Верш Першай настаўніцы

У верасеньскі дзіўны лістабой
Вяртаюся парой саспелых гронак.
…Вы адчынілі дзверы у пакой
І клас зайграў дзясяткамі вясёлак.
Птушынае сямейства – дзетвара,
Узбуджана было нязвыкла новым…
Так пачынаўся шлях ад буквара
Пад вашай, безупыннаю аховай.
Алоўкам мы рабілі першы крок,
Часцінкі літар, лічбаў – потым слова…
Чыстапісання трапяткі урок,
Адолелелі не зразу адмыслова.
Вы ж па крысе, цярпліваю душой,
Нас разважаць і сябраваць вучылі
І шчодра свет цнатліва-сціплы свой,
Па – матчынаму, кожнаму дарылі.
О, колькі тых чародак гаваркіх,
З далоні, у бязмежную прастору,
Праводзілі вачыма, сцяўшы ўздых
І бласлаўлялі даляцець да зорак.
…Я сэрцам узнімаю ў вышыню,
Нібы праменьчык, ззяючы алмаз,
Пяшчотны вобраз, як святы абраз-
Настаўніцу
найпершую
маю.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

ВЯСКОВАЙ НАСТАЎНіЦЫ Нялёгкую працу з малымі На плечы ўзваліла сама, Каб вызначыць азамі тымі іх крылляў далейшы размах. Карыснае ў глебу кідаеш […]...

Пад першай Пад першай красавіцкай залевай – дзяўчына без парасона… Неба здзіўляецца тваёй смеласці; усе глядзяць табе ўслед; а дождж – шле […]...

Студэнцкія сяброўкі і сябры Студэнцкія сяброўкі і сябры… Якая асалода ад сустрэчы! А колькі ж год мінула з той пары, Калі нас разлучыў расстання […]...

Колькі разоў з берагоў Дзвіны Колькі разоў з берагоў Дзвіны людзі свет пазнаваць хадзілі? Звалася Беларусь тады – край Літва, а народ – ліцвіны. Колькі […]...

І гавораць месяцы Студзень студзіць вокны, дзверы подыхам мяцеліцы. Завывае люты зверам – аж дрыжыць аселіца. Сакавік – з гаючым сокам, з сонечнаю […]...

Запрашала восень Запрашала восень да сябе на свята Ды збірала восень ураджай багаты. Тонкія карункі плёў павук маленькі, Стракацела цудам яблынька-паненка. У […]...

Сабірала восень Сабірала восень ураджай багаты. Запрашала восень да сябе на свята. Тонкія карункі плёў павук маленькі, Стракацела цудам яблынька-паненка. У сям’і […]...

Я вазьму ў далоні свет сонца Я вазьму ў далоні свет сонца, Я вазьму ў далоні зару, І ў тваё іх закіну аконца – Я табе […]...

Плача каня Плача каня над былой рачулкай, Купінку не знойдзе для гнязда. Плач вісіць шчымлівы, гулкі Над зямлёю, дзе была вада. Хмызнякі […]...

У кутку гэтым я нарадзіўся У кутку гэтым я нарадзіўся, Тут і вырас, на гэтай зямлі. “Там патрэбны, на свет дзе з’явіўся,”- Словы тыя ў […]...

Не жывы гэты свет, не жывы Не жывы гэты свет, не жывы… Як тапельца, апошнім уздыхам Прагна смокча атрутлівы дым і Прымае яго за малітву… Дагарае […]...

Вецер лашчыць зімовую хмарку Вецер лашчыць зімовую хмарку Ён каханак яе і вястун. Даланёю падхопіць і шпарка Закалыша, гарэза-пястун. Валасы ёй расчэша лісліва, Клапатлівай […]...

Ля высокіх векавых прысад Ля высокіх векавых прысад Мы з табой на лавачку прыселі. Весялуе ў небе зарапад І сярпочак гушкае арэлі. На твае […]...

Што б яшчэ мне цяпер пажадаць Што б яшчэ мне цяпер пажадаць Што б яшчэ папрасіць мне у Бога Жабракам, ўсё што маю, раздаць Хоць і […]...

Сябруюць вавёркі ды белки Сябруюць вавёркі ды белки А кролики трусам прынеслі гарэлкі, П’янЫ. Ды “если” з “калі” Сябраваць перастала, Нас гэта дастала, Яны […]...

Пакінутая Колькі болю ў жыцці, колькі жалю, Колькі скрухі кладзецца на снег. Ты забыўся ўжо сваю Галю, Яе вочы, гаворку і […]...

Радзіме Абароненая, незалежная, Маё сэрцэйка, душа-красачка, Белазвоная, белавежая Ты матуля мая і татачка. Узнялася ў Палессі птушкаю Я з ласкавай тваёй […]...

Варьяцкія дрымоты Немач ходзіць па целе, кошкай носіцца ўскок, кіпцюром там зачэпіць, там паскача часок… Скруціцца там у клубочак не дае разважаць… […]...

ШОС Роднай краіне, Родным дзецям, Роднаму гораду Роднай планеце, Роднаму лесу, Родзічам у хаце, і нават роднай Сястрычцы ў плацці, Хай […]...

НЕ ВЕДАЮ Каб прыйсці да яго, Колькі трэба прайсці? Каб дазнацца прызнання, Што ў сабе адшукаць? Колькі ў сэрцы пяшчоты І ласкі […]...

А спаткання няма Я кудысьці ўсё еду і еду. Я кудысьці лячу і плыву. На зямлі ж з усяго – Ані следу, Толькі […]...

Зорачка Зорачка светлая, Ціха на захадзе, Шчыра пільнуе Ваконца маё. Дзеўчына белая, Хмарна пад заценем, Хлопца чакаецца Быццам бы днём… Зорачка […]...

Табою ап’янёны (П’ю далей) Ніколі не забыць мне той вечар Калі праводзіў цябе дадому Дзьмуў халодны студзеньскі вецер Цемра нібы накрыла прастору Толькі свет […]...

Гэй, зямляча! 1. Сёлета папрацавалі добра І у першы раз за колькі год Зладзiлi ў далёкую дарогу Паглядзець, дзе як жыве народ. […]...

Зноў чэрвень з бэзам развітаўся Зноў чэрвень з бэзам развітаўся І гнёзды поўняць галасы. У думках час, калі кранаўся Тваёй шчакі, тваёй касы. Таполі пух […]...

Як зацвітуць у лесе верасы Як зацвітуць у лесе верасы, Лісты адчай адчуюць на асіне, I жураўліны клін трывожна кіне На стомленую вёску галасы, Іду […]...

Колькі можна Колькі можна ўжо сядзець па норах, Колькі можна ўжо глядзець па дырах. Падымайцеся ж з кален беларусы, Уздыміце твар свой […]...

Устань з каленаў Устань з каленаў, галаву ўздымі, Мой беларускі народзе! Хопіць запалохвання ды хлусні, Быць статкам беcпраўным годзе! Гонар у кожным ёсць, […]...

Казімір Сваяк КАЗІМІР СВАЯК Весачка Барані – за барамі – Мілая радзімка Сваяка, Дзе ўзяла пачатак свой уранні Слынная жыцця яго рака. […]...

Бяскрайни космас (Р. А.) Мы ў свет прыйшлі для перамен, Там кожны ў часе свой мамент. Ва ўсім Сусвеце, у кропцы кожнай, Свой стан, […]...

Што ж так да зорак * * * Што ж так да зорак прыцягвае нас? Можа, і праўда: мы – дзеці нябёсаў? Прагна і пругка […]...

Ноч снегавеем ахутае душу Ноч снегавеем ахутае душу, Ноч напаткае сэрца між зорак… З ёё адною між стылых калюжын Крочым у свеце без здрады […]...

Прысвечана L А на небе лагодныя зоркі Штосьці шэпчуць маркотнай луне. Але ж ты не шкадуеш мяне – Толькі позірк кідаеш свой […]...

Першакласніца Аб школе марыла даўно- З гадочкаў чатырох, пяці. У школьнай форме раніцай З букетам у светлы клас прыйсці! Я – […]...

Прывід Пагоні Лютым імчыць утрапёная мара Удалеч, за неба, за далягляды… Свабодаю голай, якою так мала, Надзея ляціць скрозь сваркі і звады. […]...

Успамін пра родную хату Хата мая, хацінка – У абдымках яблынь і сліў. Сэрца майго часцінка. Свет, дзе ты іншым быў. З цёплай ласкавай […]...

Так небяспечна – словамі гуляць! Так небяспечна – словамі гуляць! Як бумеранг, запушчаны ў прастору, Яны зваротна зноў да нас ляцяць І нам вяртаюць радасць […]...

Чорны рыцар, самага чыстага белага святла Ён па шляху сваім ідзе, Хоць дзе ягоны шлях незнае. Пячатку цяжкую нясе, Але пры гэтым свет кахае. Ён любіць […]...

Астывае кава Кава стыне ля вакна, але нейкая віна На мяне сышла і студзіць сэрца і душу, і цяпер я мушу грэцца, […]...

Вучыла бабуля He спі, калі сонца сядае, бо заснеш з ім разам, а ўранні ўжо не прачнешся. He глядзі ў люстэрка апоўначы, […]...