Верш Усё жыццё ты чакала

Усё жыццё ты чакала, ліліся слёзы на вецер,
Як ручаі забыцця праз сэрца, воля растала…
У сабе ўжо сіл не было, каб выбраць усходы наверх –
Надзея схаваная на апошні паверх.

Чапляючы новыя перашкоды абалонку прадрала,
Цела вельмі слабое – боль не дае ёй спакою…
Яшчэ засталося ледзь-ледзь і свабода!
Толькі б сэрца стрымала – яно ільвінага роду…

Усё вышэй і вышэй, і мэта блізка ўжо,
Праз цемру цяжка ісці – але ў дарозе даўно,
І сэрца б’ецца крывёю, дзярэ ўсё цела на часткі…
Яна больш не чалавек – гэта толькі астаткі…

“Чаму так, што здарылася?” – яна не зразумее,
Бо шлях ўжо пройдзены, а сэрца усё роўна дранцвее…
Няўжо цемра збіла яе?.. і смерцю падзьмула…
Заплюшчыліся вочы – яна на вечна заснула.

Пошукі шчасця – навошта сыходзіць з дарогі?
Ёсць у кожнага шлях, правадыр – нашыя ногі,
Цемра цягне да смерці і пакуту прыносіць,
Чалавечая натура – толькі стогне і просіць…

20 ліпеня 2009

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Аб роднай мове Шлях чорнай гадзюкаю, Пад калёсамі, Вёскі, праз мутнае шкло, Кастылі ля хат, Дзе вёдры з яблыкамі, Кастлявая – тутэйшая, А […]...

Ілюзорнае жыццё Наш свет у небяспекі, атручаны грашыма, А вера не схавае ад цемры і ганення, І ў будучы світанак пайдзем мы […]...

Я сустрэчы з табою чакала Я сустрэчы з табою чакала, Ночкай цёмнаю часта не спала. Мары-мроi ляцелi гурбою, I ў думках была я з табою. […]...

Жыццё, жыццё… He першы, не апошні Жыццё, жыццё… He першы, не апошні… Вось і разваж, дзе блазен, дзе герой, Калі з гары ўпрагаўся ў воз парожні […]...

Сцішэлі водгукі вайны Сцішэлі водгукі вайны. Зжаўцелі фота – у альбомах. А маці тыя ж бачыць сны – Як сын вяртаецца дадому. Вось […]...

Выйсце Ледзь адчыніць хачу я вочы, Ізноў на спіну сон мне крочыць, Вачыма закрывае, б’е рукамі, Іх калупае дужа, як граблямі! […]...

Забіты герой Ляжыць герой, забіты ў змаганні за жыццё. І галашэнні чуюцца на могілках бясконца. Іх вобразнасць вышэй за шчырасць слёз, Што […]...

Такая гаворка От!.. Як прыкра… нават цяжка… Бессаромны, прыкры фас! Ветласць мовы – як сярмяжка, Нібы змылена ў запас! Гэта “тыпа словам […]...

Жыццё і скон – адзін закон Жыццё і скон – адзін закон, І журавы лятуць на поўнач. Любоў, пісаная спакон, Заўсёды застаецца побач. Жыццё і скон: […]...

Я ўсё сваё жыццё Я ўсё сваё жыццё да Вас ішоў, Але здарожыўся на паўдарозе. I зараз у маркоце і трывозе Хацеў бы ў […]...

Восень. Цемра Восень…цемра, хмары ночы. Раннем дождж сячэ з пляча. Грэюць сэрца твае вочы Толькі побач іх няма. За вакном не тое […]...

Не верыцца Не верыцца Калі шчыра-зусім не верыцца, Няўжо сёння мне 40 гадоў, І няўжо маладосці мяцеліца Адгуляла, не вернецца зноў? Ды […]...

Ты – маё і жыццё, і смерць Прыйдзе, прыйдзе ў ветразях снежань, Набаліцца сэрца маной… А пакуль у любві не межань, Ружы ўсе для цябе адной. А […]...

А я чакала й верыла табе А я чакала й верыла табе. І уначы за нас малілась зорам. А гэта – проста грушы на вярбе, Сарваныя […]...

Проста я цябе чакала …Проста я цябе чакала. Хай няўмела і няўдала. Сто дарог-расчараванняў. Сто грахоў без пакаяння. І капрызнай музы дотык. І густое […]...

На жыццё не гляджу праз шчыліну На жыццё, ня гляджу праз шчыліну, На жыццё, я не хмуру вачэй. Як працую – стамлюсь, адпачну на хвіліну І […]...

Шлях скрозь жыццё Ці магла калі-небудзь я толькі падумаць, Што сустрэну цябе, Што наогул ты тут, а не дзесці яшчэ. Ты жа можаш, […]...

Калі скончыш жыццё Калі скончыш жыццё самагубствам Застанешся ты тут назаўжды. Сустракаць будзеш кожную восень, Зіму, лета і кветкі вясны. Так здаецца ўсё […]...

Тэлефон У кожнага, кожнага ёсць гэта дома. Ён чорны, блакітны, ружовы і сіні. Музычная трэль яго вельмі знаёма. І любіць пагутарыць […]...

Ледзь знясілю, захварэю Ледзь знясілю, захварэю, Непакоюся найперш: Ці паспею, Ці даспею Напісаць свой лепшы верш? Каб хапіла толькі часу! Каб натхненне не […]...

Трагедыя Чарнобыля Шмат гадоў прайшло з тае даты, Калі ў небе раздаўся гром, Людзі думалі – гэта салдаты, Зноў з’язжаюцца на палігон. […]...

Жыццё — Чалавеку! Прысвячэнне: “Любай жонцы на нараджэнне нашага сына” Паглядзі як святло з тых маленькіх вачэй бруіцца душы, што шырэй за Сусвет. […]...

Усё жыццё Усё жыццё ён працаваў на МАЗе. Усё было, як кажуць, на мазі: не спаў, не піў, не краў – ні […]...

Казёл і Муха Аднойчы між Казлом і Мухай сіняй Размова гэткая ў хляве зайшла: “Заўжды, – сказала Муха, – я была I буду […]...

Стаіш на парозе Стаіш на парозе, а я ўсе не веру. Няўжо ты, каханне, пастукала ў дзверы? Няўжо ты прыйшло да мяне нечакана? […]...

Ты – хваля майго жыцця Ты – хваля майго жыцця, Ты – дождж майго сэрца старога, Сляпая мая душа І частка цела храмога. Ты – […]...

Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё Мы ідзём, куды вядзе нас жыццё, Адчыняем дзверы і ў пекла, і ў рай, Мы не бачым нічога і ўсё […]...

Пры печы Стогне вецер за вакном. Вые так непавярхоўна. Добра ўсё ж ткі, што ёсць дом! З печкай, мурам – усё роўна. […]...

Маё жыццё пакутай стала Маё жыццё пакутай стала, Хажу па схіле небакрая. Сустрэч шукаю – іх няма, Няма ні шчасця, ні жыцця. А думкі […]...

Уява Верш па карціне Вінсэнта Ван Гога – “Начная тэраса кафэ” 1888г. Уява Чыстае неба… з вачыма анёлаў, Душыць горад блакітам […]...

Жыццё – загадка, жыццё – іспыт Жыццё – загадка, жыццё – іспыт: Над прорвай звабнай прайсці па дроце. А мы – бяжым, аж звініць капыт На […]...

Жыццё даецца, каб жыццё тварыць Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Каб светла-залатую яго ніць віць і далей – любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад […]...

ПРАБАЧ МЯНЕ, НЕБА, ПРАБАЧ Я чую – Ты плачаш, не плач, Далёкае блізкае Неба… Спадаюць слязінкі… Крумкач Ірве набрынялую глебу. Я чую Твой стогн… […]...

Сьмецце на зямли Золата зляцела, бурштын и медзь. Дрэвы голыя не сьмела калышуцца ледзь-ледзь. Ператварылася каштоўнасьць у сьмецце на зямлі. Часовае значэнне, годнасьць […]...

ЗДЫМАК (з думак) На здымку чацьвёра. Стаяць і чакаюць, Над хлопцам у яме, малоцячым штосць, Які там высока кавадлу ўздымае, І бесперапынна працуе […]...

… так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...

Шахерэзада Дык што такое вечны шах? Для шахматыста гэта проста – Калі не маеш спраўны дах, Пячы вышэйшага…, каб косткай… Той, […]...

Жыцце Мы хадзілі заўседы няроўна па глухім, па дарогам жыцця. Хоць свяціла нам ясная поўня мы кідалі ўсе загаддзя. Мы не […]...

Пустэча Тэлефонны званок – цішыня ў адказ, Як самотна і горка ў гэтай цішы, Мімалётныя думкі, няскончаны сказ, Пераблыталася ўсё на […]...

Паэма да св. іаана Кармянскага. 5. Дзецям Хрыстовым …Палымнее душа Чысцінёю, святлом і любоўю. Ззяе так, Што балюча, няможна глядзець. А праз ззянне – Сцякае жывою крывёю сваёю. […]...