Верш Трывожна стынуць ліхтары
Трывожна стынуць ліхтары
Паміж дамоў…
Мільгаюць зоркі.
I поўняў жоўтыя шары
У лёдзе лужаў на двары
Ляжаць бязліка. Спяць пагоркі.
Праседжу ледзь не давідна
Маўкліва-чорным сілуэтам
Каля халоднага акна –
Чамусьці не прыйшла яна,
Мая прыгожая Джульета…
Ещё вершы:
- Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны, І журба ахутала сэрца маё… Вось пабеглі зноў слязінак кроплі, Каб балючае прыціхла […]...
- Трывожна за цябе Трывожна за цябе, Народ. Каторы год, Каторы год Салодка так Дынамікі спяваюць I рай, I рай Салодкі абяцаюць… А я […]...
- Трывожна плача фартэп’яна Трывожна плача фартэп’яна Прарочай песняй уначы. Якое дзіўнае “піяна”, Як дзіўна мы з табой маўчым. Можа, яшчэ не разумеем, Што […]...
- У туманнай рані ліхтары У туманнай рані ліхтары, Ды сонца на ўсходзе, Напеў вясенняе пары Мяне шчаслівым робяць. Брыльянты водблескаў ракі, Спрытнай вады гамонка. […]...
- Вераснёўскія вятры Прыйшлі вятры, і хмараў статкі Нагналі песень дажджавых I жоўтыя паклалі латкі На ўборы паркаў гарадскіх. Здаецца, вежы так намоклі, […]...
- Сталяры Мы са Слаўкам – сталяры: робім лаўку на двары. Жоўтыя апілкі сыплюцца з-пад пілкі. Стружкі з-пад рубанкаў – вязкай абаранкаў. […]...
- Ну вось стаю з працягнутай рукою Ну вось стаю з працягнутай рукою з рахунку збіўся, ловячы каменні, ляцяць яны няспынна прада мною. бязладна ў нашым свеце […]...
- Не думала Не думала, а восень прыпыніла, І не гадала, ды зіма знарок знайшла. Чаму ж ты, сэрца, мне дзьвярэй не зачыніла, […]...
- Зацерушыла каляіны Зацерушыла каляіны, Пралеглі жоўтыя сляды. Узнесла восень павучыны, Як тоненькія правады. Я ведаю, што неўпрыкметку Прыйшла яна ў прытулак твой, […]...
- Жнiвень, арэхi i жоўтыя восы Жнiвень, арэхi i жоўтыя восы, Што замiналi цябе цалаваць. Першы маток павуцiны бялёсы. Пах пераспелай травы ў галавах. Недзе на […]...
- ЖАНЧЫНА Ў ЧОРНЫМ У век вар’яцтва i насiлля (Не важна, колькi панне год!) Жанчына ў чорным – страшны сiмвал Сучаснай драмы i нягод. […]...
- САЛОДКІ СОН САЛОДКІ СОН Ты да мяне прыйшла, праз доўгае растанне, З часоў, калі была не ў марах, і не ў сне, […]...
- Ты прыйшла Ну няўжо ўсё было са мной: Чысты воблік і вобраз твой? Ты прыйшла, як святло ў пакой, У трывогі мае […]...
- Вальс Сыплецца, кружыцца жоўтае лісце, Восень балюе з халодным Дажджом. Успамінае, як былі калісьці Прыгожай дзяўчынай і юнаком: -Дождж, мой каханы, […]...
- За імгненнем бяжыць імгненне За імгненнем бяжыць імгненне, Нібы кадры нямога кіно. Вечнасць грае ў тэатры стварэння, Нараджаючы цень і святло. За хвілінай мінае […]...
- Зімовая ноч Каля зоркі зорка Ўніз глядзіць, мігціць; Каля горкі горка Снегам зіхаціць. На гасцінцы скрогат, На прысадах інь, Чутна воўчы рогат… […]...
- Восень прыйшла раптоўна Восень прыйшла раптоўна. Вецер лісты скамечыў… Восень – і плед шыкоўны лёг на імшарын плечы. Восень прыйшла знянацку, як тэлеграма […]...
- Калісьці я здымаў Калісьці я здымаў на дваіх з прыяцелем аднапакаёвую кватэру па вуліцы Кузьмы Чорнага. У кватэры былі брудныя жоўтыя шпалеры. Я […]...
- Калядная вячэра Хутка – вячэра. Дзень адплывае ружовы За небасхіл, дзе ў зацішку маўчання і стомы Новы абсяг паўстае, шчэ вачам невядомы, […]...
- Ліхтарны свет Ліхтарны свет і горад нейкі дзіўны: Усё нібыта кажа аб табе. Чакаю я і дождж працяглым ліўнем. І ты ідзеш… […]...
- Сон Еўфрасінні У збудаваным дзедавым Саборы, Каля акна, князёўна спіць. І бачыць сон, над Полацкім прасторам, Цудоўны, залаты Анёл ляціць. І чуцен […]...
- Восень і Зіма Здароў лістапад любімы! Здароў жалуді жоўтыя мае! Мяцель пакуль яшчэ не вее, Мяккі снег не панавее! Пайшоў на гуляць, а […]...
- Пчолы і трутні Стаў даводзіць селяніну Нехта нейкі ў чорным: Як павінен быці ўслужным, Згодлівым, пакорным. – Бо і пчолцы, – кажа ў […]...
- Ластаўкі Пыліць пад сонцам доўгая дарога. Маўкліва нікнуць лозы пад ракой. Гляджу я: каля берага крутога Дзве ластаўкі мільгаюць над вадой. […]...
- Дзіцячыя пытанні Сын і бацька. -Былі Вы, тата, маладым, Чым захапляліся тады? -Жанчыны, паляванне захаплялі. -І на каго Вы палявалі? -Ды на […]...
- Шаптуха Шаптуха Ірыне Шыбека Памерлыя хаціны, на плошчы – чарнабыл: Наведаў я мясціны Дзе у маленстве быў. Язьмін, шыпшына, мальвы – […]...
- Мяне, бывала, уціскалі ў рамкі Мяне, бывала, уціскалі ў рамкі, Вучылі з глупствам ладзіць і дружыць, Каб не рыпеў я ад жыццёвай лямкі I каб […]...
- МІЛЫЯ МЯСЦІНЫ Белыя крыніцы З халоднаю вадзіцай… Чырвоныя пагоркі, Заходы надвячоркам… Белыя лясочкі, Птушак галасочкі… Мілыя мясціны – Нам беларусінам....
- Адлёт Жураулёу Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
- Адлёт жураўлёў Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
- Дагараюць свечы Дагараюць свечы, адыходзіць час. Запануе Вечнасць і не стане нас. Застануцца толькі гоні ды вятры, могілкі-пагоркі верныя сябры. Успамінау клунак […]...
- Калі вяртаешся да даму стомлены Калі вяртаешся да даму стомлены І толькі ліхтары табе падмігваюць Галінкі дрэў ціхенечка качаюцца Нібы нашэптваюць малітву ціхую Ты ціха […]...
- Песня Чалавек нараджаецца з песняй, Што пяе над калыскаю маці. З тою сумнай, тужліваю песняй, што пара прыйшла засынаці. На Каляды […]...
- Злівай ваду Прыйшла камісія кантролю у той дурдом, што ледзь жывы. Пытанне простае павольна яна паставіла з журбы. – Як вы праводзіце […]...
- Шэры кот і снягіры А на сэрцы ў Планеты Спіць на печцы шэры кот, Не драпежны і сугрэты, Снягіроў глядзіць палёт. Птушкі толькі пунсавеюць, […]...
- Сталасць сакральнага свету Сталасць сакральнага свету Стоена спальвала словы. Плакалі мроі-фантаны, Боль узыходзіў палынам. Вострым нажом успамінаў Сэрца мне раніў каханы, І станавіўся […]...
- Глыбокая восень Дрэвы ў змроку за Сожам – Вываратнямі-карчамі. Усю ноч каля іх трывожна Птахі начныя крычалі. Пад навіссю хмар азызлых У […]...
- НеспаДЗЕЎКА (Лірычны маналог лірычнай гераіні) Я ў цябе – юбілейная, ты ў мяне – першы. Прамалінейная праўда ў вершы. …І была […]...
- – Што ж ты, радасць, такою зрабілася? – Што ж ты, радасць, такою зрабілася? Не забавіш, не ўвесяліш? – Хм, сама на мяне і забылася: Смутна ходзіш, […]...
- КРАСУНЯ-САМОТА Красуня-Самота, жыццё – адзінота, сляпая надзея, што ў стоптаных ботах блукае па цемры. Навокал – балота, і нейкія стогнуць там, […]...