Верш Ну-ля-Вы-я

Ещё вершы:

1. Ляжа Слова не чорнай замовай Ляжа Слова не чорнай замовай І не змовай – каб багацець, Ды й, па сьпінах і па галовах, Да ўладных, […]...
2. Дарога партызанская Дарога партызанская, балоцістая, гразкая, ні ўзлесся, ні прасвета, ні зоркі ў вышыні. Глядзім мы на дарогу: будзь ласкавейшай троху! Лес […]...
3. Дома Дзень ад дажджу даўно патух, І ноч брыдзе па цыферблату, А я вясёлы, як пастух Пасля зарплаты. І адчуванне, быццам […]...
4. Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...
5. У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...
6. Ф. Віён,,Я зьведаў сьвет Франсуа Віён: ,,Я зьведаў сьвет…,, (пераклад на беларускую мову). Я знаю мир – он стар и полон дряни, Я зьведаў […]...
7. Мы жывём, як гарох пры дарозе Мы жывём, як гарох пры дарозе Хто нi йдзе – той вазьме i скубне Гэту прымаўку ў нашам народзе Расказала […]...
8. Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
9. Жыццё пражыць – не поле перайсці “Жыццё пражыць – не поле перайсці” Галоўнае – у ім сябе знайсці: Зямной прыроды не мяняць закон. А як зямелька […]...
10. Чарноцце З сэрца майго вылазіць чарноцце, Запалняючы душу маю. У думках пануе брыдоцце, Я быццам ў балоце стаю. Надломлена нешта ўнутры. […]...
11. Герою Трымайся, Герой, мы з табою, Не змогуць цябе асудзіць. Не ўдасца нікому ніколі Закон векавы адмяніць. Закон векавы, што гаворыць: […]...
12. Дазвольце Дазвольце, панове, у век гэты новы Мне вашу увагу крыху затрымаць Дазвольце мне слова, адно толькi слова Дазвольце мне слова, […]...
13. Ідзём-пайдзем ўдоль вуліцы Ідзём-пайдзем ўдоль вуліцы, Ўдоль вуліцы, ў дзяўчынскі двор, Дзяўчынкі двор на сем акон. – Добры вечар, дзяўчыначка! Ці спіш, ляжыш, […]...
14. Бяскрайни космас (Р. А.) Мы ў свет прыйшлі для перамен, Там кожны ў часе свой мамент. Ва ўсім Сусвеце, у кропцы кожнай, Свой стан, […]...
15. Катэхізіс А: Што пра Бога магу сказаць, Што я маю за Слова? А’: Бога. А: Чым аддзячыць і што аддаць за […]...
16. Простыя словы об шчасци Мы кожны раз І кжную гадзіну Не бычым прастаты и глыбіні У нашым, вельмі моцным І цудоуным міры Мы толькі […]...
17. Прачнуся заране-заране, як свет нашых продкаў Прачнуся заране-заране, як свет нашых продкаў, – Не можа стрымаць сябе продкаў маіх гамана, Затоку зары пакалыхвае іхняя лодка, На […]...
18. Яны Цябе не пачуюць. бо маюць чым * * * Мы з табою яшчэ паваюем за кожную вуліцу гаморы й садому Антон Рудак Яны Цябе не пачуюць, […]...
19. Што мне зрабіць? Што мне зрабіць, каб Ты жыла? Якія вытрываць пакуты? Баліць і курчыцца душа, і хоча жыць і быць пачутай. Але […]...
20. Туды Невядома нікому з нас, Што чакае нас сёння, заўтра, Нам пра гэта разкажа час, А тады нашто мы жыццё выпіваем […]...
21. Пануе восень Ты сыйдзеш, мабыць, як прыйшла: Туман, балоты, восень… Прысніцца раз, другі вясна Як між чарноцця просінь… Ты знікнеш хутка між […]...
22. ВІТАЮ ВЯСНУ ВІТАЮ ВЯСНУ Першы дожджык прайшоў І запахла вясной; На душы харашо – Абудзіўся ад сноў. Сноў зімовых, былых, Што марозілі […]...
23. Дыктатура працы Культуру хамства і далара, Князёў і біскупаў палацы, Ад Скандынаваў да Сахары, Зруйнуеш, дыктатура працы. Свет рабаўласнікаў і турмаў, Свет […]...
24. Закон раўнавагі Я ўлюблёны у зоркі. Хоць мушу пакаяцца шчыра – Не магу пагадзіцца З рэальнасцю іх існавання: Мне здаецца штоночы – […]...
25. Самазнішчэнне Гучыць ці ганарова слова чалавек, Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век? Воўк ніколі воўка не задзера, А кат з жывога […]...
26. Гарадская зіма Зорка вісне, нібы залаты арэх, На з’інелым дроце трамвая. Так нячутна сёння падае снег – Быццам белая рысь ступае. Мне […]...
27. Наступнаму аб папярэднім Які ж няўдалы гэты свет, калі патрэбна мацаць зброю; каб той, хто мае больш яе ледзь ледзь спыніў свой рух […]...
28. Ляцела слова Ляцела слова. Слова па свеце ляцела. Знайсці чалавека хацела. Што прыме, схавае да скону, Што пусціць у родную мову, Што […]...
29. Не гуляйце, паэты, са смерцю! Не гуляйце, паэты, са смерцю! Не рыфмуйце свой будучы скон: Гэтак лёгка – узяць і памерці, Калі вамі накліканы ён. […]...
30. 1863 Прачынайся! Браток Беларус! зноў Радзіма зняслаўлена, ў кратах, зноў Хрыста прыбіваюць на крыж, чорны страх пасяліўся ў хатах! Мы па […]...
31. Праз яе Заведзеная надзея памерла. Надзея, мабыць, якой не было, Надзея, якая магла быць Ды толькі ўсё кудысь адышло. Мы верым у […]...
32. Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Прыдумаў кожны сам сваё каханне. Адчуўшы шэпту цёмнае дыханне, Бяссонніцу спакушаных вачэй. Страх […]...
33. Нараджаемся не для смерці Нараджаемся не для смерці, Нараджаемся мы, каб жыць, Ды страла нацэлена ў сэрца, Праз вякі ўжо страла ляціць. Чорны продак […]...
34. Пасвячаецца Ўладзіміру Караткевічу Бог жыве на Беларусі так казаў паэт ён і сам паэт ад бога Як у цемры свет Непадкупны, незвычайны. За […]...
35. Сялянка Можа, сонныя з самага ранку, Людзі знойдуцца – скажуць: “не лжы”. Дык няхай… Але працы сялянкі, Я скажу, ты не […]...
36. Прачытаўшы верш Пімена Панчанкі “Развітанне” Родны мой Пімен Панчанка, Вы сказалі: настала змярканне? Вы сказалі на маці мачыха? Бо настала Вам развітанне? З яе словам […]...
37. Кантакт і іншыя сацыяльныя сеткі Марнуем час за куфлем піва, Каханне шукаем у інтэрнеце – У сучаснасці гэта не дзіва: Хутка змяніліся людзі на свеце. […]...
38. БАЛАДНЫ МАНАЛОГ КАЗІМІРА ЛЫШЧЫНСКАГА (3.03.1634-30.03.1689) Разбурылі мой дом, як прытулак вар’ята, І спалілі мяне, абакралі мой край. Мог чыноўнікам стаць, нават быць дыпламатам, Стаў […]...
39. Ланцужковае трызненне Тры колеры вазьму: пурпурны, жоўты, чорны І намалюю ў пространі сябе У выглядзе маленькага дракона, Які пазычыў крылы ў птушкі […]...
40. След І гледзячы на свет нявіннымі вачыма, Мы зла не ведаем, ні крыўд, ні змен. Мы гэты свет, парой, не разумеем […]...