Верш РОДНАМУ КРАЮ

Дзе б, не гасціу бы я, ці вандравау па свеце,
На Беларусі мне ясней і сонца свеціць,
Бялей снягіі зеляней трава на лузе,
Дабрэй душою і, наукол, прыветней людзі!
Мне даражэй няма маіх бацькоу старонкі,
Дзе у кожнай хаце пакланіцца рады госцю,
А, беларусачкі, Марылькі ды Аленкі,
Так шчыра вабяць сінявокай прыгажосцю!
Тваіх прасторау я грудзьмі удыхаю волю!
У небе жауранак і васількі у полі
У душы прыемны навяваюць мне спакой,
Навечна сэрцу любы, край радзімы мой!
Мне даражэй няма маіх бацькоу старонкі,
Дзе у кожнай хаце пакланіцца рады госцю,
А, беларусачкі, Марылькі ды Аленкі,
Так шчыра вабяць сінявокай прыгажосцю!
Нас па жыцці вядуць у белы свет дарогі!
Кагосьці мора вабіць, горныя аблогі!
Па волі лесу, дзе бы я не апынууся -_
У Беларусь заужды я з радасцю вярнуся!
Мне даражэй няма маіх бацькоу старонкі,
Дзе у кожнай хаце пакланіцца рады госцю,
А, беларусачкі, Марылькі ды Аленкі,
Так шчыра вабяць сінявокай прыгажосцю!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Краю, Краю мой мілы! Краю, Краю мой мілы! Дарагі мне да слёз. Маіх продкаў магілы Ў вяночку бяроз. Палявая дарога І масток праз ручай. […]...

Роднаму Гарадку Паклалі асфальт на сцяжынкі дзяцінства майго, Іх долу прыціснулі шэрым і цяжкім бетонам. А ў хаце чужыя жывуць амаль дзесяць […]...

Прывітальная песня Мы сёння шчыра вас вітаем, Прыстойна жыць усім жадаем, Каб лепш былося і вялося, Са смакам елася, пілося. Каб мелі […]...

Снег мяце ад краю да краю Снег мяце ад краю да краю. Завіруха тут правіць баль. Толькі мне вясны не хапае, Што абудзіць прыроду і край. […]...

Я еду зноў у мілую мне вёску Я еду зноў у мілую мне вёску Там хата ёсць – ніхто ў ёй не жыве… Да ганку йду, мінаючы […]...

Роднаму народу Я – беларус, скажу вам з гонарам, Я – сын працавітага народа; Не раз народ наш ведаў гора, Але захопнікам […]...

Роднаму слову Я хачу, каб ты жыло, маё харошае, трапяткое, мужнае і сціплае… Ведаю, што не куплю цябе за грошы я, шапаткое, […]...

Каго шануем? Яны шануюць Пушкiна – як бога, Вялiкiм i магутным стаў народ, У будучыню – ясная дарога, Амаль няма для рускiх […]...

Мне з кожным годам даражэй Мне з кожным годам даражэй Твае, вясна, дары-гасцінцы, Здаровы хмель тваіх дражджэй У кожнай тоненькай сцяблінцы. Мне ўсё мацней карціць […]...

Мая жонка Не хачу я жонкі Не з сваёй старонкі, Як я – багацейшай, І як я – мудрэйшай. Я вазьму такую, […]...

Пярунаў дуб Пярунаў дуб каля вады Сыходзяць у нябыт гады А ён стаіць магутны, моцны Шуміць, красуе дуб пад сонцам Ці колькі […]...

КЛЯТВА У дзяцінстве мне на вопратку пагоны З усмешкай цеплай прышывала маці I прымауляля: “Некалі, мой родны, Выдатны атрымаешся салдацік.” Прайшлі […]...

Краю Я, краю, твой. Нашто мяне зракацца? Я ў дзень народзін падпісаў крывёй З табой дамову. Путам не парвацца, Што лучаць […]...

Краю мой Краю мой родны, краю мой мілы, цудны, узорны, ад ніў залаты, хто цябе ўквеціў пушыстай калінай, краскамі, лесам засеяў густым? […]...

Краю мой родны Ўздымам сэрц нашых шуміць Белавежа Як дні нашых сёлаў, так Нёман плыве, Уроду палеткаў ткуць поясам межы. Адвечныя сосны гудуць […]...

Мая хата з краю Чым далей сабе жыву я, Тым мудрэй і разумней, Я ўсё больш сябе шкадую, Чымсьці то было раней. Я не […]...

Вупырыца Яе не ўратавалі Памерла нехрышчонай У лесе пахавалі Пад елкаю зялёнай… Ды месяц як узыйдзе Дзяўчыначка прачнецца, У дом бацькоўскі […]...

Гартаю дні Гартаю дні – жыцьця старонкі, Не пасьпяваючы разгледзець І расчытаць, і зразумець Абзацаў, сказаў, кропак, словаў… Што скрыта там? Якою […]...

Родны мой краю I страт перажыў і пагарды сцярпеў – He ўмесцяць Дняпро і Нарач. Пад бокам – нібыта гісторыі спеў – Рыпелі […]...

Чацвёра сонейкаў маіх Чацвёра сонейкаў маіх Сем год назад я стала ўзімку маці І цешылася сынам дзень пры дні… А ўжо смяюцца, бегаюць […]...

Жанчына нашага краю Жанчына нашага краю Да паэмы Адама Міцкевіча “Гражына” Змагацца за край быу надзелам мужчыны Усе тое не ёй….не успрымае Гражына […]...

Загадка Чырвонае, створана біцца бязлітасна, самааддана. Прагне крывёю напіцца, гучыць, як гук барабана. I ноччу не ведае стомы. Усмешка яго кранае. […]...

Вакол цікавага – без краю Вакол цікавага – без краю – Прабегчы міма не спяшаюся: Убачыў – позірк затрымаю, Глядзіш – а верш ужо й […]...

Мой пацалунак паветраны Мой пацалунак паветраны даляцеў да цябе ці знік? Ён з маіх думак злеплены і з цукру вуснаў маіх. Ты захавай […]...

За тысячы вёрстаў ад дому, ад роднага краю За тысячы вёрстаў ад дому, ад роднага краю Любуюся весняй зарою над стромамi гор: Там сонца ўзыходзiць – па iм […]...

Перамога Н – ніхто не забыты І – і нішто не забыта, Х – хавае імёны шыльда граніта, Т – тваіх […]...

Родны куток беларускага краю Родны куток беларускага краю, Лепей цябе зямлі я не маю, Тут усе знаема: і росны, і поле, Сэрцу вядома – […]...

Васіль Зуёнак (Водгук на “Родны мой краю”) АД-КУЛЬ Адкуль дасылаюцца выпрабаванні? Дзе іх нараджаюць, гадуюць, куюць? Каму так патрэбна рабіць намаганні, Каб выканаць справы, якія клянуць? У […]...

Алесі Дзеці – гэта шчасця для тых, Хто жадае іх нараджэння, Мая дачушка, успамін маіх- Мільён, ад твайго з`яўлення. Твой першы […]...

Крынічка мая дарагая Крынічка мая дарагая, Куды ад мяне ты ўцякаеш, Не хочаш, напэўна, сказаць, Дзе шчасцейка мне адшукаць? Якое так шчыра чакаю, […]...

Рады вітаць вас Гэтую тайну я захаваю, каго палымяна і палка кахаю пачуццем чыстым, моцным, узнёслым на раздарожжы нашае лёсаў. Вось вам налева, […]...

Прысвячаю Хатынічам Прысвячаю Хатынічам Можа, недзе ёсць вёскі яшчэ прыгажэй, Нам не хопіць жыцця, каб усе абысці. Ды за нашы Хатынічы ўсё […]...

Васількі, валошкі Васількі, Валошкі – кветачкі старонкі… Сінява пялесткаў убрала ў сябе Фарбы неба, возера і вачэй людзей… У жытневым полі – […]...

За ўсе скарбы Олі За ўсе скарбы на свеце Для мяне даражэй Заручальны пярсцёнак, Што мяне беражэ. А ў вачах стане цёмна – […]...

Памяці паэткі Соф’і Шыбека Зборнік вершаў. Малая пясчынка ў неабсяжным, дзівосным сусвеце. А на вокладцы – фота дзяўчынкі – цуд гарэзлівы ў сонечным леце. […]...

КУЦЦЯ Ціха ў хаце. З кута, з іконы Пазірае на нас Ісус. Акуратна паверх саломы Разаслала бабуля абрус. Чыста ў хаце. […]...

Палявая кухня ПАЛЯВАЯ КУХНЯ – Глядзіце, братцы, мчыцца! – Як птушка-тройка быццам! – Байцы ўстаюць стамлёныя з зямлі. – Хутчэй жа, радасць […]...

Мая родная мова Мая родная мова – калыска, У якой мяне гушкала маці – Калыхаючы песеннай нізкай, Навяваючы сон немаўляці. Нада мной рассыпаліся […]...

ПАДРУЧНІК ГІСТОРЫІ Анатолю Грыцкевічу. Раскажы мне, цудоўная кніга, пра вытокі маёй Беларусі, хай гаворка струменіццв ціха – я на шчырасць яе спадзяюся. […]...

Святло лучыны Святло лучыны… ********************************** Святло дзядулевай лучыны Душу дагэтуль грэе мне. Яно ў нядобрую хвіліну Заўжды ад болю захіне. І ўспамінаў […]...