Верш Рэўнасць

Ещё вершы:

1. Каханай Любушцы Здаецца мне – ты заблудзілася. А дзе шукаць цябе – не знаю. У ветра папрашу я літасці, Каб дапамог, сам […]...
2. Рэўнасць да ночы Маўчыш!.. А ты мне адгукніся, Нібыта за грыбамі ў лесе; Майго пляча чуць дакраніся – Адразу верш з душы ўваскрэсне. […]...
3. Калядная імпрэсія Не стае моцы подыхам адным спыніць сплін застылы млын сніць зніч які яго сагрэе але няма моцы зорцы даляцець не […]...
4. Непаўторнасць Прыходзіць жа аднойчы Такая вышыня: Глядзяць прыроды вочы Штоночы і штодня. Глядзяць табе насустрач, Глядзяць табе наўслед. I ты ўжо […]...
5. Паэт – не проста кроў Паэт – не проста кроў, Разлітая на ране часу. Паэт – не проста самазабыццё Душы ў крыштальных формах гукаў. Паэт […]...
6. Патрэба Патрэба. Патрэбу маю да жыцьця, Пакуль яшчэ яно са мной, Пакуль краінай забыцьця Не запыніўся гук, зрок мой. Патрэбу маю […]...
7. Зноў прыйшла нядзелька Любушцы Зноў прыйшла нядзелька З белаю пасцелькай. Асалоду вуснаў перад сном крану… А як прыдзе ранак к нам На наш […]...
8. Пусці мяне ў сваю душу *** Любушцы Пусці мяне ў сваю душу І не давай памерці Маёй, – ў якой цябе нашу І пранясу да […]...
9. * * * Дзень адышоў * * * Дзень адышоў. Спакойны і звычайны. Яшчэ адзін. Нічым ён не здзівіў. Прывычна адпішчаў уранку чайнік. І дождж […]...
10. Пакуль яшчэ ногі носяць Пакуль яшчэ ногі носяць, Пакуль яшчэ бачаць вочы, Павінен я столькі зведаць, Хапіла каб назаўсёды! Ніколі не будзе досыць Мне […]...
11. Паэт, дождж і вечар Блукае паэт утрапёна Пад моцным халодным дажджом, Як быццам не мае ён дома, I дом яго – дах парасона, I […]...
12. Дарога пазвала Дарога пазвала мяне ў родны кут, Цябе адаьрала: ты дзесьці там, я – тут. Чаго яшчэ чакаць ад гэтага жыцьця? […]...
13. Паэт Народа Паэт народа (прысвячаецца Рыгору Барадуліну) Памер паэт, паэт народа якой жыцце сваё аддау народу ен жыу і творчасць усім дарыу […]...
14. На адкрыццё помніка Максіму Танку ў Мядзеле Глядзіць паэт у супрацьлеглы бок таму, хто Мястра аніколі не пабачыў, але імя чыё ў вуліцах шматлікіх гарадоў, у якіх […]...
15. У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...
16. КУРГАННАЯ КВЕТКА Паэт – дзiця сваёй эпохi… Але ў эпохi запыты свае, Дзе не бывае шлях да мэты лёгкiм, Дзе нiтку лёсу […]...
17. ***Ад сівой даўніны мудрых думак сувой *** Ад сівой даўніны мудрых думак сувой Не згубіўся ў вяках і сягоння дарэчы: “…Прад матуляй укленчы, Айчынай сваёй, А […]...
18. Унукам пра дзеда Не “зломкам” рос. Мог збудаваць шпакоўню, Быў з аднагодкамі і мір і лад. І не сакрэт, яшчэ па сёння помню […]...
19. Веснавое Веснавое… *********************** Усмешка на твары, Мімозы галінка. Ты крочыш у мары Вясною, дзяўчынка. І сонейкам лашчыць Цябе сакавік. Наперадзе шчасце […]...
20. Грэх Вуснаў дзявочых гарачы давер… Тут не ўладарыць каханне. “Божа, прабач, не хацеў я, павер…” – Звычная споведзь пад ранне. Хтосьці […]...
21. Старэю цягне да магілкіС Старэю… Цягне да магілкі. Раней туды баяўся я хадзіць, А зараз забягаю на хвілінку, Каб з бацькам тут пагаварыць. Старэю […]...
22. Дабра нялёгка сеяць зерне Дабра нялёгка сеяць зерне, І манна не ўпадзе з нябёс. Бывае, так жыццё паверне, Што ад цябе адступіць лёс. Пакуль […]...
23. Не ляці, пачакай, прыпыніся Не ляці, пачакай, прыпыніся, На хьвіліну заплюшчы вочы, І да мары сваёй дакраніся, Сярод цемры бясконцай ночы Зьберажы ўсе пачуцьці […]...
24. Памяці Народнага Паэта Беларусі Рыгора Барадуліна Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца… Рыгор Барадулін Неба ізноў на зорачку збяднела – Лёс неразборліва націснуў на […]...
25. Калі прайшоў ты і агонь, і смог Калі прайшоў ты і агонь, і смог, Смак працы ўведаў і ад славы збег, Кахаў жанчын, піў асалоду кніг – […]...
26. БАЛАДА РЫГОРА ШЫРМЫ (20.01.1892-23.03.1978) “Песня родная-душа народа”,- Мовіш, і паўторыць словы Бог. Песня светлая– калі свабода, Песня чорная– калі астрог. І спяваеш ты, […]...
27. Пасвячаецца Ўладзіміру Караткевічу Бог жыве на Беларусі так казаў паэт ён і сам паэт ад бога Як у цемры свет Непадкупны, незвычайны. За […]...
28. Замаўчы, маё сэрца! Замаўчы, маё сэрца, Будзь ты гордым хоць раз. Хіба можна пачуцці Выстаўляць напаказ? Можа гэта не тая, Што шукаў у […]...
29. Мне здаецца, нешта я губляю Мне здаецца, нешта я губляю Кожны дзень, і кожную хвіліну. Ад душы кавалкі адлятаюць, Што была дзіцячай і нявіннай Мне […]...
30. Пакліканай восенню Мілай Танечцы 1. Больш за восеньскае шчасце, што можа быць? Усё наўкол адмірае, а ты жывеш сваім восеньскім шчасцем. Дакладна, […]...
31. Маналог “тутэйшага” Ахвярую Максіму Танку Люцыян, уяві, ты адзін, ты застаўся адзін на славяншчыне, і нікога няма, паглядзі, і нікога з Купалавай […]...
32. Барометр жыцця Любушцы “Барометр” жыцця… другога параўнання як не шукаў, я адшукаць не мог. Матуліна любоў, сустрэчы, раставанні І роўня для цябе […]...
33. Ты паслухай Ты паслухай Ты паслухай, як сэрца матулі гамоніць- Ці крынічкай у лузе, ці званочкам у полі… Зазірні ў яе вочы, […]...
34. БАЛАДА ЯНКІ ЛУЧЫНЫ (6.07.1851–16.07.1897) Тры мовы… І лягчэй маўклівым быць, Не бачыць, як травою зарастае Палетак, што прыдатны для сяўбы Свайго, тым больш– […]...
35. Здрады Здрады Я здраджваю табе з іншымі. Іх шмат у мяне. Вось так. Адзін – Фрэдэрык, музыка. Другі – мастак. Трэці […]...
36. Паэт праклёны слаў па тэлефоне Паэт праклёны слаў па тэлефоне… Які паэт? Канешне, не Гамер, Бо тэхнікі такой ні ў Парфеноне, Ні нават на Алімпе […]...
37. Ні першы, ні апошні Ні першы, ні апошні на прамежку жыцця, на скрыжаванні поглядаў мая дарога – сумленне і цішыня. Я назіраю за паветрам, […]...
38. Беларускім паэтам “Паэт Расіі болей, чым паэт…” Паэт на Беларусі двойчы болей! Бо наша слова мае свой хрыбет, Хрыбет нязломны: не прыгнуць […]...
39. На іншы віток падымаюся з поглядам іншым На іншы віток падымаюся з поглядам іншым, Пашырыўшы рамкі ўспрымання свайго хоць крыху. Раз’юшаны вецер пустыя арэлі калыша, І нізкія […]...
40. Ты напішы мне ліст па-беларуску Ты напішы мне ліст па-беларуску Я буду кожны дзень яго чытаць З шырокай брамы выйду я да вузкай Па-беларуску з […]...