Верш Наркаман
У вачах празрысты, сіні лёд,
бярэш іглу і вось узлёт,
ляціш, туды, дзе сіні дым,
памрэш калісьці маладым.
Памрэш, а можа ўзляціш,
ці ведаеш, што замаўчыш,
калі накрые сіняй хваляй
і панясе к зламаным далям.
Крыштальны змей па жылах
з ігламі срэбнымі на крылах,
гуляе, дыхае агнём…
І ноч табе здаецца днём.
І вось аднойчы яд паспеў,
і сціх у вушах птушыны спеў,
цяпер ты там, дзе сіні дым,
памёр ты ўчора маладым.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Я памятаю кожны твой абрыс Я памятаю кожны твой абрыс, Імгненны позірк, шчырае прызнанне, Упругі стан – нібыта кіпарыс, У тваіх вачах – маіх адлюстраванне. […]...
- Агнём напоўніш мяне Агнём напоўніш мяне – Агнём неспатольнага сонца. Зруйнуеш на белай сцяне Прысак самоты бясконцы. Агнём разварушыш спакой – Агнём забыцця […]...
- Памрэш не тады Памрэш не тады, Калі рукі складзеш На покуці. Памрэш – Калі сэрца тваё Перастане балець За сірот, за нямоглых, За […]...
- Ікары Захаванае сонца ў далонях Вялікага Бога, Захаванае сонца, дзе хворыя дзеці пяюць. Мне здаецца знаёмай мая незямная трывога, І зьнямогу […]...
- Вяселле Шчасця ўсе па дарозе вам зычылі, Пад дугою звінелі званкі, Млынары, па даўнейшаму звычаю, Прыпынялі знарок ветракі. Каб вяселле вясёла […]...
- А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...
- Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...
- …Если хочешь идти – иди Калі хочаш ісьці – ідзі. Пакідаючы – не даруй. Не далёкі шлях не знайсьці, а падманнага не шкадуй. Колькі будзе […]...
- Тры дні нараджэння Тры дні нараджэння З днём нараджэння, Максімка, Пятага студзеня сёння, Цябе ўжо чакае машынка, Хутчэй, бо браты “угоняць”. З днём […]...
- Я пакрыўдзіў цябе учора Я пакрыўдзіў цябе учора Ты за гэта мяне прабач Не шкада мне нічога, нічога Каб не чуць белай кнігаўкі плач […]...
- Дзіўная (музыка “Странная женщина”) Дзе ж мне, і што знайсці… Чым табе дагадзіць… Неруш ва мне сядзіць, Ды вось і ён ня спіць. Як […]...
- Ночь, улица, фонарь, аптека. (пераклад) Пераклад верша А. А. Блока Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка Сляпое, цьмянае святло. Здаецца, так было спрадвеку – Інакш адбыцца не […]...
- Вышыванка Матуліны рукі, як птушкі, лятаюць, Здаецца, нібыта і стомы не знаюць. І крыжык за крыжыкам роўна кладзецца: Як быццам гаворка […]...
- Не спіцца Ну вось і Спас прайшоў арэхавы… Туман хусцінкай над вадой, А неба зоркамі-прарэхамі Ізноў спрачаецца з імглой. Гуляе месяц па-над […]...
- Матылі У нашай сонечнай хаціне, Здаецца, сцены расцвілі: То колер жоўты, Колер сіні, То матылі ўсё, Матылі. І ўсё ляцелі, Ўсё […]...
- Ну?! Што яшчэ табе трэба?! Ну?!! Што яшчэ табе трэба, Каб адчуваць смак жыцця? Вось табе чыстае неба, Вось табе зоркі зіхцяць, Вось табе бераг […]...
- Сеў за дол Ярыла Сеў за дол Ярыла. Да яго на крылах сонцава звястунка човен з пачастункам у залатым убранні подыхам кахання веснавога ў […]...
- ШТУЧНАЕ СВЯТЛО Бывае так працягла ноч, Што дню, здаецца, не саступіць Але будзільнік б’е чагосць, І ўжо няма чаго марудзіць. Я узнімаю […]...
- Думкі маладога салдата Рэжа вочы чорны дым, я праз слезы бачу неба. Я загіну маладым, не жадаю, не, не трэба… Не паспеў яшчэ […]...
- Гуляе сон Гуляе сон па завулках хаты, Гуляе вечар па яе кутах… У вёсках тых, дзе радыяцыя, Вакол пустэча, смерць і жах. […]...
- Сланечнік Мінаюць дні шыхтом бясконцым. Заўжды пад небам маладым Табе – маім быць ясным сонцам, А мне – сланечнікам тваім. Куды […]...
- Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Соль словаў запаветных, Яшчэ яму расці, сталець, А маці шые ветразь. Мінаюць доўгія гады Ў турботах […]...
- Вупырыца Яе не ўратавалі Памерла нехрышчонай У лесе пахавалі Пад елкаю зялёнай… Ды месяц як узыйдзе Дзяўчыначка прачнецца, У дом бацькоўскі […]...
- Снег пад нагамі рыпіць Снег пад нагамі рыпіць, як пластмаса, наэлектрызаваная днём. Дрэвы ў вячэрняй зімовай фантазіі гараць бенгальскім агнём. У светафораў жалезныя нервы, […]...
- Туга аб каханай Дзе нябёсы сіні і высокі, Дзе ніколі людзі не былі – Там жыве адзіная далёка. Церам там блакітны за аблокі, […]...
- Людзi без крылаў Дайце мне лейкапластыра Заклеіць на крылах дзірку, Бо людзі бяз крылаў нашчасныя, Бо людзі бяз крылаў знікнуць. Мы дзеці святых […]...
- Свабоды дух, ляці на крылах Свабоды дух, ляці на крылах, нібыта птах прыгожы, вольны, хай грукацяць сабакі з тылу па-за смуродам навакольным. Ляці вышэй, каб […]...
- Бывае, часам вельмі трэба Бывае, часам вельмі трэба Прачуцца стомленай душой, Што самы мілы ўскрайчык неба – Над хатай бацькавай старой. Як сон – […]...
- Баравіна У кожнага быць павінна Свая баравіна, Дзе трымаюць на зялёных руках Сосны Самае зыркае сонца. Убачу заўсёды Са стэпу і […]...
- Пад бальдахімам студзеньскай смугі Пад бальдахімам студзеньскай смугі Пустэльнасьць гарадоў заснулых, Прасторы стомай вызваленых вуліц І ланцугі лятарняў скулі Між собку ходнікаў стаптаных берагі. […]...
- Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...
- Кава Мне сніўся сон: на полі сечы, Дзе бітва жорсткая была, Знянацку мне ўпілася ў плечы Чужынца вострая страла. Заслала вочы […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ УЛАШЧЫКА (4.02.1906-14.11.1986) …Ужо з Масквы дамоў не вернешся ніколі, І твой апошні лістапад, нібыта бог, Па горадзе ідзе, нібы па лесе […]...
- Гуляе непагадзь Гуляе непагадзь. Мой горад у аблозе. О, рэчаіснасць! – Прывідная небыль. Гуляе непагадзь на роспачным парозе, і бровы-хмары ссунуты ў […]...
- Ягадка Апошняя ягадка ззяе На лісцях цудоўных зялёных І так да сябе прыцягае, Паставіцца нельга адмоўна. Бярэш яе ў рукі пяшчотна, […]...
- ХАЙ БЫ ТАБЕ ЗДАРОЖЫЦЦА Доўжыцца вечар, доўжыцца, Цягнецца дзень за днём, Хай бы табе здарожыцца Ды пад маім акном. Хай бы табе здарожыцца – […]...
- Гады мае, гады Я калісьці піў, курыў, Ды здароўем кічыўся, Многа дзевак надурыў, Але ж сёння сцішыўся. А лічыў, што маладым Буду жыць […]...
- Дзедава субота Ціха пад вокнамі дыхае вечар. Ноч атуляе стамлёныя плечы. Зорных нябёсаў таемнае веча Душы Дзядоў выпраўляе на стрэчу… На далані […]...
- БАЛАДА ЛЮДВІКА НАРБУТА (7.09.1832-4.05.1863) Дубіцкі лес прыціх над рэчкай Котрай І над табой, забітым, маладым. І ўслед з крывёй папоўз за шабляй вострай […]...
- Сяброўкам Кабет шматлікіх і настойлівых Увагу не адпрэчваў, нават раз, Даюць – бяру, хай непрыстойна, Але цяпер так патрабуе час. Павольна […]...