Верш Вецер мне праны прынес!
Выдзержу ль прама-тКі сь
Ш-ш-ш-ух! І на зэлыні снег. –
Где это! Тэлыпэнь! –
Да вот, усадьбы маей
Вам ны понеты фш.
Есця шэ пара вышэнь.
Еблынь старэнькы.
Ну, а слывок і ны счесть.
Но… гэто ж нышчесце!
Дэ, якый кому цвет!
Нафік він бесьсерам.
От, почытай, мадмазэль,
Шо пыш сельсавет пней.
Сёньня, шчэ й заўтра не слепнь.
Будэмо втравліваць нечысць.
Гэто не вельмі там крепк
Пчолый фстрывожыць.
Ну, как – цфетоедк!
Дерево ж жрэ і шыльле в піц.
А не тока тэ,
Шо спорохнело давненько.
Так шо ты, дед, уж наешсь
Экологіческой прелесці.
Праны ж аж повна кішэнь
Во, даж в мага’зіны.
І я іду сабе ў цень.
І забаўляюся зь.
А шо шчэ ў сяле
Дзелаць на паску мне.
Вонь ці мяне вунь дабЕ.
Ці Пецічка с псарнямі.
Я выдыржу всэ.
Я твёрдакамінный.
Ты ідь вазьмы вермішэль.
Ці і там проста аўса ў безмень.
Дак ек ш геркулес
Табе тут в разяў 100-двесць.
Сметан не найдзеш
Тут да тварага с Піна.
А ты кажыш, каўнер
Нашчо я так падняў.
Ах, стан мудрагельц!
Как эта слаўненька –
Жыць і кахаць
Самае настаяшчэе!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)