Верш Рака дзяцінства

Ещё вершы:

1. Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
2. Вецер лашчыць зімовую хмарку Вецер лашчыць зімовую хмарку Ён каханак яе і вястун. Даланёю падхопіць і шпарка Закалыша, гарэза-пястун. Валасы ёй расчэша лісліва, Клапатлівай […]...
3. Рыбачка з Набярэжнай Рыбачка з Набярэжнай Над возерам духоў плыў водар, як кветак водар над лужком. Яна рыбачыць трошкі воддаль ад рыбаловаў-мужыкоў. Яе […]...
4. He спі y ноч, калі рака He спі y ноч, калі рака За грэбляй зашуміць I дождж галінкі вішняка Старанна стане мыць. Калі у завязі тугой […]...
5. Засмяглая рака Засмяглая рака, Змучоныя крыніцы… У цераме шпака Прапісаны сініцы. Буслы, каб не сканаў Магутны дар прыроды, З парэпаных канаў Ляцяць […]...
6. Хай рака нясе Хай рака нясе яшчэ многа крыг І блішчаць свінцом ноччу лужы, Як ля вогнішча, ля вачэй тваіх Я пагрэюся пасля […]...
7. Рака За кустом стаиць рака, Белыя бярозы и зяленая трава Цягнуцца як грозы. З падцишка бяжыть ручай, Цягнецца да рэчки, А […]...
8. РАКА ЖЫЦЬЦЯ Аповед часу воды й пяскі Паміж радкоў разгублена чытаюць. А ён, як дзень, сьпяшаецца на схіл І ў цішыні таемнае […]...
9. Рака жыцця Рака жыцця у рамках берагоў па плыні несла лодачку павольна у акіян. Але… Але любоў шалёным ліўнем хлынула свавольна. Працяла […]...
10. Гуцульская рака Навокал горы ў шыпах еляў, Нібыта вожыкаў сям’я. Між іх, як яшчарка, праз зелень Імкне крыштальная бруя, Дзе па каменнях […]...
11. Вузкая рака Гэты размер – не шукаючы лепшага Я для паэмы вазьму Вершнiк чакаць не збiраецца пешага Лепей скакаць аднаму… …Ў лесе […]...
12. Дзяцінства Мне здаецца, што гэты свет штучны, Што шчырасць мая дзесьці знікла, Раставраюцца словы бязгучна, І радасць галавою панікла. Ужо рэдка […]...
13. Рака цячэ и без мяне Рака цячэ и без мяне, і без мяне на моры хвалі. Хтосьці ўсхвале, хтосьці пракляне, дзесьці забыліся, а дзесьці і […]...
14. Мчыцца наша рака паўнаводная Мчыцца наша рака паўнаводная. Мы з табой берагі – непадобныя. Б’е каханне крынічкаю чыстаю. Дуб схіляецца кронай вячыстаю. Масты-рукі над […]...
15. Сябрам дзяцінства Сябра мой, мы з табой апынемся яшчэ, Каб ужо не губляцца ніколі ніколі, На знаёмым мастку, дзе рачулка цячэ У […]...
16. Майго дзяцінства сенажаць Майго дзяцінства сенажаць. Прыйшлі мы з мамай сена жаць. Са мною роўная трава Шугае ў гаі Крапіва! І мне прыемна, […]...
17. Памяць дзяцінства Вярнуць дзяцінства немагчыма, Але нішто не пройдзе міма: У сэрцы памяць застаецца, Дзяцінства з фота усміхнецца – І ты адразу […]...
18. Успамін дзяцінства Зіма. Завея. Снег да даху. І чорны вецер за акном. Жах забіраецца пад паху і спіць, скруціўшыся клубком. А нехта […]...
19. Успаміны аб рэчаньках дзяцінства Успаміны аб рэчаньках дзяцінства… Дзяцінства хутка праляцела, А ўспамінаў вельмі шмат. Душа цярпела, але хацела Паведаць сэрца клад. Мясціны родныя […]...
20. Арэлі дзяцінства Абмытыя дажджом дзіцячыя арэлі пелі і песцілі таго, каго сустрэлі праз дваццаць год: не белабрысым хлапчуком, а юнаком са сталым […]...
21. Успамін пра дзяцінства Як прыгожа пяе ранні птах, Яго спеў успамін пра дзяцінства навея: Як у ноч, калі гром грукацеў у дварах, Над […]...
22. З кожным грахом, жыцця рака мялее I З кожным грахом, жыцця рака мялее, Мяшок віны трашчыць, ды усё цяжэе Ды на душы, заужды нібыта здрада, Кудысь […]...
23. Рэкі дзяцінства Рэкі дзяцінства – Самыя глыбокія, Дрэвы дзяцінства – Самыя высокія. Нівы дзяцінства – Самыя шырокія, Сцежкі дзяцінства – Самыя далёкія. […]...
24. Ваеннае дзяцінства Пажарышч незлiчоныя сляды, Ў лясах снарады, гiльзы, порах, мiны, Дзiцячыя галодныя гады, Нялёгкiя ваенныя ўспамiны. Дзяцiнства нас пазбавiла вайна, Хаця […]...
25. У краіне дзяцінства былога У краіне дзяцінства былога, За дарослых гадоў даляглядам, Я сябе ўспамінаю малога, І мне пахне адтуль шакаладам. Там ўсё побач: […]...
26. Сасна майго дзяцінства Сасна майго дзяцiнства, – Ад неба прыгажуля, Як частка ад гасцiнца, Што з кроўнасцю iснуе. Стаiць сярод бур’яну, Раскiнуўшы галiны, […]...
27. Расце атава Расце атава. Укос другі Касцоў пакліча неўзабаве. Буслоў бясконцыя кругі, У сэрцы большае тугі, Як на бязлюднай пераправе. Як на […]...
28. Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства. Хто паверне надзею маю ў сябе? Хто закрые мне вочы на ашчацінства душ тых, […]...
29. Туман майго дзяцінства быў бялейшы Туман майго дзяцінства быў бялейшы. Ён плыў над лугам, нібы з Марса карабель. Агонь майго дзяцінства быў ярчэйшы. Ён свеціць […]...
30. Дружба Калышуцца Прыпяці хвалі, Цалуюць пясок залацісты, Плывуць у зялёныя далі Ля ног у байца-сувязіста. З узнятай наперад рукою Ён стаў […]...
31. Прайшло *Прайшло* Мне б хацелась вярнуцца ў дзяцінства, Дзе кожны дзень радасць, І дзе кожны дзень спакой, Дзе не бывае бязвыхадных […]...
32. Гэта справа Гэта справа ганебных рабоў-пакланяцца і падаць. Наша справа-стаяць, уздымацца, ісці. Наша Воля лунае ўзнесенным Сцягам. Наша Воля крывёю на сьнезе […]...
33. Папрасі ты ў неба зорку Папрасі ты ў неба зорку – хай Сусвет яе адпусціць да цябе ў тваю хату запаліць табе святло Папрасі ты […]...
34. Клічуць журавы Клічуць журавы Ізноу журавы над асеннім прасторам. Кідаюць журботныя уніз галасы. Вітаюць юнацтва, ды клічуць за мора, Маркотай трывожаць дзявочыя […]...
35. Масква-Брусэль Мая зямля-матуля, раскажы, Чаму тысячагоддзі твой народ Раскрыжаваны лёсам на крыжы – Рукой на захад і рукой на ўсход? Ці […]...
36. Лебедзі Шуміць каля вуліцы Энгельса сад, Там ліпа, таполя, каштан, Там пад аховай цяністых прысад Плюскоча фантан. I лебедзь высока ўзнімае […]...
37. Белалозы О, якія белалозы Каля Прыпяці сівой! Акрапілі іх марозы Срэбразорнаю расой. Што іскрыцца, зіхаціцца – Прасвятляе ўсё вакол, Каб душа […]...
38. Я плачу цёмнай фарбаю Я плачу цёмнай фарбаю: Пастай з тубы цякуць слёзы, І я іх размазваю. Я вар’яцею ад гэтай заразы – Свайго […]...
39. СТАРАСЦЬ Кожны чалавек жадае, Каб да старасці дажыць, Ды не рад ёй, як ступае На яе ўжо рубяжы. Старасць – хай […]...
40. Дзве пілы Каля сяла Сустрэлася з пілой піла. Адна, як срэбра, ззяе, А другая – Зусім іржавая была. I вось, як кажуць, […]...