўня таямнічым крылом анёла. Называеш мяне ты – […]...
- Бывае, часам вельмі трэба Бывае, часам вельмі трэба Прачуцца стомленай душой, Што самы мілы ўскрайчык неба – Над хатай бацькавай старой. Як сон – […]...
- У зялёным полымі траўня У зялёным полымі траўня Дагараюць зімовыя рэшткі; Недзе белае знікла бяспраўе І душа ажывае нарэшце, І ў вачах залацяцца зоркі […]...
- Прыпыніць лістапад Млосны паўмесяц – туман над ракою Мілай аблічча згубіў пад імглою Шэрыя хмары у шызых нябёсах Хлопец пануры заблытаўся ў […]...
- Беларускія хлопчыкі Вашы босыя ножкі топчуць жвір і травіцу, на віхры, як на рожкі, жоўты промень садзіцца. Найсціплейшыя вочы ў хлапчукоў з […]...
- Разбітае люстэрка Як страшна, як дзіўна, як смешна… Ці то не хапае святла?.. Ва ўчора разбітым люстэрку Знікае святая замля… Знікаюць лясы, […]...
- Пысьвячэнне Алене Кіш Як валацуга – з тугой заручоная, сябра бядноты ў сваяцтве са смуткам. водбіткі часу варожа – чырвоныя,- бездапаможна – з […]...
- Мабыць табе таксама часам здаецца Мабыць табе таксама часам здаецца што бог падобны да завуча школы які ніколі не ставіць пяцёрак аднойчы выклікае тваіх бацькоў […]...
- БУСЕЛ Спадзяюся – жыць на Беларусi… Мо таму, што ўвесь мой род тут жыў. Тут над светлым храмам Плаўна кружыць бусел, […]...
- Рады вітаць вас Гэтую тайну я захаваю, каго палымяна і палка кахаю пачуццем чыстым, моцным, узнёслым на раздарожжы нашае лёсаў. Вось вам налева, […]...
- Д’ябал слухае цішыню І галосяць знічкі, па жывых галосяць, гэта люд крывіцкі чорны ветах косіць. Анатоль Сыс Д’ябал слухае цішыню Душ крывіцкіх збалелых. […]...
- Знаёмствы. Размовы. Сустрэчы Знаёмствы. Размовы. Сустрэчы. Той першы, прыцішаны вечар. Той першы наш мёд-пацалунак… Душы закранутыя струны. Абдымкі. Пяшчота. Прызнанні. Ад вечара і […]...