Верш Першы сьнег

Халоднай пабелай магільна залёг
На зжатае поле, на скошаны лог.

Лёг пухам на лусе, на жоўтых дісьцях,
Абсеяў, абсыпаў прысады і шлях.

Так высыпаў зьзябна, бязрадасна снег
У першы папас свой, у першы начлег.

Ад стада адбіўшыся, птушка адна
Квіліць і квіліць сярод бела радна.

На небе на сьнежным ні сонца, ні зор,
На гонях на сьнежных ні груд, ні разор.

Абсьнежаны сьвет без канца, без граніц,
Душа ажно тлее, як сьвечка з Грамніц.

На хаце, за хатай махнаціцца бель,
На белі за тынам, як нітка з кудзель,

Чырвоная стужка скрозь бель зіцаціць,
І ў сажаўцы губіць свій сьлед гэты ніць.

Ад раньня скараньнем бурліць варажба:
Што значыць такі след, такая хадзьба?

Хто сьмеў першы сьнег асьвянціці крывёй?
Крывавай ён веры – чужы ён ці свій!

Дагадка шыбае ў лядзянай імгле,
Паўзе і прысуд-перасуд па сяле.

Па полі па бледным снуе бледны цень,
А птушка квіліць і квіліць цэлы дзень…

У гэты сьнег першы брат брата засек,
І ў сажаўку трупа валок цераз сьнег.

20.11.1918г.

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

А першы сьнег А першы сьнег, Як першае каханьне… Прачнешся, А вакол – сьвятло. А ўчора – Гэтак не было. І гэтак – […]...

Наш першы снег Тваё здзіўленне не забуду, Калі нас першы снег сустрэў… І радасна ўсміхацца буду, Бо ты мяне ў той час сагрэў. […]...

Чыгуначным маладзіцам Чыгуначным маладзіцам. Каптурамі сьнег лажыцца На хаціны, на машыны, Белы сьнег – зімы жывіца, Якім ёй не наталіцца. Гэты сьнег […]...

Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...

Першы пацалунак Першы пацалунак напоены цішынёй… Не зразумець – саладосьцю ці горыччу поўны ён, прахалодай, а можа, жарам? – не разабраць. Як […]...

Ні першы, ні апошні Ні першы, ні апошні на прамежку жыцця, на скрыжаванні поглядаў мая дарога – сумленне і цішыня. Я назіраю за паветрам, […]...

Першы крок Першы крок, рука матулі, Кніжка першая – буквар. З татам на арэлях гулі, За акном – сусвет-абшар. Першы грыб і […]...

Першы лёд А першы лёд пад снегу млівам Трашчыць, як здрадлівы агонь… Дачка ступае палахліва, Спрабуе моц яго нагой. Твой першы лёд […]...

Сьнежань Прачнуўся сьнежань, сьнег і не спазніўся Мяне віхор халодны падхапіў, Душа ўздымаецца без успамінаў, Я вольная – гасанна на зямлі! […]...

Першы снег Снег пушысты, бадзёры, крамяны Ціхай беллю празрыстаю лёг, Дрэвы, хаты ахутаў рахманы, І застыў на шырокіх палёх. Першы снег – […]...

Першы дзень вясны Першы дзень вясны, За акном адліга. Нёманам плылі І знікалі крыгі. Пад мастом мастак Маляваў карціну. У яго вачах Крыгі […]...

Байцу, які першы ступіў на беларускую зямлю Не знаю, хто ты – баявы уралец Ці дужы, каранасты сібірак. Падправіўшы спраўней паходны ранец, Прайшоў ты першым па маіх […]...

Першы дзень зімы Прыбеглі Раніцай з хаты У снежкі гуляць Зайчаняты… Сядзела варона, Глядзела здзіўлёна: “Малым непаседам І снежка за цацку…” Ёй стукнула […]...

Першы суд ПЕРШЫ СУД Сярод аблокаў, пухлых, што абсцэс, Ахутаных сунiчным промнем сонца, Цягнуўся абыякавы працэс, Як нiтку праля цягне з верацёнца. […]...

Першы Я Чысты ліст, які трэба спісаць Пусты збан, які трэба напоўніць Мне ніколі вас не дагнаць Вам ніколі мяне не […]...

Бялюткі чысты першы снег Бялюткі чысты першы снег, Нібы дзіця зусім малое, Чамусьці выклікае смех І не дае крыху спакою. Надзіва ён не слепіць […]...

Першы снег… На асенняе тло Першы снег… На асенняе тло… На прыспаныя цемрай палі… Нібы хтосьці чароўна святло Над самотнай зямлёй запаліў… Нібы ў небе […]...

Ні я быў першы і ні я апошні Ні я быў першы, і ні я апошні. Шмат хлопцаў пракладалі з табой шлях. І кожны з іх па кропельке, […]...

Першы сноп Першы сноп я зажынаю, Зажынаю. Перавяслам, нібы долю, спавіваю, Спавіваю. Дзякуй, ніўка, што ўрадзіла, Што ўрадзіла. Дзякуй, сонца, што свяціла, […]...

Вечаровая малітва І дождж, і сьнег, і сум адвечны мой. І кнігі бескарысныя, і песьні. І час ляціць над мёртваю травой, І […]...

Гром На голы лес зязюля кукавала: Вясна, нібыта сонная, ішла. He кукавала птушка, а крычала, I крык ляцеў адчайны з-пад крыла. […]...

Зімы недарэчная рэшта … Зімы недарэчная рэшта – Сьнег падае і растае. Ды ўсё ж ён нагадвае нешта, Пра штосьці забыць не дае. […]...

Скупое праменьне Белы сьнег Белы сьнег Белы сьнег І нябёсаў скупое праменьне… Халадзее надзея на вуснах маіх Да свабоды імкненьне. Імгненьне… Хутка… […]...

Снег Такое маўчанне ў снезе, такая далеч, такая бель – што замірае душа: не ўмее яна яшчэ быць такою. Шастае шорсткая […]...

Немаўля На сьнезе знайшлі немаўля – У неба глядзіць і ня плача. Далонька сьціскае імя – Адзіную спадчыну. Марозу яго не […]...

Хто? Хто першы хмыкнуў і сказаў: “Хай хоць патоп пасля мяне!”? Хто першы шклянку паднімаў З усмешкай: “Ісціна ў віне!”? Хто […]...

Першы заробак “Першы заробак” Восьмы клас, у разгары лета Аддыхнуў, цяпер пара Есць у думках маіх мэта: Зарабіць рубель ці два Не […]...

Жыццё, жыццё… He першы, не апошні Жыццё, жыццё… He першы, не апошні… Вось і разваж, дзе блазен, дзе герой, Калі з гары ўпрагаўся ў воз парожні […]...

Зноў дажджынкі – нябесная паства Зноў дажджынкі – нябесная паства, Бьццам сьлёзы, па твары цякуць… Ці твае неспакойныя пасмы Лёгкім дотыкам лашчаць шчаку?.. Можна вочы […]...

ПЕРАЛЁТНАЯ ПТУШКА З развітальным дажджом у свой вырай далёкі Ты ляціш, адлятаеш, мне махаеш крылом. І гучыць, не сціхае твой запознены клёкат […]...

У доўгай ростані Ты такая-такая далёкая… І самотнасьць у сэрца б’е. Я ў пакоі пустым галёкаю І ня чую, вядома, цябе. Толькі ты, […]...

Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...

Вочы сінія Васільковыя, сінія вочы, Не пазнаць вашых дум-таямніц! Калі вецер бярозу паточыць, Дык і дуб нахіляецца ніц. Так і сэрца маё […]...

Першы гром Сабою сонца засланіўшы, Размову хмары пачалі, Што зіму доўгую, стаміўшы Сугробы снега забралі. Вятры ганяюць іх па небе, Бо ўсе […]...

Першы дзень восені Жоўтае лісце лажыцца ў далоні. Восень сумуе. За ёю – зіма Кіне сняжынкі сівыя на скроні. Выйсця з палону ўзросту […]...

Верлібр першы. Адпачынак Я стаміўся і сеў на шырокую лаву. Але мая дарога ня стала мяне чакаць і хутка пабегла далей. Тады я […]...

Першы вясновы лівень Яго чакалi мы на кожным днi, I ўсё ж уразiў ён, як нечаканасць: Густы i цёплы, хлынуў з вышынi – […]...

Вераснёвая ноч Вераснёвая ноч, бель туману густога, Зарападавы звон у трывожнай цішы, Усё без лішніх прыўкрас, невыдумна і строга, Як у добрай […]...

Сумую Сумую зноў… і з верша ў верш…сумую болей, чым учора… і першы сумны быў, але… ён быў напоўнены надзеей, а […]...

Душа, нібы птушка Душа, нібы птушка ў клетцы, Ірвецца яна на волю. У клетцы можна сагрэцца, Ды толькі лятаць – ніколі. Душа нібы […]...