Верш Фанатыкам
Мой Бог ў адрозненне ад вашых, ў маёй душы займае кут.
Яму ня трэба пакланяцца, пакліч – і ён адразу тут.
І кленчыце вы хваравіта, зрабіўшы гулю на ілбе,
Ідзіце прочкі ў свае храмы, маліце міласцін сабе.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Я ўбачыў у тваіх вачах слязінку Я ўбачыў у тваіх вачах слязінку. Прашу, прыйдзі хоць на хвілінку. Я вуснамі зніму яе, – і недавер даруеш мне. […]...
- Гэта справа Гэта справа ганебных рабоў-пакланяцца і падаць. Наша справа-стаяць, уздымацца, ісці. Наша Воля лунае ўзнесенным Сцягам. Наша Воля крывёю на сьнезе […]...
- Азірніся Азірніся, спыніся, пакліч, запытайся аб шчасці і бедах, ты адчула душы маёй кліч, за табою пакрочыў я следам. Я пакрочыў […]...
- БАЛАДА ЛЕСІ БЕЛАРУСКІ (1920-1948) Ты ўсё стрывала, і ты ўсё змагла, Прайшла жыццё і ўпэўненна, і прама. Апекавала Ефрасіння Храмы, Ты ж душы, […]...
- Ты пакліч мяне. Пазаві Ты пакліч мяне. Пазаві. Там заблудзімся ў хмельных травах. Пачынаецца ўсё зь любві, Нават самая простая ява. І тады душой […]...
- Ты пакліч мяне з сабою Ты пакліч мяне з сабою І пачуццяў не хавай, Шмат каго кахала ўжо я Але ты цяпер мой рай.. Зноў […]...
- Я цыганачку танцую Я цыганачку танцую, Адыдзіце, дайце круг. Толькі ногі свае чую, Толькі сэрца моцны стук. Завушніцы – над плячамі, І караляў […]...
- Ну вось – і дрэвы пасівелі Ну вось – і дрэвы пасівелі сваёй звычайнай пазалотай. Канец жыццёвае кудзелі – спыненне руху калаўрота. I тчэ забыўшая дзясніца […]...
- Вёсны Вёсны. Не чакайце мяне, не клікайце Ля юнацкіх, ля год маладых… Не ганьбіце, мяне не цурайцесь, Калі ўжо яны прочкі […]...
- Будзіць лёс На лес вятруга гнеў абрынуў, П’яны, галосіць штось вясне, Сваволіць, блазан, у ялінах, – Страсае снег. Разбойным свістам поўніць гоні, […]...
- Грынвіцкі мерыдыян Я думаў: гэта дзіцячая забава – пераступіць цераз медны пасак мерыдыяна і апынуцца ў заходнім паўшар’і, але, зрабіўшы гэты крок, […]...
- БАЛАДА НАПАЛЕОНА ОРДЫ (11.02.1807–26.04.1883) Ніколі не позна вярнуцца з чужыны Да любае сэрцу самотнай Айчыны І стаць яе славай, якая з гадамі Вышэй […]...
- БАЛАДА ЯНКІ ЛУЧЫНЫ (6.07.1851–16.07.1897) Тры мовы… І лягчэй маўклівым быць, Не бачыць, як травою зарастае Палетак, што прыдатны для сяўбы Свайго, тым больш– […]...
- Калі я саджуся пісаць верш Калі я саджуся пісаць верш, я пачынаю думаць пра сьмерць. пра хваробы. пра адзіноту. пра вар’ятаў. Мне часам кажуць: – […]...
- Там, на волі, з жыцьём кубак поўны Там, на волі, з жыцьцём кубак поўны: Першы сорт! Вы плывіце далей сваім чоўнам. Я за борт. Вы ідзіце далей […]...
- Пішчалаўскі замак Сьпярша гэтая песьня называлася “Міхайлаўскі замак”. Я жыў побач, як раз паміж тым замкам, а папроста кажучы, “Валадаркаю” і Міхайлаўскім […]...
- ВЯДУННЯ Ўсіх і ўся ты пакінь, і папраўдзе Нашы стрэчы былыя вярні. Вельмі трэба б усё так наладзіць, Быццам прынц на […]...
- БАЛАДА БРАНІСЛАВА ТАРАШКЕВІЧА (8.01.1892–29.11.1938) Слова да слова, як цэгла да цэглы– Так беларускі будуецца Дом. Колькі ў падмурак яго з нас палегла! Колькі […]...
- БАЛАДА АНТОНІЯ ЛЯШЧЭВІЧА (30.09.1890-17.02.1943) Ворагам холадна. Ворагі паляць Хаты і Храмы, старых і дзяцей. Паляць усё, ды не спаліцца памяць, Памяць любога агню […]...
- Святары Ідуць па зямлі святары, Як мы – толькі з моцнаю воляй, За веру Хрыста змагары, Спавітую жалем і болем. Зрабіўшы […]...
- У гэтым сне з Табою бачыў неба У гэтым сне з Табою бачыў неба, І мы ляталі ў сонных гарадах. Пакліч ізноў! Табе ж сягоння трэба Да […]...
- Спалю я вашы іншамарачкі паўсюль Рамантыка – Калі страляе пнеўматыка Па вашым х. Ям-маскалям. Калі на Дзень Таццяны Нехта п’Яны, Я задаю пытанне: вось чаму, […]...
- Прашаптала каханне Прашаптала каханне… Гаварылі ёй людзі: Пакінь. Ну, няўжо табе засціла вочы? Ды дзявоцтва шчаслівая плынь Бачыць толькі ўсё добрае хоча. […]...
- Ты толькі мяне пакліч Ты толькі мяне пакліч! Ды што там!.. Шапні ціхенька. І шчасця ўсміхнецца зніч, І стане ўвесь свет маленькім. Адно толькі […]...
- Несьмяротнасьць Мілосныя аблуды – у абладзе юрлівых пацалункаў (балазе ў кандытарскім дыхтоўным перакладзе на мову саладжэнікаў – бэзэ). Шампанскае і кельнэр-шымпанзэ, […]...
- Таццяне САПАЧ (Вольга Цярэшчанка жыла ў кватэры Т. Сапач у Гомелі з1988 па 1990гг. Т. Сапач загінула ў аўтакатастрофе каля Вільні 27.10.2010г.) […]...
- Я прашу, не маўчыце, сняжынкі Я прашу, не маўчыце, сняжынкі, Супыніце палёт на зямлі, Адкажыце, чаму да сцяжынкі Толькі гора, нянавісць вялі; Калі мы ўбачым […]...
- Пакліч мяне Як сьнег, надзеі промень тае, Ўзыйшоўшы, нібы зь нябыцьця І кожны дзень, як век, зьнікае С табой, нястрэтая, мая. Бы […]...
- Ёсць тыпаў некалькі дамаў Есць тыпаў некалькі дамаў: што цягнуць плен жыццёвых драмаў, бясконцы непад’емны клопат дзен, аддаючы ўсю цяплыню, надзею, сон- І проста […]...
- Ледакол біцця У Радзівонаўны аднойчы Адзін калега мой спытаў: Як нарадзіць прывабны слоік, Каб нават лёд там вершам стаў? Наіўны Сашанька пытаўся, […]...
- Ты мяне навучыў любіць Ты мяне навучыў любіць, Верыць зноў, спадзявацца разам. Гэта штосці большае, чым любоў, Гэта нібы пытанне ўсім адказам. Гэта нібы […]...
- Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём Штогодна, штогадзінна, штохвілінна, Твой кожны дзень, Забраны забыццём, Лічы сваім найбольшым адкрыццём, Ты – з […]...
- Анты-ЗОЖ Калі ідзеш на краму, А не ў краму, каб прапусіць Па дзьвесце, трыста грамаў І пяцьсот – Тваё сумленне тады […]...
- Я сыходжу Дайце час, я знікну назаўсёды З вашага жыцця і з думак вашых. Крок зрабіўшы да сваёй свабоды, Не шукаю апраўданняў […]...
- Хвала цытаце He родных бацькоў, маму ці тату, якія ад крыўдаў давалі сховішча, уславім яе ўсёмагутнасць Цытату, што выйсце пакажа з любога […]...
- …І тады закрычаў. І роспачны крык …І тады закрычаў. І роспачны крык праз храмы канфесій, праз выбухі й кулі вырваўся ў космас і ў вечнасці знік. […]...
- Вецер б`ецца ў шыбу Вецер б`ецца ў шыбу, Вые ваўчыным рыкам. Завіруха ўсё вышэй Гуляе з бялюткім снегам. Скразнякі гуляюць па хаце, Заносячы холад […]...
- У спякоту Спякотным ветразем ліпеньскай галеры Імкнецца ў вырай пачуццяў крысо. У небе, ад жарсці людской заінелым, Ліецца застылых аблокаў віно… І […]...
- Пасадзілі ля дома бярозку Пасадзілі ля дома бярозку, Пажадалі ёй добрага росту, Каб на радасць і ўнукам была. Пацягнулася тонкае дрэўца, I туды і […]...
- Смерць я двойчы патурбаваў Зносіць снежныя рэшткі прочкі легкаважны празрысты дождж… У раку ўвайшоў я двойчы, двойчы выкруціўся, анягож. Шанцавала! Загоіў стыгматы, праразаю хвалі […]...