Верш След
І гледзячы на свет нявіннымі вачыма,
Мы зла не ведаем, ні крыўд, ні змен.
Мы гэты свет, парой, не разумеем самі,
Але ён моцна праўду прынясе ў замен.
Гады праходзяць, а жыццё нясецца,
Як хуткі той цягнік, скрозь снег.
І гэты час, нажаль, ужо не прачнецца,
Бывай дзяцінства! Так, сталее чалавек.
І да канца жыцця нашага зямнога,
Мы будзем вывучаць сябе і белы свет,
Капацца ў сутнасці ўсяго жывога,
Дый спрабаваць пакінуць моцны след!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Мы будзем жыць “Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай, смуглявая, каханая, бывай…” Аркадзь Куляшоў, 1928 Цякуць удзячнасці напісаныя словы, Да тых, хто […]...
- Чорны рыцар, самага чыстага белага святла Ён па шляху сваім ідзе, Хоць дзе ягоны шлях незнае. Пячатку цяжкую нясе, Але пры гэтым свет кахае. Ён любіць […]...
- Белы конь На дарозе маёй конь, белы, Падабраўся да яго я, смела. Майго дзяцінства гэты конь, успамінаў, Такім цудоўным чынам, паўстаў прычынай. […]...
- Сцежка жыцця Уж колькі раз мы будзем спадзявацца, Што прыйдзе новая пара жыцця, Але ніколі зноў не прыйдзецца застацца На быўшай сцежцы […]...
- Не трэба мне казаць “бывай Не трэба мне казаць “бывай”, Бо сэрца больш не вытрывае болю. Ты лепш з жыццём мяне вітай, Жыццём, якое будзе […]...
- Надышоў гэты час ісці Надышоў гэты час ісці Па студзёнаму ветру і снезе. Па пакутліваму жыццю, Што знікае між зорак недзе. Надышоў гэты час […]...
- Мы сустрэнемся потым з табою За мяжою зямнога жыцця. Дзякуй, Божа, за шчасце такое, За любоў, за агонь пачуцця. Хай не ведае сэрца спакою, Успамін […]...
- Я хацела зрабіць табе ласку Я хацела зрабіць табе ласку І з сабою забраць цябе ў казку, Дзверы ў свет незвычайны адкрыць І табе гэты […]...
- Пясняр жыцця Янку Купалу прысвячаецца Пясняр жыцця, пясняр свабоды. Змагар, пакутнік, чалавек. Сябе ўсяго аддаў народу. Блакіт нябёс і хвалі рэк завуць […]...
- З вячэрніх дум Як нябеснае згасне за лесам святло, А ноч крылле распусціць па ўсёй Беларусі, Штось мне шэпча: ідзі! Я іду за […]...
- Казаць “бывай” не трэба Казаць”бывай” не трэба, памаўчым, Ля навальніцай зрэзанага дрэва… Сціскае сцюжа рамянём сваім, У сківіцах пульсуючыя нервы. Глядзі у вочы, там […]...
- Мы проста з розных з табой сусьветаў Мы проста з розных сусветаў І да таго ж не маем агульных шляхоў, Мы проста блукаем з табой па свеце, […]...
- Шчаслівыя лепш зіхацяць Дакрануся да зорачкі-знічкі Пацалункам зямнога жыцця! Паспрабуе няхай сунічкі, Бо шчаслівыя лепш зіхацяць! Можа там, на канцы сусвету Адзінота гаруе […]...
- Кожны Кожны, гледзячы ў акно, Бачыць неба, азярцо, Паркі, вуліцы, сады, – Усе яму аднолькавы… Чалавек жа, усё бачыць, Сутнасць кожную […]...
- БЫВАЙЦЕ Бывайце, лецейка! Бывай, Пах палыну духмяна-горкi. Бывай i ты, прыцiхлы гай, i вы – пажухлыя пагоркi!.. Вазы аблок вязуць вятры […]...
- След завірухі Слабее зрок. Цішэюць рухі. Пара спакою настае. А след жыццёвай завірухі не растае, не растае. Ляжаць застылыя сумёты, хоць вецер […]...
- Свой след Бабіна лета… рыскай адметнаю Бялюткаю ніткай долу лягло… У зялёныя косы парою няўмольнаю Пацеркі бурштына раз-пораз упляло. Не разгадаць цнатлівасць […]...
- Вызваленне Гарматы абвясцілі наступленне. Мы Беларусі неслі вызваленне. Дзень памірае Хмуры, невыносны. Ідзём утрох Пад каравулам соснаў. Як вартавы, Што толькі […]...
- Млечны след Млечны след… ********************************* У шматгалосым садзе мая, Дзе ноч губляе млечны след, Сваё каханне напаткаю Пад зорным купалам планет. Яно […]...
- Рэкі дзяцінства Рэкі дзяцінства – Самыя глыбокія, Дрэвы дзяцінства – Самыя высокія. Нівы дзяцінства – Самыя шырокія, Сцежкі дзяцінства – Самыя далёкія. […]...
- Вандроўнік Вечар ціха пачынаўся мяцеліцай, Ціха дровы трашчалі ў печы, Ну, а ён, за сваёй безнадзейнасцю, Не заўважваў з дзяцінства знаёмыя […]...
- У школу У ШКОЛУ Сонца вераснёўскае Промнікам тугім Разбудзіла Дашаньку,- Сёння дзень такі. Падмігнула ветліва: Хопіць маме песціць, У новы свет за […]...
- Калі чалавек не такі як усе (прысвячаецца Якубу Коласу) Калі чалавек не такі як усе, Натхненне ён знойдзе ў жамчужнай расе, Адчуе каханне ў лесе і […]...
- Чалавек не ўзнікае так Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца Як ратай, Як дзівак, Як мастак, Ад якога свет адбіваецца. Чалавек не […]...
- Школа ў Навасёлках Светлы дзень прыгожы, сонца свеціць ярка Па-над роднай вёскай, рэчкаю Панаркай. Зіхаціць настрой наш краскамі вясёлкі, І званок склікае ў […]...
- Дурань, боўдзіла, халера – Ты дурань, боўдзіла, халера! – Мне біла кулаком у грудзі, – Я ўжо амаль табе паверыла! І што цяпер […]...
- Першакласніца Аб школе марыла даўно- З гадочкаў чатырох, пяці. У школьнай форме раніцай З букетам у светлы клас прыйсці! Я – […]...
- Грэшнікам Час пакут і жудасных страданняў. Час той смуты, разыйшоўся дым. Крочым мы ў жыцця выпрабаваннях. Напэўна намм ня быць ўжо […]...
- О, птушкі О, птушкі! Ціўкаюць, звіняць, Шапочуць, каркаюць, шчабечуць… Яны не могуць не спяваць, Не перагуквацца аб нечым. У тым – прырода […]...
- Пахаванне кахання Ты паехаў на лепшае свята жыцця. Ды здараюцца ў ім і такія фінты: За шчаслівым пачаткам – сумны працяг. Абрываецца […]...
- Не жывы гэты свет, не жывы Не жывы гэты свет, не жывы… Як тапельца, апошнім уздыхам Прагна смокча атрутлівы дым і Прымае яго за малітву… Дагарае […]...
- Палата мінёраў Палаюць гронкі, як рубіны, Трымціць галінка угары, У снезе спелую рабіну Апанавалі снегіры. I сцежку нашага расстання Пазамятала, як на […]...
- Я разумею, так павінна быць *** Я разумею, так павінна быць: Прайсці прамежак шляху ў адзіноце, Адчуць, як паглынае мозг самота, Як сум пячэ, як […]...
- Праплываюць хутка хмары ў нябёсах Праплываюць хутка хмары ў нябёсах, Выносячы з сабой ўсе благія успаміны. Як ў люстэрку адлюстроўваецца ў нашых лёсах Ўсеагульнага прагрэса […]...
- Ты Ты прамільгнула і сышла з такога доўгага чакання, неўміручага жадання, шукання пільнага, блукання сярод звычайнасьці штодня. Ты прамільгнула і сышла. […]...
- БАЛАДА ЗМІТРАКА АСТАПЕНКІ (27.11.1910- 1944(?)) За мову беларускую-турма, Без мовы роднай чалавек-слабы. Нібы агонь, сібірская зіма Выпальвае ў людзях таўро “Рабы”. А ты-не […]...
- Чалавек маленькага роста “Чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне?” Чалавек адказвае проста: “Гэта залежыць не ад мяне”. “Чалавек маленькага розума, […]...
- Часцей, часцей прыпамінай Часцей, часцей прыпамінай… Імёны паўшых смерцю храбрых За родны край, наш мілы край, – Каб над зямлёй, што млела ў […]...
- Да радзімы бліжэй Да сёмага неба, туды, на вяршыню, Ад ласкі бацькоўскай, ад роднага дома, Ад поля, дзе ўлетку цвіце канюшына, Да зорак, […]...
- Салдацкая восень Салдацкая восень, асыпалiсь клёны, У садзе прайшоỹ залаты лiстапад. Калi я забуду, напомняць пагоны, Што я беларускага войска салдат. Каб […]...