Верш Стыхія
Прастора шумела, кіпела, раўла
Над горадам ціхім Находка,
I бліскалі ўніз за стралою страла,
I гром адзываўся каротка.
А потым працягла, пагрозліва роў
Магутным параненым зверам,
Услед узрывалася зграя грамоў,
Шалела нябачнаю хеўрай.
I білася мора ў бетонны прычал,
Адчайна, страшэнна стагнала,
I хвалі ў вялізны зліваліся вал,
I падаў ён з неба абвалам.
Успомніцца часам шалёны той шторм,
I сэрца пякуча заные:
Нібыта вар’ят які, слухаў я роў
Бяздушнай і страшнай стыхіі.
Тады ў мяне лёс забіраў
Дзяўчыну з усмешкай вясновай…
Пакутна той боль, боль кахання згараў
За тысячы вёрст да Хрыстова!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Вішні Вішні Поўнач, сцюжа, вясновыя святы… Л. Геніюш Поўнач, сцюжа, вясновыя святы, Сны і слёзы па твары як соль. Вішні дома […]...
- БАЛАДА ЯНКІ КУПАЛЫ (7.07.1882-28.06.1942) …Сябе забыць ці быць забытым? Сябе забіць ці быць забітым І ў лесвічны ляцець пралёт? Прыстукі чорныя, як лёд, […]...
- Гудзела, гуло ў маіх вушах Таемныя гукі даносіць мне часам прастора душы. Адкуль яны? Сэрца галосіць, што гіне ад хлусаў іржы? Ці, можа, то хмурныя […]...
- Якар Цябе пакрыўдзіў я, здаецца. Прабач за тое, што ня ймецца. Бо мне пакута – боль твой бачыць. Мастак ўсяляк я […]...
- Маё цярпенне Маё цярпенне, мой крывавы боль – Што значаць перад мукамі мільёнаў, Дзе безнадзейны стогны родзяць стогны, А слёзы грызуць вочы […]...
- Лебедзь Лебедзь белы ў возера падаў, Падаў лебедзь ад кулі стралка, Не збярогся ад жорсткасці, звадаў, – У стралка не здрыгнула […]...
- Трагедыя адной ночы Па белым снезе Чорнай ноччу Імчаў шалёны лімузін, Гарэлі ярка яго вочы I ў брусе боўтаўся бензін. Хлапчына руль круціў […]...
- У тумане Нехта нябачны У шэрым тумане Ціха гукаць мяне Вечарам стане Голасам, поўным Пяшчоты і болю. – Хто ты? – спытаю. […]...
- …Якое неба выблісне з аблок *** Якое неба выблісне з аблок!.. Нібы кране істоту раптам неруш, Нібы з душы здымае боль і немач Яго бясконцай […]...
- Маўчыць зімовая прастора Маўчыць зімовая прастора. Імкнецца з ветрам снегапад. I снежань смуткам і дакорам сусвету засыпае сад. Куды ж імкнецеся, сняжыны? Куды […]...
- Мае мары разбіваюцца аб лёд Мае мары разбіваюцца аб лёд. Я не ведаю, што ўперадзе імжыць. Хвалі тыдняў. Дзён – вадаварот. Без пяшчоты сэрца не […]...
- Чужыя людзі сцішна адыходзяць Чужыя людзі сцішна адыходзяць У вечнасць, у падступную імжу, Душа мая тужліва калабродзіць, Услед жалобным ценям іх гляджу. Старыя твары, […]...
- Перад Часам, нібы перад Богам Перад Часам, нібы перад Богам, Спавядаўся ва ўсім і ні ў чым. Перад Ра, Кукульканам, Сварогам – Перад боствам сваім […]...
- Вецер зносіць апошні лісток Вецер зносіць апошні лісток І не вернецца ён больш ніколі. Вось таксама бывае ў жыцці: Пакідае ўсё, крамя болю. Разрываючы […]...
- БАЛАДА ГЕДЗІМІНА (1275-1341) Нібыта смерць, халодная зіма І ў Вільню аніхочацца вяртацца, Бо ўсё замецена, і ўжо віна няма, І ў замку […]...
- Я жадаю Быць Я жадаю быць паветрам… Дыхай разам, дыхай мной. Я жадаю быць вадою… Хай зыйдзе твой боль. Я жадаю быць зямлёю… […]...
- Сваё сэрца кіну ў кіпень Сваё сэрца кіну ў кіпень: Атрымаецца бульён. Дам напою назву зьбіцень – Прынясе хай паштальён Падарунак ім салёны, Звараны ў […]...
- БАЛАДА НАТАЛЛІ АРСЕНЬЕВАЙ (20.09.1903-25.07.1997) Далёка, нібыта ад сонца, ад маці-краіны З Малітвай у сэрцы за родны самотны народ, Глядзела ў чужыя нябёсы яна, […]...
- *** Я гэты боль перажыву Я гэты боль перажыву. Хоць цераз край – да дна дап’ю. Мой боль – нацятую струну Я не парву – […]...
- 20-ае лета Золатам промняў Сусвету Прыходзіць дваццатае лета. Пякуча-нікчэмнае, душнае. Не хапае цябе… Засушвае. З подыхам белага ветру Так хачу я ляцець […]...
- Нібы той кот Нібыта той кот Спачатку спужаешся, Потым агледзешся нарэшцэ прылашчысся, Кіпці ўсадзіўшы ў бок. Авалодаеш з часам Усеагульнай увагай, І нібыта […]...
- Аднойчы Аднойчы прыходзе стома. Ў які-небудзь ціхі вечар. Калі ўжо усё вядома (а зьведанае – пустэча). Ніякіх ня трэба словаў. Зусім […]...
- Цемра Сцюдзёна і цёмна – Нібыта не лета… Зялёна і ярка – Нібыта не восень… Стаіш ля вады – Нібыта прыгожа… […]...
- Падыходжу да Хрыстова Падыходжу да Хрыстова. Тут завейнаю зімой Я шчасліва і вяснова Крык падаў свой над зямлёй. Першы крык на гэтым свеце […]...
- Табе – мой верш прачулы “Табе – мой верш прачулы, Табе – салодкасць сноў!” – Шаптаў… А неба чула Пяшчоту тую слоў! Шаптаў… I шчасце […]...
- Шпакі Завеі снегам неба засцяць. Сядзяць шпакі, нібыта ў сне, і распінаюцца ад шчасця на зацярушанай сасне. Іх тут шпакоўня толькі […]...
- Магікане Засыпалі вочы яго – жывыя крыніцы. Паатручвалі кроў – рэчкі і рэкі. Сцерлі памяць аб продках – кляштары, камяніцы. Зубы […]...
- РЫЖЫ ЛІС У вячэрнім парку голым Падаў ліст асенні долу. І пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы ліст цераз […]...
- Ты бачышся мне Праз пэўныя рэчы будзённых рэалій, каторым я сілы і час аддаю, твае галаграмы, як радыёхвалі, хлынаюць у яву маю. Ты […]...
- РЫЖЫ ЛiС У вячэрнiм парку голым Падаў лiст асеннi долу. i пакуль кружыўся, падаў – Ты быа сустрэчам рада. Рыжы лiст цераз […]...
- Па кроплях, як па прыступках Па кроплях, як па прыступках да Бога душу вядзеш. А можа табе толькі сніцца – нібыта на яве жывеш. Нібыта […]...
- Ліпень, ліпень Ліпень, ліпень… Незабыўны ліпень! Мне развітанне сэрца апякло. Твой позірк – як балючы кіпень, Спаткання закаханага крыло. Разлукі смутак салаўіным […]...
- У навагоднюю ноч Калі ўначы пад хмараю зімовай Агні ў свята горад запаліў, Здалося: коўдрай рознакаляровай На Віцебск апусціўся небасхіл. А людзі йшлі…І […]...
- Неба Дрэвы рукамi – галiнамi Неба iмкнуцца абняць У вышынi над далiнамi Птушкi на поўнач ляцяць Неба – ты ўсiх аб’яднала […]...
- A lіmіne Невясновае паветра. Халодная прастора. Я іду па дарозе. Шукаю прыстанак. У душы вар’яцеюць шалёныя хвалі мора І хістаюцца іскры выбухоўных […]...
- Невясновае паветра Невясновае паветра. Халодная прастора. Я іду па дарозе. Шукаю прыстанак. У душы вар’яцеюць шалёныя хвалі мора І хістаюцца іскры выбухоўных […]...
- Як збавення чакаў світання Як збавення чакаў світання… Ноч абрыдла…Не стае сіл. Усю горыч і боль чакання Спазнаеш каля родных магіл. І бяссілле сваё […]...
- Васпане Вецер Васпане Вецер. Вецер-вятрыска, ты шляху не знаеш, Лагодаў і лютасьцей межы свае, Часам ніякі, рахманы, ласкавы, Часам, лют-воўкам у комін […]...
- СПАСЫЛКА СПАСЫЛКА Ў люстэрку заклапочаныя думкі І погляд скіраваны прама ў вочы, Які шукае шлях да паратунку І высветліць непаразуменне хоча. […]...
- Нібыта зорачкі ўначы Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. Мой сум і боль куды падзелі? Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. […]...