Верш Дабранач
Або дваццаць два радкі
Мая ціхенечка ўзнялася,
і пацягнулася з вачэй.
Чаго ж не сьпіцца небараке?
Па калідоры – тэп, тэп, тэй.
Адныя дзьверы адчыніла,
другія дзьверы, дзьверкі, шлёп…
Яна не ела, не; не сніла.
Ніхто ж не бачыў. Што было б!?
Чаго б не есьці ў той жа вечар?
Як? Васемнаццаць жа ш гадзін(!),
ужо ш прайшлі… Дыета ў мэтах.
А вось на золку – трэба ж сіл!
Хіба ж у цемені забачыць
які там час, калі ўставаць?
Яна ўзнімаецца дачасна….,
калі ў пузіку бурчаць.
А ў два, ці пяць, нашто пытаць?
Бо галава ж баліць, хоць плач.
Дыета ж мне! Каб лепей спаць,
І ні аб чым не гараваць.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- А чаму б і не? Адкажы ты мне, Адкажы ты мне! Хіба ты ўсе сцежкі выхадзіш? Хіба ўсім дагодзіш, выгадзіш? Хіба ты ўсе тайны вызнаеш? […]...
- Крылы чые – на такі размах? “З боку – таго зачыняйце дзьверы!” Пухаўку б’е, нібы ў барабан. Мне не хапае звычайнай веры – Хто мне той […]...
- Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...
- Забытыя Пакінутых вёсак забытыя рэчы Старэюць дачасна пад пылам гадоў, Чакаюць дарэмна гадамі сустрэчы Пад пошум самотных здзічэлых садоў. Пакінутых вёсак […]...
- Смуга На вокнах дзіўныя узоры. Шкло падзяліла гэты свет на звышсьцюдзёнае надвор’е, і на пагодку з цыгарэт. У сенцы дзьверы та […]...
- “Драма ўнутры” Сярдэчнымі думкамі бывае нахлыне Да так, што цяжэй цягніка, Што ў скронях ад болю засвішча І цела душу на волю […]...
- Што, зламаўся? Што, зламаўся?… – Спусташэнне? Прорву роспачы пякучай, Страту мовы й слёз зняменне Ахіні рукой гаючай; Бездань цемені марознай, Бездыхання зеўру […]...
- СТАРАСЦЬ Кожны чалавек жадае, Каб да старасці дажыць, Ды не рад ёй, як ступае На яе ўжо рубяжы. Старасць – хай […]...
- Жаўранак У духмянай траве Сярод жыта і дрэў, Дзе блакітная сінь, Чуеш жаўранка спеў. Як зальецца званком Жаўранок малады, Будзе пець […]...
- Цвік Шырэйшы дз ўзяць мне цьвік? Маленькі выпаў, выдзіралі… На дзьверы ручку, і пайшлі сабе да дому, як не скралі. Чаго […]...
- Дзівацтвы восені Мая восень цнатлівая – Калі дрэвы нагі, – У адным толькі схібіла: Далеч з слёзнай смугі. Датыкнецца да скуры Шэрай […]...
- Святая праўда Дарэмна мяне ўсе ўшчуваюць, даволі. Я праўду кажу, толькі праўду, не болей. Ды толькі за праўду заўседы каралі, Яе не […]...
- Чаго ты плачаш апаўночы Чаго ты плачаш апаўночы Слязьмі, як росамі крыніц? Яшчэ у красках твае дні, Чаго ж ты плачаш апаўночы? Лепш смутак […]...
- ЗНАЁМАЕ Хто напаткае гэты верш, Пакуль не ведае аб кім ён. Або аб чым. Ці яшчэ меньш… Дык, мабыць. нешта не […]...
- На смерць павука НА СМЕРЦЬ ПАВУКА Твой труп, што прысохнуў да рамы аконнай, ужо не сустрэнецца болей з душой. Якую ж чыніў ты […]...
- Чаго не убачыш вачыма Чаго не убачыш вачыма, Чаго не адчуеш душой, Таго уявіць не магчыма, Бо тое жыве над табой… Як птушка ў […]...
- Лета на сене … Ці спалі вы хоць кольвечы на сене? Калі не, то шмат чаго згубілі… Яно-та, канечне, ня белая пуховая пасьцель. […]...
- Вільнянка На літоўскай Піліма, У слаўным зацішку, За братэрства пілі мы Са звонкіх кілішкаў. I размова не ціхла, Не моўкла, Не […]...
- БАЦЬКАВЫ ГУСІ Ловіць татка плотак на Дняпры, Мамка гулянятам ладзіць клетух… На глухім стаіўшыся двары, Я на смак спрабую цыгарэту. Бацька п’е […]...
- Яўгеніі Янішчыц Восень ў лістападзе красавала, Рассыпала колераў суквецці. Мудрая зямля, яна чакала… Зорка загаралася ў Сусвеце. Восень ў лістападзе дагарала. Сум […]...
- Мядзьведзь Пардон, Мадам, я не хацеў, і закрануў Вас недарэчна. Вы навялі вялікі цень, схаваўшы ў ім сябе ад печкі. Вось, […]...
- Я свой край шматпакутны шкадую Я свой край шматпакутны шкадую, I хачу, як не склаўся бы лёс, Бачыць Белую вежу святую На ускрайку блакітных нябёс […]...
- СУВЕНІРНАЯ МОВА Хіба ж Мова мая бутафорная? Хіба ж Мова мая неразвітая? Яна – самая бездакорная, Дасканалая і масцітая! Мова – княжацкая, […]...
- Што чалавеку горш за ўсё? Што чалавеку горш за ўсё? Хтось кажа – смерць, а хтось – хваробы, Адным – жабрацтва шкумаццё, Другім – не […]...
- Вось ужо дваццаць першае стагоддзе Вось ужо дваццаць першае стагоддзе… А да чаго мы з вамі дайшлі? Да чаго? Стала штодзенным нам Амаль усе, што […]...
- Лекам Я хачу напісаць верш і прысвяціць яго лекам сіропам мікстурам мазям прыпаркам вадкім у выглядзе таблетак у капсулах у ампулах […]...
- – Ад чаго ты самотны, бусел? – Ад чаго ты самотны, бусел, у гняздзе над знямелай вёскай? – Я сумую па Белай Русі дачарнобыльскай, чыстаросай. – […]...
- Мастадонт У яго жалезны кожны тэзіс і цытат жалезных грозны звон. і чаго, чаго ў навуку лезе Гэты мастадонт? Выбівае п’едэстал […]...
- Супермарыё Як даўно былі часіны, калі мог сам абіраць, а тады…, чакаў калі ж мне дасці нехта моцы браць. Не было, […]...
- Чаго жадаю “Чаго жадаю “ Калі спытаеш мяне неба Чаго жадаю, што мне трэба Багацьця, славы ці бязконца Жыць на зямлі, пад […]...
- Дыета Дыета Рашыў я скінуць колькі кілаграмаў, Бо цяжка стала мне сябе насіць. Увечары наліў сабе сто грамаў, (Рашэнне добрае прыемна […]...
- Святло галінкі Лісток. Галінка. Яры першацвет. Да сонца сокі выганяць галіну… Паўторацца ў ёй бліскавіцы след, Разгалістасць вясновай ручаіны, Нябачныя ў глыбінях […]...
- Водгулле школьнага вальса Не зарастае школьная сцяжынка, І не сатрэцца з памяці вясна, Калі на вальс я запрасіў дзяўчынку – Наташку з трэцяй […]...
- Сасна Сасна ў задуменні, Сасна, нібы ў сне. I сонца праменні Гараць на сасне. Чаго ж уздыхае Вяршыня сасны, Калі пралятае […]...
- Святло лучыны Святло лучыны… ********************************** Святло дзядулевай лучыны Душу дагэтуль грэе мне. Яно ў нядобрую хвіліну Заўжды ад болю захіне. І ўспамінаў […]...
- Чалавеку Калі песня не грэе У мароз і завею, – Дык нашто твая песня! Калі рукі ніколі He зналі мазоляў, – […]...
- Нашчадку Час мінулы – настаўнік – Слоў Скарынавых магма… Хай чагосьці не стала, Толькі мова не мамант. Хоць, вядома, няпроста Быць […]...
- Ніхто Не турбуе цябе анічога, Што мяне ў магілу патрохі зганяе, І ірвецца сумненне да Бога, Пэўна, ён ўсё ж мяне […]...
- Шапаціць пад нагамі лісьце ?Шапаціць пад нагамі лісьце, Сонца сьвеціць, але не грэе. І здаецца няма ўжо выйсьця, Паміж намі цяпер завея. Гэта восень […]...
- Згубленыя мары Калі глядзець на рэчы, Узнікае некалькі варыянтаў: Можна ўбачыць нешта, А можна не бачыць нічога. І дзеля таго, каб застацца […]...