Верш Слезы мае-рэкі!

Усе мне збрыдзела!
Не веруць людзи у Хрыста!
И я куру и горки дым глытаю!
Узненавидзела увесь свет не спраста!
Я стала слабай!
Нибы свечка тая таю!

Дзе ж ты, Хрыстос?
А ты у раю, у небе!
Табе ниякай справы да мяне!
Чакай, иду к табе у гневе!
Хай мая боль твой рай дурны зкляне!

Ты не пры чым! Ва усим павинны людзи!
И мне паусци, змагацца за жыцце!
Саму сябе цягнуць у гэтым брудзе!
Цягнуць тваих калек! Их ноги, як шмацце!

Сыходзь ка ты ужо з сваих нябесау!
И паглядзи на прокляты твой мир!
Не утрываць мне болей кравасосау,
Што на крыви маей гатуюць пир!

Ужо судзи! Хоць пакажысь народу!
Мо убаяцца дужага Цябе!
Бо водзюць воуки вакол слабых карагоды!
Чаму не хочаш Ты узняць нас да Сябе?
Навошта мне Твой крыж? И так усе зразумела!
Я не люблю пракляты грэх! Ты дау нам гэта цела!
Дык беражы Яго, а не кидай, як цацку!
Не самагубца я! Цябе забъю знянацку!
Не буду верыць у Цябе, Табе малицца!
Бо кольки непавиннай крыви лицца?
Даруй, Вялики Бог! Даруй мяне, ништожную!
Я выйшла да Цябе у хвилину у апошнюю!

Я ведаю, што мне Гасподзь адкажа!
Ен з сонечным лучом зирне мне у твар!
И зноу Завет Ен Новы мне пакажа,
Спытае, чалавек ты тавар?
Я не тавар! Былина я у поли,
Дзе дзьмуюць ледзяняшчыя вятры!
Я-соль Зямли! Такая мая доля!
И хоць ты синим пламенем згары!

И я иду, паузу на Свет, яки мерцае,
У небе ззяе з алаю зарой!
Не грэе Ен, а тольки абяцае
Забраць у рай, але сваей парой!
И усе! Надзея! Маци Божжа!
Ты и мяне хоць крыху пашкадуй!
Нихто, николи мне не дапаможа!
Ну и Няхай! Ты брата пашкадуй!
На валаске жыцце яго висела!
Ен муку адскую ад нелюдзяу прыняу!
Ты ж па Хрысту распятаму скарбела!
Ты ж ведаеш, крыж и Цябе распяу!
Дык памажы! Спытайся Ты у Бога!
Мо и для нас Ен знойдзиць Магдалину!
Ци весника якога дарагога,
Яки и нам дась бобрую навину!
Усе Ен можа, Божа Усемагутны!
Ен судзьбами валодае, шляхами!
Дзеля Цябе и нам Ен дапаможа!
Ты тольки памалися яму з нами!
Скажы Яму, што слезы мае-рэки!
Их саланей не знойдзиць ен вады!
З вачэй крывавых беднага калеки
Яны у сэрца мне, як стрэлы зацякли!
Яны застались у им, як акиян салены!
И сэрца у их, нибы карабль у шторме!
Як билася яно и рвалася са стонам!
И як шукала Бога у душах чорных!

Пачуе Бог! Не дась Ен нам прапасци!
Я ведаю, Ен плачыць у вышыни!
Дзе ж ты, мае загубленнае шчасце?
Лучом вясенним у сэрцы ажыви!
Васкрэсни па малитве цуднай!
Васкрэсни па славам и па слязам!
З Хрыстом прыдзи и з братам маим блудным!
З Святыми, и па ихным абразам!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Мае слёзы Я забываў цябе, мая Айчына, Ў часы дажджоў, часы нямог. Я не чытаў цябе, Францыск Скарына… І Багдановічаў “Вянок”. Мой […]...

Кахай мяне Кароткі, кажуць, век дзявочы, Ды колькі вёснаў ні міне, Не апускай тужліва вочы – Назло гадам кахай мяне. Кахай, хоць […]...

Твае слёзы Ты казаў, што мужчыны не плачуць… А твае даражэйшыя вочы Былі сёння ў слязах, не йначай. Ці прасохнуць яны да […]...

Я не парушу твой спакой Я не парушу твой спакой, бо ты парушыць не дазволіш, бо ты сваёй не зменіш ролі, прызначанай табе сям’ёй. Бо […]...

Сінквейны *** Кахаць усім сэрцам зусім нецяжка, так, бо аддаў табе жыццё ўсё і смак Вуснаў сваіх сухіх, як у перавертня… […]...

Бабровыя слёзы Бабровыя слёзы Глядзіць двума стваламі стрэльба ў бабра спалоханыя вочы – і просьба ў тых вачах: “Не трэба!”, і звера […]...

Мае Рэкі Далонь напрацаваная, святая – Мая зямля. Па рэках, што на ёй, Напоўненых вадою, бы крывёй, Я пра яе гісторыю чытаю. […]...

Рэкі дзяцінства Рэкі дзяцінства – Самыя глыбокія, Дрэвы дзяцінства – Самыя высокія. Нівы дзяцінства – Самыя шырокія, Сцежкі дзяцінства – Самыя далёкія. […]...

Каханне ці любоў Я цябе кахаў калісь, Бласлаўляў імя тваё. Думкі мае нясліся увысь, І сэрца ў грудзёх трапятала маё. Твой твар для […]...

Я на адну цябе малюся Я на адну цябе малюся, Хоць бачу ўсё цябе радзей. Таму і б’ецца сэрца ў скрусе, Што не збылося шмат […]...

Як спяшаюцца рэкі да вусцяў Як спяшаюцца рэкі да вусцяў, І аблокі зліваюцца ў хмару, А каханыя вусны – да вуснаў, Гэтак я аб Радзіме […]...

Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы. I стала маласнежнаю зіма. Здаецца, пацішэлі птушак спевы. Маўчыць зязюля, быццам і няма. Хто вінаваты […]...

Хоць не закончаны раман Хоць не закончаны раман, Ды мне фінал вядомы,- Што без цябе Мяне няма Ніў прымаках, Ні дома. Ці ў свеце […]...

Не глядзі Не глядзі на мяне, не глядзі, адыдзі, Не чаруй так сабой і наяве, і ў сне! Ты смяешся з мяне… […]...

СЛЁЗЫ Дрэва чула дрыжыць ад дыхання паўночнай зімы. Ліст сумуе на ім: ён застаўся навечна адзіны. Кроплі плачу з нябёс… Паглядзі, […]...

Слёзы сліваў Стаяць скалелыя сады. Сутонне сцішана сінее. Самлела сон сышоў сюды святлом сумлівым санцавея. Стаяць скалелыя сады. Спакусай свецяцця сузор’і. Сцюдзёна […]...

Кроплі, як слёзы Кроплі, як слёзы… Халоднае шкло. Далеч закрыла смуга. Ўсё, што мінула, урэшце, тло. Ўсё, што прыйшло, – туга. Думкаю можна […]...

Любіць цябе буду Маці мая, Зямля, хачу табе сказаць, не буду пісаць лісты, а казаць… Казаць тое, што жадаў даўно, аб чым Бога […]...

Белыя слёзы зімы Здаецца, белыя слёзы зімы Цяпло выпраменьваюць волі. У кроплях-ільдзінках наўкола хмызы – Пакручастых сцежак нядоля. Далонь у далоні, ідзем да […]...

Цябе сустрэў я на кватэры Цябе сустрэў я на кватэры, Звычайную і таямнічую. На той удушлівай кватэры Тварцы збіраліся тутэйшыя. Хто верш чытaў, хто толькі […]...

Даруйце слёзы пані Восені Даруйце слёзы пані Восені, Калі ў чужы, далёкі край Шпакі ляцяць у стылай просіні За невядомы небакрай. Даруйце слёзы пані […]...

Затухаюць касьцельныя сьвечкі Затухаюць касьцельныя сьвечкі. Час ісьці – я хачу быць з Табою. Там, за крок, непагасныя спрэчкі – Я ж к […]...

Наста Да цябе пішу я ліст, Бо не стае болей змогі, У адказ: толькі свіст, На адчай і спалохі. Прысвячаю табе […]...

За свабоду! Я кажу табе: “Прывітанне”! Справы як? – запытаў у цябе. І, здаецца, што з гэтым пытаннем Я прызнанне дарую табе… […]...

I ўсе былі табой і не табой I ўсе былі табой і не табой. Адна ты разумела адмыслова, Што цяжка паўтарыцца слова ў слова I нельга цень […]...

Салавейка Як у нашым у садочку Салавей спявае ноччу. Мой мiленькi Салавейка, Не шумi, бо спiць Андрэйка. I гаворыць Салавейка: “Пайшла […]...

Гады бяруць разбег Гады бяруць разбег. Задумайся глыбока, Прыгледзься да сябе, Прыгледзься пільна з боку Высокай той гары Крутой – Магілы брацкай! Гарачая […]...

Прыдзі, здымі адзіноты аброць! Любушцы Прыдзі, здымі адзіноты аброць! Ніяк я не знайду сяброўства з горам. Цябе я ў снах заву і жду, прыходзь! […]...

Мілая Юля мая Дзесьці жыццё прытаіла каханне, Колькі мінула ўжо год з таго дня? Вершам сваім падарую прызнанне Мілая Юля мая! Я закахаўся […]...

Краю Я, краю, твой. Нашто мяне зракацца? Я ў дзень народзін падпісаў крывёй З табой дамову. Путам не парвацца, Што лучаць […]...

Пакліканне Там, ля Ярдана, шэпча голас: Хадзем за Мною, Я – твой Бог, У Галілеі сьпее колас, Жніво надходзіць… Між дарог […]...

Ну?! Што яшчэ табе трэба?! Ну?!! Што яшчэ табе трэба, Каб адчуваць смак жыцця? Вось табе чыстае неба, Вось табе зоркі зіхцяць, Вось табе бераг […]...

Абцалую цябе Абцалую цябе, Абшапчу, Адагрэю, Не пушчу ні на міг У сівую зіму. Над вяршынямі сосен, Над вольным палётам барэю На […]...

Мігцелі зоры ў цёмнай ночы Мігцелі зоры ў цёмнай ночы, – Калі спаткаўся я з табой, Твае убачыў зоры-вочы, Пачуў я смех срабрысты твой… I […]...

Калі раптам знікну я, і мяне не стане Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто табе тады, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалыша […]...

Калі раптам знікну я Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто тады табе, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалышыць […]...

Ты ўдачлівы Ты ўдачлівы, Калі табе ня трэба Шторанку думаць пра кавалак хлеба, I над табою цэлы дзень ня вісьне Начальнік, Як […]...

Мана – не знік ты! Мана – не знік ты! Не! Ты тут, са мной! Дасюль цябе І бачу я, і чую! Твой голас, лік […]...

На магіле маці – А я, матулька, зноў адзін Прыехаў да цябе ў адведкі. Калі гаворыць з мамай сын, Нашто каб чулі гэта […]...

Дзіўная (музыка “Странная женщина”) Дзе ж мне, і што знайсці… Чым табе дагадзіць… Неруш ва мне сядзіць, Ды вось і ён ня спіць. Як […]...