Верш Далёкі паўстанак

Часта сніцца мне ціхі паўстанак у полі,
Той далёкі паўстанак, дзе, можа, вякі
Узвышаюцца ў неба густыя таполі –
Не спыняюцца толькі мае цягнікі.

Прамчацца удаль. Правядзе іх дзяўчына,
Як праводзіць не раз у дарогу мяне.
І шкада мне, што нельга зрабіць тут прыпынак,
Што, як тыя таполі, сустрэча мільгне.

А яна наўздагон усміхнецца заранкай,
Памахае. А што адказаць ёй магу?
Пакідаю я сэрца сваё на паўстанку,
А з сабой ў дарогу бяру я тугу.

Пакідаю я тайна пад час развітання
Разам з сэрцам жывыя надзеі свае…
Кажуць, станцыяй хутка паўстанак той стане –
Значыць, стрэнецца шчасце маё і яе.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Мой далёкі Далёкі Усход Мой далёкі Далёкі Усход, Маладосць мая ў моры блакітным… Дзе ты, той штармавы паварот? Дзе ты, бераг, туманам спавіты? Развінаюцца […]...

У памяць запрасіла год далёкі У памяць запрасіла год далёкі, Той майскі дзень…(Я так вясну люблю!) Як погляд твой – блакітны і глыбокі – Заставіў […]...

З’явіся, новы дзень, пачаткам новым З’явіся, новы дзень, пачаткам новым З світальнай запаведнай чысцінёй, З забытай песняй, з халадком сасновым I юны свет адкрый перада […]...

На спатканне з мінулым Я чакаю ЦЯБЕ і іду на спатканне, На спатканне з мінулым. Гляджу на шляхі… Прыцярушвае снег мітуслівае ранне, Манатонна стракочуць-пяюць […]...

Доўгія вуліцы Доўгія вуліцы… Дарэмна шукаю цябе… Не маюць канца дажджлівыя ночы… О, я магу ісці да канца свету, Але не магу […]...

Далёкі гром Маланка вогненным багром Цяжкія крыгі хмар разводзіць, Па небасхіле ўладна ходзіць Далёкі гром. Цярэбіць пушчу напралом, То глуха стогне, то […]...

КУЦЦЯ Ціха ў хаце. З кута, з іконы Пазірае на нас Ісус. Акуратна паверх саломы Разаслала бабуля абрус. Чыста ў хаце. […]...

Ноч над зямлёю Над зямлёю ноч паўстала, Цемра над зямлёй. З неба бляск яна прыбрала, Кліча цішынёй. Не відаць ужо праменняў, Светлай вышыні, […]...

Цяжкіх нябёс далёкі дым * * * Цяжкіх нябёс далёкі дым. Бусліны клёкат над пагостам… Хто на зямлі назваўся госцем – і на тым […]...

Спомін лета мроіцца далёкі Спомін лета мроіцца далёкі – Чэрвень аксамітам запылаў Я суніцы еў з тваёй далонькі, Вуснамі тваімі запіваў І п’янеў, нібыта […]...

Лістапад закружыў галаву Лістапад закружыў галаву, Сыпле золата восень пад ногі. Журавы па аблоках плывуць, Нібы мары мае і трывогі. Па сумётах кляновых […]...

Я існасць Я існасць няўлоўнай павуцінкай з рук выпускаю ў абдымкі ветру, – Ды словы-абалонкі – пакідаю, бо ў вяртанне страчанага – […]...

Як часта мы, застаюч̀ыся ў адзіноце Як часта мы, застаюч̀ыся ў адзіноце, Той момант ўспамінаем у жыцці, Калі не зналі шлях, якім ісці, Куды падацца, каб […]...

Уздрыгнуўшы, паплывуць вагоны Уздрыгнуўшы, паплывуць вагоны, Ціхі домік прамільгне здалёк… Апусцеў садоўніцкі зялёны З невысокім ганкам флігелёк. Даўняя самотная аповесць! Як вялікі некалі […]...

Ноч. Ды толькі заснуць не магу Ноч. Ды толькі заснуць не магу, І чамусьці не пішацца зноўку. У свайго я натхнення ў даўгу І таму рушу […]...

Я мінулае ў рукі бяру! “Я мінулае ў рукі бяру” Я мінулае ў рукі бяру Пажаўцеўшае фота з альбома Першы клас, тут у школу іду […]...

Цябе Цябе… і толькі я цябе кахаю! Ты бачыш? Стала я зусім другая. Маўчыш… не ведаеш што трэба адказаць? Тады ідзі, […]...

Кропка незвароту В деревню… К тётке… В глушь… В Саратов… Як што, магу назваць Сто месцаў, Дзе магу схавацца… Ад безвыходнасьці, Навязанай […]...

Што мне трэба? Калі б спыталі, што мне трэба, Не ведала б што адказаць. Мая сапраўдная патрэба Не будзе выпадку чакаць. Сама я […]...

Я ўсё магу забыць Я ўсё магу забыць: Твой зрок, Твой колер валасоў, I цiхi шэпт, I поўнае маўчанне, I вуснаў смак, I дотык […]...

Вясновае Я кветкі першыя збіраю, Бяру пясчотна іх у жменю, І сэрца поўніцца да краю Вясновым ціхім задуменнем. Твар медуніцы, ледзь […]...

ЦЫГАНСКІЯ КАСТРЫ Дагараць цыганскія кастры, Датанцую танец, і ў знямозе Я засну пад раніцу. Сябры, Выбачайце, я ў сваёй дарозе. Неба зорнае […]...

Расія Дзе слова мне знайсці такое, Каб прывітаць ад глыбіні – Расія – сэрца агнявое, Прастор нябачнай шырыні. Расія – волатава […]...

Адчай Ці чай ці кава? Цікава… Не ведаю што і сказаць… Ка мне заляцела цыкада І ўдруг заглянула у глаза: – […]...

Памяці Мамы. 1. Як многа можа просты гук Як многа можа просты гук: Жыцця апошняе імгненне. Рук развітальнае даткненне І няўлоўны сэрца стук… Ужо ледзь выразная ўсмешка – […]...

Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...

Шэкспіраўскае Ці знаеце, як паміраюць ад кахання? Калі вас Бог памілаваў і вы Не захлыналіся агнём самазгарання, – Лічыце, што шчаслівы […]...

Краіна туманаў! Твае краявіды Краіна туманаў! Твае краявіды Кранаюць мне сэрца шчымлівай тугой. Ты трапіла ў нерат няўмольнай планіды, Што ў бездань нябыту вядзе […]...

ЗАХОДЖУ Я Ў ХАТУ Заходжу я ў хату пад песню масніц, Дзе шыбы пабіты рукою шаленства… Запальваю свечкі з мінулых Грамніц, Каб босую памяць […]...

Лёс чалавека Лёс чалавека часам цяжкі, Не ўсё ў ім складваецца роўна. Бываюць часта непагадзі, Прайсці праз іх патрэбна годна. Патрэбна верыць, […]...

Маналог Алеся Гаруна Гараць камяні ў маім вогнішчы, расцвеленыя агнём, нібы ваўчаняты ў логвішчы сонечным прамянём. У твар мне шугае полымя, ды я […]...

Мы часта любім тых, хто нас не варты Мы часта любім тых, хто нас не варты, Хто пазбаўляе смеласці спакой, Схіліўшы ўсё на кепікі і жарты, Абы не […]...

Прабачце Прабачце за тое, што я не такі, Прабачце й пакіньце ў спакоі. Я маю гонар, брат, лямант душы Шукае шляха […]...

Хлякоча дождж Хлякоча дождж, раскіслы ранак, цяпло лагоднае шчакі… Ты – мой паўстанак, мой выманак з журбой напоўненай ракі… І не смыляць […]...

Маёй чараўніцы Мірнай справы чараўніца І крыніца дабрыні, Лекаў дай тваіх напіцца, Ад хвароб абарані. Веру я табе і Богу І каханне […]...

Крыж Я згубілася дзесьці далёка, Сам-насам засталася с сабой… Наваколля няма – адзінока, Толькі крыж уратуе святой. Толькі крыж мне маўкліва […]...

Вярба і дзяўчына Па матывах народных песень Захісталася ад ветру Кучаравая вярба. Пакахаў, ды не мяне ты. У сэрцы цяжкая журба. Ну якая […]...

Беларусь мая, родная, мілая Беларусь мая, родная, мілая, Да цябе я заўсёды ляцеў Птушкай стомленай з выраю, Шляхам тым, што ідзе карацей. Не магу […]...

Уральская восень А. Агафонаву Аскомай на зубе трашчыць рубін кіславатай брусніцы. Харыус блісне ў карчы з водмелі быстрай крыніцы. I полаз-вужака ля […]...

Замаўчы, маё сэрца! Замаўчы, маё сэрца, Будзь ты гордым хоць раз. Хіба можна пачуцці Выстаўляць напаказ? Можа гэта не тая, Што шукаў у […]...