Верш Эцюд

Ещё вершы:

1. На беразе ракі На беразе ракі І плач, чытач, і смейся, бо краявід такі: адпачывае… смецце на беразе ракі. На лавачку прысела… бляшанка […]...
2. 26 красавіка У небе легкія аблокіі Яны плывуць у шлях далёкі, Услед за хвалямі ракі Сінюткай быццам васількі У спелым, цяжкім, жытнім […]...
3. У рэчкі мудрасці вучуся У рэчкі мудрасці вучуся і не страшуся глыбіні. Я адчуваю, што вярнуся у надыходзячыя дні. Паўстануць вобразы над плынню… Мне […]...
4. Я-рыбак Сядзеў я з вудай ля ракі На бугры крутым, пясчаным. Са мною побач чудакі Сяделі з вудамі таксама. Сядзелі доўга, […]...
5. Мые вадой дажджавой валасы Мые вадой дажджавой валасы. Мала таго – у запас набірае. Быццам і праўда, для гэтай красы З рэчкі вада – […]...
6. Парк імя Ільіча Восеньскі дзень, Нібы весні, Сонца з блакіту Глядзіць. Саджанцы Дзеці Прынеслі Сад свой Ля рэчкі садзіць. Дрэўца трымала Марынка. Ямку […]...
7. Любоў прыходзіць На стромным беразе ракі Углядзеўся я ў бег аблокаў Яны ішлі ва ўсе бакі… Без ног, без слоў, без крокаў. […]...
8. ЭЦЮД ДАВЕРУ Вечар тулiць павекi, Спаць пайшла далячынь. Паланянкай у Мекку Спiць Давер на плячы. Помню, некалi мама Словам боль мой лячыла; […]...
9. АСЕННІ ЭЦЮД Восень аглухлая ходзіць сцежкамі, Гордая, нават не размаўляе. Бы перамогай над летам цешыцца, Злосная ходзіць – і лісце шпурляе. Дзесьці […]...
10. Вечаровы эцюд Экспромт, навеяны лірычнымі пейзажамі Ягора Батальёнка Дзень сыходзіць. Вечарэе. Дрэмле адвячорак. Неба ціхай ласкай грэе Погляд першых зорак. Месячык у […]...
11. БАЛАДА ГЕНАДЗЯ ЦІТОВІЧА (7.08.1910-20.06.1986) Вецер іграе на струнах бяроз. Сонца на снезе, апошні мароз І ўжо вясна недзе там за лясамі, Быццам за […]...
12. Існасьць Існасьць. Не моўкне, не ціхне, не гасьне, З чым быццам чаўнок я сную, З чым кросны праду перад Вамі, З […]...
13. БАЛАДА ПЯТРА КРАЧЭЎСКАГА (7.08.1879 – 8.03.1928) Прага. Альшанскія могілкі. Светла Сцежка вядзе праз гады і праз лета Зноў да цябе, быццам бы да […]...
14. Цень-цень сініца! Добры дзень! Цень-цень сініца! Добры дзень! Жывеш? Сваім званочкам чыстым Зімовым ранкам прамяністым I абудзі і абнадзей! Цень-цень… А ўсё-такі прамень! Цень-цень… […]...
15. Не вер Такі спрадвек закон прыроды – У поўдні цень найкарацей, А дзень хінецца да заходу І цень, што міг, – усё […]...
16. Намалюй мяне чыстым колерам Намалюй мяне чыстым колерам, Быццам неба парой празрыстаю. Па-над зграяй ваблок а доляю Стану рук тваіх зграбнай рысаю. Прытулі пад […]...
17. ***Цыганскі дождж Цыганскі дождж. Шчымлівы пах п’янлівых красак, зёлак. Як аблачынку, на руках нясу цябе, вясёлую. Плыве чаўнок маладзіка, у ім князёўна-зорка. […]...
18. За імгненнем бяжыць імгненне За імгненнем бяжыць імгненне, Нібы кадры нямога кіно. Вечнасць грае ў тэатры стварэння, Нараджаючы цень і святло. За хвілінай мінае […]...
19. Дружба Калышуцца Прыпяці хвалі, Цалуюць пясок залацісты, Плывуць у зялёныя далі Ля ног у байца-сувязіста. З узнятай наперад рукою Ён стаў […]...
20. Човен Паміж хваляў човен чорны. Ў рэчцы – чорная вада. Не відаць на дне нічога – Барада вадзяніка Захінае дно старанна […]...
21. Белы бусел у вырай ляцеў Небакраем анёлавых межаў Белы бусел у вырай ляцеў. Прамінаючы гмахі і вежы, У абдымках сцюдзёных залеў. А на крылах бялютка-бліскучых […]...
22. Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы Мялеюць рэкі, сохнуць травы, дрэвы. I стала маласнежнаю зіма. Здаецца, пацішэлі птушак спевы. Маўчыць зязюля, быццам і няма. Хто вінаваты […]...
23. Варажбіт Сполахам роснага ранку На тонях жыццёвага сну Апусціцца чэрвенем з ганку Цень, закаханы ў вясну. Той цень, што насёння ссівелы, […]...
24. Магіла байца На беразе Сожа, ля роднае хаты, – Курган невысокі – Магіла салдата. Бярозавым лісцем магіла заслана, Ляжыць у магіле баец […]...
25. Звярнуцца да сябе Столькі год я шукаў за мяжою лёс, Што амаль пазабыў сваю родную мову, Ноччу рэчкі іскрысты ад зорак плёс, І […]...
26. Наша будучыня Дзяды жылі на беразе ракі, А потым адышлі на іншы бераг. Нас разьдзялілі доўгія вякі Чужое мовы, звычаяў і веры, […]...
27. Праз пальцы прапускаю я пясок Праз пальцы прапускаю я пясок, Пясчаны колер мне казыча рукі І чуюцца, як быццам, незнарок, Яго сыпучыя, як шэпт празрысты, […]...
28. Намалюйце сонца! Калі ёсць сэнс, дык намалюйце сонца! Хай промні азараюць ваш пакой. Пляваць жа вам, што свеціць не з аконца, Галоўнае […]...
29. Берагі Крыўі Прысак волі, развеяны ветрам нядолі… Лістападнае шчасце азёрнага края… Мы брыдзем, вязні лёсу і болю, Мы маўчым, скароныя восеньскай зграяй… […]...
30. Бяскрайни космас (Р. А.) Мы ў свет прыйшлі для перамен, Там кожны ў часе свой мамент. Ва ўсім Сусвеце, у кропцы кожнай, Свой стан, […]...
31. Эх, як добра! Эх, як добра, сябры, на двары. Толькі санкі пакінь, не бяры. Растае, растае шэры снег, ручайкамі да рэчкі пабег. Расплываецца […]...
32. Паэт, дождж і вечар Блукае паэт утрапёна Пад моцным халодным дажджом, Як быццам не мае ён дома, I дом яго – дах парасона, I […]...
33. На высокім беразе ракі Ля Немана, на беразе пясчаным, Незнарок, напэўна, тут абраным Стаяць звычайныя каталіцкія крыжы І летаюць вакол іх хуткія стрыжы. Адпачываюць […]...
34. Разьвітаньне Колькі гора навогул, як быццам усе зьехалі з глузду. Расставаньне адно за адным, немагчыма спыніць. Ад’язджаюць сябры ад жыцьця ў […]...
35. Пошукі Шукаюць хмаркі ў небе той вясны, Адзінай, непаўторнай У цэлым свеце. Я ў роспачы, бо недзе На душы Шукаю адзіноту, […]...
36. Дзе Буда, там і Пешт *** Дзе Буда, там і Пешт, Дзе Будда, там і Вішна, Паміж бясконцых веж Мінае час увішна. На скрыжаванні сноў, […]...
37. Байка пра рыбалку Байка пра рыбалку Распавесці хачу байку Пра сябра Анатоля. Вельмі любіць ён рыбалку, Як Андрэй з Міколам. Здасца вольная хвілінка […]...
38. Сьнілась Сьнілась… Сьнілась баба, сьнілась маці, Бацька ў гэрбах медалёў, Ад чыгуначнай брыгады, Працы шчырай мазалёў… Сьніўся рэчкі гуд вясновы, Што […]...
39. І прыходзіць ва снах І прыходзіць ва снах, Аддаецца начам, Як сьцяжынка на шлях, Як да рэчкі раўчак, І зьвініць адгалосьсе Пражытых гадоў, І […]...
40. Здаваўся часам для людзей Здаваўся часам для людзей Недатыкальным А быў – не знойдзеце прасцей Недаравальна Таму, мажлiва, што глядзеў Я так узнёсла Памiж […]...