Верш Любошчы

Ещё вершы:

1. Зімой Здароў, марозны, звонкі вечар! Здароў, скрыпучы, мяккі снег! Мяцель не вее, сціхнуў вецер, I волен лёгкіх санак бег. Як мары, […]...
2. А я прагну адно – адзіноты А я прагну адно – адзіноты ў пакоі пустым і настылым без словаў, нібы з кулямёта, без стомы і болю […]...
3. На пракосах Ад зары прабег прамень шырокі, косы. Ад мянташак зазвінелі дружна косы. А на сэрцы аднаго з касцоў вяселле – Расплятуцца […]...
4. Вернасць Я прагну вернасці, Як прагнуць вечнасці. Я прагну вернасці, Як маладосць – жыцця. Як ветразь ветрасці, Я прагну вернасці, Як […]...
5. Раяль ля мора У гэтую раніцу позьняе вясны, або раньняга лета, Стаяў раяль на беразе нашага мора. Хвалі тонка лашчылі ногі фартэпіяна, Марская […]...
6. Вецер зносіць апошні лісток Вецер зносіць апошні лісток І не вернецца ён больш ніколі. Вось таксама бывае ў жыцці: Пакідае ўсё, крамя болю. Разрываючы […]...
7. Арэлі Мы паселі на арэлі, Паляцелі праз нябёсы, Сонцу ў вочы паглядзелі, Раскудлачыў вецер косы. Птушкі побач – ім цікава, Але […]...
8. Мама падрэзала косы Быццам палын у пракосах, Частая сівень імжыць. Мама падрэзала косы – Стала іх цяжка насіць. Вёрсты смылелі даўгія, Доўгія ночы […]...
9. Цеплай ціхай ночкай Цеплай ціхай ночкай, Па дарожцы, Неба зоркі рассыпала, Зоркі рассыпала, Ды на свята прыглашала. Там, дзяўчынка та гуляла, Русы косы […]...
10. Зоркавы ливень Зоркі жне жнівень, кідае ў пракосы – зоркавы лівень расквеціў нябёсы. Шлях зор імгненны. І хто яго знае, колькі жаданняў […]...
11. Крыніца жыцця Калі добра любіш жыць, Паспрабуй мацней трымацца, Свайго жыцця крыніцы! Цяжка, аль… Добра прымаўка гучыць – Калі любіш ты катацца, […]...
12. Ты ведаеш як дагарае зорка? Ты ведаеш, як дагарае зорка, Лязом святла кранаючы нябёсы? Як хвалі прадчуваюць шторм на золку І туляцца з пяшчотай да […]...
13. Срэбраны лак Адштурхніся смялей, паляці ў нябёсы… Шэры колер звычайна прыкмета тугі. Распляліся бярозы шыкоўныя косы… Даравання не будзе: свой лёс не […]...
14. КУПАННЕ Ў РОСАХ КУПАННЕ Ў РОСАХ Ноч. Аголена вусціш. Бег сукенкі з плячэй. На прасветленых вуснах адзінота начэй. Старажытнай замовы дрогкі, блытаны шэпт. […]...
15. СМАРАГДАВЫЯ ЗОРКІ Зяленыя травы жыцьця, смарагдавыя зоркі Ляжаць на шляхах – прама пад нагамі… Ідзем, топчам, ня заўважаем – як пяшчотны, мяккі […]...
16. Расчыняліся, рыпалі дзверы Расчыняліся, рыпалі дзверы, Сівы дзень косы рэдкія плёў. Развітацца… далёкая Мэры, Ці зазвонім зноў чаркамі слоў? Дагарала, мігалася свечка, Ткаў […]...
17. Адказы Сонца чакае, калі наступіць дзень; зоркі чакаюць надыходу ночы; вецер пільнуе апалы ліст; маланка вартуе першы гром; неба ўпэўніваецца ў […]...
18. Рэха зваленага дрэва На золку шэрым Конік бег – Яшчэ й дугі не відно. На золку гулкім Валілася ў снег На хату будучую […]...
19. Чырвоная зорка Шалеюць паны з Уол-стрыта і Сіці I лёкаі іх на прадажных задворках: – У розных краінах на свеце, Глядзіце, – […]...
20. Там, дзе зоркі цалуюцца Там, дзе зоркі цалуюцца На высокай страсе. Там, дзе травы мілуюцца У празрыстай расе. Дзе шукае дзяўчына Кветку шчасця свайго, […]...
21. Восень у Версалі Плача раяль, кaлі дождж не cціxae, І мастакі пакідаюць Версаль, Толькі паэт, той паэт, што кахае, Шэпча: “Жё тэм” у […]...
22. Косы Як сказаць вам аб прычыне, Ад чаго так сумна мне, – Дзве касы ў адной дзяўчыны, Што ручайкі, на спіне. […]...
23. Яна… Яе вачэй зялёных зьзяньне Яна… Яе вачэй зялёных зьзяньне. А ён… Ён проста быў яе анёлам. Яны сустрэліся. Было сьвітаньне, Сьпявалі ў небе арфы […]...
24. Вясновая навальніца Крочыш па ходніку – вецер сцюдзёны Градчаны б’юцца аб твар Крочыш наперад у шлях невядомы Між брудных, шэрых канаў Б’юцца […]...
25. Эрас і Псіхея Я хацеў бы зірнуць ў твае вочы, Там тайніцу душы адчытаць, І ў трывожнай жыццёвай паўночы, Я хацеў бы ў […]...
26. Балада пра грэшнае каханне “Не бяры, калі там не клаў!” – Так вучылі бацькі мяне, Не чапаў я раней. Толькі ў долю прыйшла бяда, […]...
27. С’est la vіe Прайшоў наш час, санэты адгрымелі. Шкада, канешне, мары, пачуцьця. А колькі слоў сказаць мы не пасьпелі, Я зараз толькі прагну […]...
28. Летні сон Цеплай ціхай ночкай, Па дарожцы, Неба зоркі рассыпала, Ды на свята прыглашала. Там, дзяўчына та гуляла, Русы косы распускала, Сваю […]...
29. Хай разумнікі рагочуць Хай разумнікі рагочуць, дурні хай смяюцца, Мараў і жаданняў саромецца не трэба. Шанцы ды сюрпрызы не кожнаму даюцца, Зоркі падаюць […]...
30. Прыгажосці ранішняга лета Бачыш, першыя праменьчыкі сонца ско́кнулі, – адразу абуджаецца ўсё ў навако́ллі нао́гул. Праменьчык трапляе ў маё акно і валіцца ў […]...
31. Рыгораўна …Рытм сняжынак – як звон псалціра, струны гусляў… Даруй нам, Божа. Захавай душы нашы ў міры – Светлым Словам Тваім […]...
32. Ноч Дождж, як магічная скрыпка, Хмары, як сонны скрыпач, Неба – іскрыстая піпка; Вусны гавораць: “Прабач!” Згубіў у цямрэчы дарогу, Блукаю […]...
33. Чароўнай дамы ранішняга сна Чароўнай дамы ранішняга сна Спакой і слодыч я не смеў парушыць. Дыханье цеплае, як ранняя вясна Я, быццам песню, не […]...
34. Гэтак проста – краніся Ты ўвайшла мне ў жыццё. ты ў маіх недарэчнасцях грэшная. я прабачу цябе. я хварэю табой. алілуйя! гэтак проста – […]...
35. БАЛАДА НАТАЛЛІ АРСЕНЬЕВАЙ (20.09.1903-25.07.1997) Далёка, нібыта ад сонца, ад маці-краіны З Малітвай у сэрцы за родны самотны народ, Глядзела ў чужыя нябёсы яна, […]...
36. Зоркі былі супраць нас Ты быў маёй недасяжнаю марай, Я – твой пякельны экстаз. Катам ты стаў, а тваёй я ахвярай, Зоркі былі супраць […]...
37. Твая жанчына Кароткі ўзрост ды доўгі лёс У шматпакутных нашых душаў. Ты з неба зоркі мне прынёс На персоленую сушу. Трымаю ў […]...
38. Летняя раса Як брыльянты, рассявае Ночка летняя расіцу, Туманамі спавівае Луг зялёны над крыніцай. А як раніца настане, Бліскі сонца загуляюць, – […]...
39. Завея Завея у душах правіць бал Ад пустаты і адзіноты. Бо вельмі доўга панаваў У сэрцы прымаразак самоты. І нездарма ўвесь […]...
40. Размова з маці …А матуля у хаце запаліць святло – Вечаровую скруху усцешна развее. І ад шчырай размовы за белым сталом На душы […]...