Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Два лёсы

Гэта неба ад краю да краю,
Пад якім давялося мне жыць,
Я да кроплі ў душу забіраю,
Разапнуты на вечным крыжы.

Гэты крыж безагляднай любові
На вяршыню пакутаў узнёс,
Каб за смерцю прадоўжыўся ў слове
Існым часам няспраўджаны лёс.

Гэты лёс, хоць заб’е, а дазволіў,
Каб сапраўдныя людзі прыйшлі,
Пазмагацца за праўду і волю,
Перш чым стаць простай жменькай зямлі.

А яшчэ ёсць спагадлівы позірк,
Так глядзіш на мяне толькі ты.
Іскры смутку і радасці позняй
Панясу за парог нематы.

Жураўлём у сілё сэрца б’ецца,
Кліча горняга выраю клін…
А мая Беларусь застаецца.
На вякі.
Назаўсёды.
Амін.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Два лёсы - Сяргей Законнікаў