Верш ДА РОДНАЕ ВЁСКі

Мне сцежкі гэтыя знаёмы,
Не першы раз па іх іду –
Праз засені лясных харомаў
Да вёскі роднае вядуць.

Усмешкай залатою тоне
Апошні сонечны прамень,
Плыве ў духмянае сутонне
Спакойны вераснёвы дзень.

Шырока грудзі раскрываю
і п’ю азонавы настой.
Зусім на стому забываю.
На сэрцы ж – хмельны супакой.

Павольна крочу, разглядаю
Сасонак стройныя рады,
Што, як калоны, уздымаюць
Зялёна-сіні дах, як дым.

А ў памяць выплыла паляна,
Пясочак белы і пусты –
Калісь жылі тут Палуяны
і мелі горкі хлеб браты.

Яны пакінулі тут гора
Яшчэ ў трыццатыя гады.
З тых дат мінула больш за сорак –
Шуміць сасоннік малады.

Сцяжына збочвае направа.
Прастую на Амелькаў мох,
Яго прарэзала канава –
Цяпер зусім ён перасох.

Гусцее мрок, садзіцца вечар
і больш святлее мой настрой,
Бо вёска блізіцца й сустрэча
З сваімі блізкімі й сятрой.
1978

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Роднае слова Роднае слова, маё ты багацце, Як сонейка ў сэрцы свяціла маё. Яго ў агонь сябрукі не кідайце, Шануйце браты, як […]...

Беларускія вескі Ля празрыстай ракі прытулілася веска, У акенцы гуляюць праменьчыкі сонца, Бусел кружыць над нівай, садзіцца на дах, У паветры над […]...

Жальба дзяцей спаленай вёскі – Чаму не паліцца ў печы? Прастыла – як лёд, чарэнь. Накрыйце нам коўдрай плечы – Агонь нас зусім не […]...

Будзь гатовы, піянер! Зашумі галлём, сасоннік, Заспявай, быльнёг-лаза, Што мы вольныя сягоння, – Воля вырасціла нас. Загудзі паўстаннем, вецер, Звонам, крыгамі вясны, Што […]...

Гады мае, гады Я калісьці піў, курыў, Ды здароўем кічыўся, Многа дзевак надурыў, Але ж сёння сцішыўся. А лічыў, што маладым Буду жыць […]...

Па хлеб І я чаргу па хлеб успомню Ў сямідзесятыя гады. Ля магазіна ў панскім доме Былым Стары і малады Машыну хлебную […]...

Помнік Магiлы без крыжоў, акопы, Ланцуг траншэй уздоўж лясоў, Не ўсе, прайшоўшы паў-Еўропы, Вярнулiсь цэлымi дамоў. Спяць невядомыя салдаты, Дана найбольшая […]...

Хаваю-ся Хаваю-ся У вершах Ад – жыцьця Сь-цяжы-най- Пратаптаннаю На неба У сон-ечных праменьнях За-быцьця Я к-рочу. А у жмен-я-х – […]...

Шлях вайны Вайна сорак першага года… Яна нечакана прыйшла. Кіпела ў сэрцах нязгода, Стагнала ад болю зямля. Па вёсках фашысты блукалі, Стралялі […]...

Адыходжу я ад вёскі, адыходжу Адыходжу я ад вёскі, адыходжу. Як падумаю, Дык сэрца зашчыміць. Гэту страту адчувае, мусіць, кожны, Гэта страта, мусіць, кожнаму баліць. […]...

Ты, роднае слова Ты, роднае слова, Мне люба і міла, Ты сэрца сабою Маё паланіла. Гучыць зразумела, Так шчыра, так блізка – “Матуля”, […]...

Роднае поле РОДНАЕ ПОЛЕ Як доўга я ўдачы не ўбачу, Прыеду ў край родны, На дол За вёскай упаўшы, заплачу, Уткнуўшыся полю […]...

Роднае сэрца Сэрцам цябе абнімаю Да Душы прытулюся Душою Шчасце з табой нас чакае У Свеце сагрэтым Любоўю Мілае роднае Сэрца Цябе […]...

ПЕСНЯ ПРА ХЛЕБ Так з даўнiны ў баку нашым вялося, Што лепшыя ўсе песнi ў нас – пра Хлеб… Бач, нездарма – жытнёвае […]...

Нябёсныя вёскі Гэты яблычны сад усьміхаецца белымі грывамі – Гэты яблычны сад з дажджавой і апошняй вадой. Мы здаваліся людзям любімымі, вернымі, […]...

Вёскі, якія не ўсталі Ціха абуджаюцца Росныя палі, Веснавая раніца Крочыць па зямлі… Промнямі агністымі Саграе зямлю, Зерні залацістыя Кідае ў раллю. А як […]...

Я сорак гадоў не то жыў, не то спаў Я сорак гадоў не то жыў, не то спаў, Я сорак гадоў – пад гіпнозам, Я сорак гадоў да сябе […]...

Паміраюць вёскі Паміраюць вёскі… Паміраюць вёскі… Паміраюць Без чумы, бяз мору, без вайны. Цэлыя сузор’і патухаюць Назваў вёсак роднай стараны. Дубавое, Пірагі, […]...

Ты мяне, калі зможаш, прабач Маё сэрца так доyга баліць… Што здаецца не здолею болей… Без цябе y гэтым свеце пражыць… Каб не згінуць пад […]...

Роднае слова (некрарамантыка) Апошнім разам маці стаяла з крэйдай У хаце. Казала: “Слухай, сынок, ды ведай, Памылка – гэта не вынік, не чыннік […]...

Слова наша роднае, хапала Слова наша роднае, хапала На стагоддзі доўгія цябе. Багдановіч, Колас і Купала Прыпадалі да цябе ў журбе. Абкідалі кпіны і […]...

Чыстае, яснае, роднае, светлае Чыстае, яснае, роднае, светлае, скуль узялося яно, непрыкметнае? Можа, з сняжынкі першага снегу? Можа, з дзіцячага звонкага смеху? Можа, са […]...

Стаю вясной на ўскрайку вёскі Стаю вясной на ўскрайку вёскі. З бяроз салодкі сок цячэ. Чуваць тужлівых кропель плёскі, а думка галаву пячэ. Вось дрэва […]...

Медны купарос Не набылося больш таго, чаго яшчэ хапала ўчора. Дадаць хацелася ў сваё, каб страўнік зведаў што ёсць гора.- Мець больш […]...

Пячура Сведчыць камень абчасаны на пясчаным схіле: дзве дзяўчыны пахаваны у адной магіле. На пагосце сведчыць камень пад зялёным веццем, што […]...

У старонку Здаецца скончыўся канец у гэту зімную зіму. Вясна прыйшла, але мо дзесць. Не ў першы раз, і не паперш. Яе […]...

Ваяцкі марш Мы выйдзем шчыльнымі радамі На вольны родны свой прастор, Хай воля вечна будзе з намі, А гвалту мы дамо адпор, […]...

Ёсць яшчэ каго бараніць Ёсць яшчэ каго бараніць Жыццё, пэўна ідзе ўжо на злом: П’юць мужчыны, падлеткі, дзяўчаты. Проста так п’юць ці блізкім назло- […]...

Сёстры Леніна Яны ішлі за братам, як байцы Ідуць за камандзірам баявым, – Сястрыцы, аднадумкі, малайцы З глыбокім – братнім позіркам жывым. […]...

Мы на гады жыццё не лiчым Мы на гады жыццё не лiчым Яны – як колы на вадзе I толькi зморшкi на аблiччы Ты не схаваеш […]...

Куды ж вы дзеліся, ліцьвіны? Куды ж вы дзеліся, ліцьвіны? Чаму пакінулі сьвет гэты? Чаму ня бачу “Пагоні” сьцягі? Чаму бачу сьцяг я саветаў? Заўжды […]...

Муж і жонка Сямейны абед. -Ці смачны суп? – яна спытала. -Не маеш тэмы для скандала?.. *** Муж і жонка. -А хочаш, мілая […]...

Тым, што ваявалі Сорак трэцi. Вiхура смяротная. Ёй – нi краю яшчэ, нi канца. Як ты бачна, бяда ўсенародная, У паглядзе падлетка байца!.. […]...

Ікона З дзяцінства да слёз мне знаёма У вочы глядзіць пільна мне З радзімае хаты ікона Ў кватэры маёй на сцяне. […]...

Адступаюць лясы Адступаюць лясы. Высыхаюць балоты. Усё меней красы – Усё больш адзіноты. З дбайным сумам глядзяць Землякі-хлебаробы На сваю сенажаць, На […]...

Гора ў Арменіі Гора ў Арменіі У хвіліну, калі аб стыхіі пачула, Адчаем, як токам, душу скаланула. На сэрцы–трывожна, пякуча, няўтульна, Бо гора […]...

Я разьвітаўся зь дзяцінствам Хтосьці мне прашаптаў, што канец мой прыходзіць, Ну а я не спрачаўся, я і сам адчуваў. Да, дзяцінства канец усё […]...

Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...

Ветэрану Як твае справы, ветэран? Гады няўмольна побач крочаць, Прамы ў дугу сагнулі стан, А ран яны зусім не лечаць. Амаль […]...

Прайдуць гады Прайдуць гады – лісты пажоўкнуць і насенне, Напэўна, ужо ніколі не ўзрасце, Прайдуць гады – і застануцца цені, Усіх людзей, […]...