Верш ІV. Байдаркі (з цыклю Менскія санэты)

Вясло ўзьнімаю і – стралою арбалета
Байдаркі нос ляціць празь віхравы паток,
Выявы рэжучы мастоў, дамоў, аблок –
Лепш за віно п’яніць струмень відзежаў сьвету.

Прыпыніцца палёт, растануць піруэты
Запозьненых віроў, зардзее ў небе змрок,
А тыя вобразы шчэ будуць вабіць зрок,
Пакуль ліхтарняў шыхт ня кіне ў іх манэты.

І ўспыхне на вадзе, як мармуровы грот,
Як скарб, асьветлены пірацкаю паходняй,
Чароўны горад-князь, мудрэц і багатыр –
Вартуе дабрабыт насельнікаў і мір…

Пара да берагу – змыкаюць кола содні.
(У люстры, ведама, усё наадварот.)
11.04.2002.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

V. Сьляпыя магілы (Курапаты) (З цыклю Менскія санэты) Насеньне лепшае з жыцьцёвай сьветлай нівы Сабранае ў жарон Малоху… Пыл пэрлін, Узятых з мора ўцех і працы, – ў […]...

ІІ. Парк горкі. Штыль (з цыклю Мінскія санэты) Барока восені – мой улюбёны стыль Убраньняў паркавых, калі ярчэй, іскрысьцей, Чым дзень яшчэ ці два таму ірдзіцца лісьце, І […]...

Вясло Ты помніш? Ноччу чорнай, Як месяц не сьвяціў, Крадком – у дзедаў човен. І наўпрасткі – у ціш. Нас туманы […]...

БАЛАДА ВІТАЎТА ВЯЛІКАГА (1350-1430) …Вязуць карону, як ваду жывую, Старому князю, у якога ёсць Усё і ўсё ў часіну залатую Было і быў […]...

Дуб ля Каложы Стала рыжаю Гародня, Прачасаў ёй Нёман чуб; Мо, гуляць пайсьці сягодня, Прывітаць маўклівы дуб. Ён расправіў ля Каложы Так адважна […]...

Шляхі да ісціны Жылі ў суседстве два Іваны. Адзін – мудрэц – Шукаў ва усім пачатак і канец, Другі – прастак – Жыў […]...

Вітаўт Князь фанабэрыста трызніў пра веліч краіны, З мечам поўсвету прайшоў ён у пошуках славы, А паміж войнамі дух гартаваў у […]...

Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...

Мой скарб Як і кожны ў маёй старане, я багацце нязмернае маю. Ды не ў грошах, не ў золаце – не! У […]...

Па горадзе надзеі Ізноў іду адзін па горадзе надзеі, Праходжу па дварах нявыкананых мар. Блукаю наўздагад, шукаю месца, дзе я Аднойчы запаліў вачэй […]...

Мой любы край так чароуны Падражаю Lazzaro *** Мой любы край такі прыгожы ў час красавання веснавога! Я за цябе ўслаўляю Бога. Мой любы край […]...

І пашыта не то паліто І пашыта не то паліто, І не дом мармуровы пастаўлен, І ўсё, што завецца жыцьцём Раствараецца ў зорным астрале. Нам […]...

Мае Палессе Нівы, пералескі, Прыпяці блакіт. Роднае Палессе, Край наш дарагі! Навакол – празрыстасць, За ракой лясок. На ўзбярэжжы клёны П’юць праменняў […]...

Згубіў цябе. Куды ж пайсці? Згубіў цябе. Куды ж пайсці? Hi адраса, ні тэлефона. Як промень воч тваіх знайсці У горадзе мільённым? Я без цябе […]...

Люблю Ашмяны Мой горад – Ашмяны, я тут нарадзіўся, І кожны куток твой люблю я да слёз. Табой я, мой горад, заўжды […]...

Глыбокаму Глыбокаму Наш горад дзверы адчыняе, З шырокай посмешкай усім, Так шчыра ласкава вітае, І зыча мога лет і зім. Гасцям […]...

Мой родны горад Мой родны куток, мая крэпасць адвечна, Табой ганаруся, кахаю сардэчна. Цябе не забуду і не адракуся, Ты горад – сталіца […]...

З пляжаў Фларыды Быццам ты апынуўся на чужым фотаздымку. сонца скача па галінах аблокаў, як жоўтая малпа. у вадзе – дзеці – будучыя […]...

Там яна Там яна, дзе з небам сінім Лес гамоніць трапяткі, Дзе з бярозкаю асіна, З ясным ясенем рабіна Абняліся на вякі. […]...

На Возеры Нас возера прысніла Нас возера вязло і літасці прасіла Кляновае вясло Спакойная вада На беразе вуголле А нехта спіць, відаць […]...

БАЛАДА ВІЦЕНЯ (?–каля 1316) Пагоня… Імчыцца пагоня, імчыцца Наперадзе князь на бялюткім кані І меч у яго, быццам бы бліскавіца, І вораг, […]...

Гімн Асіповічам Гімн Асіповічам Наш горад, ты для нас з дзяцінства, Як маці і як бацька быў. Ты грэў і песціў нас […]...

САРАМЛІВАЯ Ты схілася па-над люлькаю І туліла дзіця да грудзей, Нібы верба – танюткая, гнуткая, Калі цень аддае свой вадзе… А […]...

Я ў горад вярнуцца хачу, што згарэў Я ў горад вярнуцца хачу, што згарэў, У той любімы, пракураны бэзамі горад, Дзе нязграбны цягнік не ў час пастрэў, […]...

Казаў мудрэц: яно – і нараканне Казаў мудрэц: яно – і нараканне, і сонца, і пякучай цемры сплаў… “Якія вочы мне дало каханне!”*, але…спярша душу яму […]...

Рэкагнасцыроўка Вазьму касу. Я інсургент. Лепш уцякай Масквы агент. Крывіцкі шыхт. Ёсць дубальтоўка. Узяты шапік і сталоўка. У кішэні талер, а […]...

Жыцьцё, якое рэй вяло Жыцьцё, якое рэй вяло, Гуло, сьмяялася, цьвіло, Кахала, плакала, кляло, Атруту, як віно, ліло, Паблытала дабро і зло, Згубіла пэўнасьці […]...

Горад-карабель Горад-карабель Песня 2023 год супадае з 700-гадовым юбілеем горада Ліды. Рыхтуешся свой восьмы век ты, Ліда, сустракаць, у новы юбілей […]...

Паданне аб пакінутай варце Паданне аб пакінутай варце Што шэпчаш, вецер з глыбіні вякоў, што крыламі ўздымаў плашчы з крыжамі?.. На замак рушыць процьма […]...

Што было, то было Што было, то было, адышло, адгуло, і няма нам туды вяртання. Па вірах пранясло, паламалі вясло, але вытрымаў човен кахання. […]...

Жыццё не стаіць Свет любіць змяняцца Раптам, Той момантаў лепшых купец, Учора ты быў маляня, А заўтра, А заўтра, раптоўна – мудрэц. У […]...

Згарым ты і я Згарым ты і я, Не застанецца сажы… Ні справа твая, І не тое, што скажаш. Згарым ды і ўсё, Не […]...

Дзякавічы Дзякавічы – суседка маёй Вятчын. На самым плячы Князь-возера, Якое яшчэ называюць Чырвоным. Ты, як вогненная Хатынь, Ў маім сэрцы […]...

Спектр Зялёнай раніцай на зжоўклы горад выпаў фіялетава-сіні снег. Чырвонае сонца ўспыхнула порахам і ўпала на ружовыя далоні стрэх. У блакітнай […]...

І гляджу я на горад — бы мастак на натуру І гляджу я на горад — бы мастак на натуру. Мы равеснікі з ім. Архітэктура – то бок гмахі з […]...

Нас возера прысніла Нас возера прысніла. Нас возера вязло. І літасці прасіла Кляновае вясло. Спакойная вада. На беразе вуголле. А нехта спіць, відаць, […]...

Ветлівы Мінск Тут любімых вуліц вераніцы На праспекты шумныя выводзяць, Нібы рэчкі з чыстае крыніцы Ў велічныя рэкі пераходзяць. Гэты горад, чысты […]...

Князь – Чарадзей Пры чараўніцтве Вялікі князь нарадзіўся і адразу ў воўка ператварыўся Не будзе ваяра падобнага ў свеце Пераменаў зараз завыў вецер […]...

Прыціхне ў прыцемках Прыпяць Прыціхне ў прыцемках Прыпяць. Журботна вясло прарыпіць. Калі ж тут нам сеці зарыбіць I колькі гадоў іх сушыць? Хваліцца і […]...

На апошні паверх На апошні паверх – Горад, цемра. І не тое, каб смех, Ці памерла. Холад, восень ідзе, Не жартуе І люстэрка […]...