Верш Матылькі

Ещё вершы:

1. Тры матылькі ля свечкі-сонейка Тры матылькі ля свечкі-сонейка ўначы Спазнаць імкнуліся: “А што гэта – агонь?” Адзін здалечку баязліва пасачыў – І па вяртанні […]...
2. Усход сонца На усходзе неба грае Пераліўным блескам, Сыпле золата над гаем I над пералескам. Чуць-чуць дрогне, праліецца Чырвань на усходзе – […]...
3. На вачах бяднее На вачах бяднее Наш раслiнны свет, i гэта – дрэнная прыкмета. Меней радасцi – красак букет – Пакiдае нам кожнае […]...
4. Хмарка Хмарка Ніяк не выплачацца хмарка, павісла на маім плячы. Яе я супакойваў марна, нічым не змог дапамагчы. Яе прытоеная крыўда […]...
5. Восеньскі альбом Гэты пейзаж называецца “Восеньскі клён”. Фарбаў не пашкадавала мастачка выдатная. Гэта малюнак “Бярозава-вохравы сон”. Зачараваны сусвет прыгажунямі статнымі. Вось нацюрморт […]...
6. Адгукнісь П. Н. С. Адгукнісь! Умомант бліснуць твае вочы І памкнуцца зрэнкі ўшыр, Адгукнуцца сэрца хоча, Ды язык нема маўчыць. Ад […]...
7. Асенняе Ні ціха, ні шпарка плыла сабе хмарка. Плыла невядома адкуль і куды, як човен, што повен чысцюткай вады. То ўправа, […]...
8. Дадому Гады?, нібы воды імклівай ракі, Адносяць нас ад берагоў, Дзіцячых жаданняў, ад блізкіх сваіх, Ад вёсак ды ад сваякоў. І […]...
9. Жыцце – імгненне …А здаецца, толькі ўчора Шумна веяла вясна, Зазывала на вячоркі Ды трымала дапазна. І яшчэ зусім нядаўна Лета сонечна цвіло, […]...
10. Срэбраны лак Адштурхніся смялей, паляці ў нябёсы… Шэры колер звычайна прыкмета тугі. Распляліся бярозы шыкоўныя косы… Даравання не будзе: свой лёс не […]...
11. Краявіды, бягуць краявіды Краявіды, бягуць краявіды… І знікаюць за лесам будынкі. Забываюцца крыўды, агіды… Пяць хвілінак ці больш для прыпынку. Усміхнецца, услед усміхнецца […]...
12. Успамин лета Гэта лета прайшло назаўсёды, Гэта лета ў сэрцы маім. У небе хмары вядуць карагоды, Навяваючы мне ўспамін. Успамін пра былое […]...
13. Дажынкі На мурожнай жнівеньскай атаве – Жоўты ліст, як сцёртая манета. Напамін, што восень неўзабаве Згорне цеплыню ў свае загнеты. А […]...
14. Твой вобраз гадамі я складаю Твой вобраз гадамі я складаю Са спеву птушак ранішняй парой, Са снегу, што божы свет хавае, І з неба з […]...
15. Хто гэта, хто гэта Хто гэта, хто гэта Лета на поўдзень адцягвае? Чэрвень сунічны згарэў. Ліпень змарыўся ў пракосах. Жнівень згасае, Жнеўнікам колецца, Шапкай […]...
16. Вяжа дзядзька венiкi Вяжа дзядзька венiкi На узмежку лета, Сонца ў памагатых – Добрая прыкмета. На высокiм ганку Дзядзька, Як на троне – […]...
17. Завеса страт Ўсе застылі Мае матылькі Не трапечуцца Ўжо ад світанку… Як жа рана!? Так цёмна вакол Немагчыма Зіма за вакном… Адцураю […]...
18. Вецер зносіць апошні лісток Вецер зносіць апошні лісток І не вернецца ён больш ніколі. Вось таксама бывае ў жыцці: Пакідае ўсё, крамя болю. Разрываючы […]...
19. Для матулі маёй Зацвітае наш сад – для цябе разліваецца водар. Для цябе нехта крыжыкам вышыў наш бэзавы двор. І губляюць прытомнасць шпакі […]...
20. Жоўтай восені сумны звон Жоўтай восені сумны звон Зноў паціху трывожыць сэрца. Неба шэрага парасон Зрэдку промнямі усміхнецца. Нетаропка, нібы пастух, Вецер лісце дарогай […]...
21. Брала фарбы да твайго партрэта Брала фарбы да твайго партрэта З пацалункаў водару, сустрэч, Што цяплей за аксаміты лета, Што вастрэй за самы востры меч. […]...
22. О цуд! О цуд – мяцеліца мяце! Няўжо… ізноўку снегапады? Усё – у пеннай мілаце: і сад пабелены, і грады, і траўка […]...
23. Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
24. Прыкмета Здаўна прыкмета ёсць такая, Што цэлы год той грошы мае, Хто ўвесну, як пачуў зязюлю, Ды не трымаў ў кішэні […]...
25. Непаралельны Сусьвет Мкліва віецца налева, направа, Не абыходзячы чорныя дзіры Ўлёт, за сьвятлом асьляпляльна яскравым, Дзе яго мара зацягвае вірам. З розных […]...
26. Не пакрыўдзі паэта! Не пакрыўдзі паэта! Летуценна імгненна Ён прынёс свае вершы На радасць табе! Не пакрыўдзі паэта! Вышклтаўцоўна імаверна Не захоча вас […]...
27. У парку У невялікім парку Прысела я на лаўку, Мяне трывожаць хмаркі І вецер адусюль. Я не жадаю сваркі… А што рабіць […]...
28. Чараўніца Бачу я блішчыць люстрана шкло і харызма верхняга вакна так высока што і не дастаць наўздагад насмеліўся спаўна! Калідор гасцініцы […]...
29. Таму вось і баюся Сьмерці Ужо не страшна мне памерці Ды без цябе я буду Там Таму вось і баюся Сьмерці Бо лепш Жыццё табе […]...
30. Жнiвень Ўсё навокал зелянее Пабялелi толькi нiвы Нiбы хмаркi ў сiнем небе Гэта жнiвень, гэта жнiвень Паглядзi, ўжо рабiна Чырванее сарамлiва […]...
31. Не папракай Не папракай, схіліўшыся ў журбе, Што я не ўсё аддаў адной табе. Аддаць усё – як трапіць у палон. Адной […]...
32. Сьпелыя вішні Сьпелыя вішні у залатым сонечным соку вып’ю іх Поўнюся сьпелай музыкай лета разьвітаюся з тым, што сьпета Гэта лета лета […]...
33. Хвіліна маўчання Хто ў вечнасць пайшоў, Таму годы здаюцца хвілінамі. Ды гэта хвіліна, Здаецца мне, Так і для іх Няспешна праходзіць, Звязуючай […]...
34. Берлін-Мінск Праязджаем варшаву. лета. вечар. ператварылася ў вецер сэрца. і дзьме. Дзесяць хвілін на вакзале. вечар. лета. круціцца як плянэта сэрца […]...
35. Упарты снег Лесам, полем красавік ходзіць без сцяжыны. Ажно бачыць – снег не знік з цёмнае лагчыны. Красавік яму: – Чаму не […]...
36. Белая лілея …Белая лілея Ў тваёй руцэ. I ўсё наваколле, Нібы ў малацэ. Ці туман раптоўны Выплыў на палі? Ці забыўся поўню […]...
37. Не ўдаецца жывое адчуць * * * Не ўдаецца жывое адчуць у палоне прыземленых дум. Чую шэпт: “Я цябе навучу…” Гэта сум. Гэта сум. […]...
38. Прыйдзі, мой госць Прыйдзі, мой госць, Я падару табе Усё, што мо твае прывабіць вочы: Травінку, што дзірван прабіла ўночы, Расінку, што звініць, […]...
39. Нячысты дух з душы выходзіць (Мацвея 12:43-45) Нячысты дух з душы выходзіць, Спакой сабе ён не знаходзіць. Бязводнымі мясцінамі блукае, Прытулку чалавечага шукае. Праз час […]...
40. Летам Выйду, сяду каля саду У зацішнай старане I дзівіцца буду цуду, Што цуднее ўкруг мяне. Як для света грае лета […]...