Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Я ўсё чакаю тых падзей

Бароніць Бог надзею крохкую… Ён не дае ёй ушчэнт заглухнуць…І дзверы зачынілі хоць усе… замок вісіць свіраны…Мы ў акне…задзёртыя фіранкі… і толькі дзе-нідзе варушацца ад подыху паветра, што ідзе з грудзей… Хвалюемся, чакаем мы падзей, калі на вуліцу пара…ўжо можна будзе… Агідна, страшна, непрыемна… Такога страху не прыемлю я..У мяне фіранкі… і няма… але таксама я…ў хаце…ў роспачы, наяўнаўсці слабой ужо надзеі… што дачакаюсь слушных тых падзей


Верш Я ўсё чакаю тых падзей - Святлана Софіна