Верш Балада а перемозе
Хмара чорная з Маскові
Руша саранчой на Оршу,
Топячы наш край у крові,
Гарады ўшчэнт зруйнуўшы.
Што вы высунулі джала,
Ці Маскоўшчыны вам мала?
Разгарнуліся на вёрсты,
Сталі ў полі над Крапіўнай;
Вынішчыць прыйшлі пагосты,
Завалодаць слаўнай Вільняй.
Межы Княства спусташылі,
Люд бязвінны падушылі.
Ды насустрач лютым гадам
Князь Астрожскі вывеў раці,
Даць адпор ашчэрным катам
Бараніць зямельку-маці.
Ворагаў ты біў не раз,
Выратуй і ў гэты час.
Войскі вывеў ты да рэчкі,
Да якой прышоў маскаль,
Вырашыць у боі спрэчкі,
Забрытаць вар’яцку шваль.
Мосткі праз раку правёў,
Палкí ноччу перавёў.
Досвіткам шыхты састроіў,
Грымнулі адразу бубны.
Кліч ваярскі дух настроіў,
Затрубілі разам сурмы.
Кінулася Масква ў бой,
Але Бог стаяў з Літвой.
Перад войскам на дрыкгане
Князь ў бехцеры гарцаваў.
Бы ваяр з сівых паданняў,
Між харугваў кіраваў.
Так да поўдня войскі білісь,
Рукі воінаў стамілісь.
Ды нарэшце над сабою
Князь, наш гетман найвышэйшы,
Булаву ўзмятнуў да бою,
Конніццу павёў, ляцеўшы.
Пачалася люта сеча,
Зазвінелі сталлю мечы.
Зноў наперадзе Астрожскі –
Вершнікаў на помсту кліча.
Раптам знікнуў націск жорсткі,
Гетман з войскам назад стрыча.
Маскалі ўздагон памкнулісь,
Толькі гэтым падманулісь.
З хуткасцю да лесу гналі,
Раптам князь узнёс булаву,
Буздыганы свае ўзнялі
Ўсе палкоўнікі за славу;
Размінулісь у бакі
Княству верныя палкі.
А захопнікі зірнулі
Ў пашчы чорныя гарматаў;
Стрэлы трапныя грымнулі,
Косячы нахабных гадаў.
Чужакі пусцілісь бегчы,
З войскам гетман паскок секчы.
Бойню толькі ноч спыніла,
Ды густы гушчар лясоў;
Пушча, й та зладзюг губіла,
Ды дрыгва брала ў смакоў.
І Крапіўна з Дняпром грозным
Іх тапіла ў гневе злосным.
На кані, праз Востру Браму,
Гетман з войскамі вяртаўся,
Вызваліўшы край і храмы,
Ён народам праслаўляўся.
Ворагаў ушчэнт разбілі,
Родны кут абаранілі.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)