Верш Чалавек не ўзнікае так

Ещё вершы:

1. Чалавек маленькага роста “Чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне?” Чалавек адказвае проста: “Гэта залежыць не ад мяне”. “Чалавек маленькага розума, […]...
2. Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...
3. Як быў маленькі чалавек Як быў маленькі чалавек, Хадзіў ён на каленях век І прыгінацца мусіў пад “братамі”. Цяпер магутны, нібы бык, Вось толькі […]...
4. Чалавек шукае ідэал Чалавек шукае ідэал, (А яго, такога, не бывае) Ён імкнецца ў нетры, мора, акіян, Але нічога не дасягае. Ён хоча […]...
5. Каб чалавек знайшоў сабе ў жыцьці Я ня ведаю, кім хачу быць, стаць, Я ня бачу мары ў сваёй галаве. Як быццам не хачу свае рукі […]...
6. Сярод людзей, дзе чалавек? Сярод людзей, дзе чалавек? Ау! Крычу – яго ж няма. Няўжо такі наш час, наш век, Такая вось няўжо зямля. […]...
7. Лялечнік і лялькі Плоці лялек складаюцца з рытмаў І гульні, і лятучых адзенняў, Ірэальнасць пачуццяў* – адбітак* Трапяткога, як космас, натхнення*; А вось […]...
8. Калі чалавек не такі як усе (прысвячаецца Якубу Коласу) Калі чалавек не такі як усе, Натхненне ён знойдзе ў жамчужнай расе, Адчуе каханне ў лесе і […]...
9. Дзіўны ў парку сядзеў чалавек Дзіўны ў парку сядзеў чалавек, Спяваў рэквіем марным дням, Пакланяўся памерлым агням, Што Дзень знішчыў на веру Багам. Пад цяжа’рам […]...
10. Трыццаць пяць чалавек Трыццаць пяць чалавек, трыццаць пяць партызан – сабіраў свой атрад удалы атаман. Гнаў ён коней сваіх удалеч сівых бароў, каб […]...
11. Чалавек адзін канае П. маці. Чалавек адзін канае… Чалавечае жыцьцё, Быццам нітачка льняная, Паміж небам і зямлёй… Чалавеку жыцьця мала, Гэтай нітачкі льняной, […]...
12. Жывеш ня вечна, чалавек Жывеш ня вечна, чалавек, – Перажыві ж у момант век! Каб хвалявалася жыцьцё, Каб больш разгону ў ім было, Каб […]...
13. Чалавек разумны Святою таямніцаю жыццё ёсць у прыродзе. І homo sapіens з бязмежным захапленнем глядзіць на рост травы і звычкі звера ў […]...
14. Чалавек зачым ваюе Чалавек зачым ваюе, Зачым сьлёзы лье ды кроў, Зноў і зноў жыцьцё марнуе Прагнай хіжнасьцю сваёй? Былы стогодак адгрымеў, На […]...
15. Прыгожы чалавек Ва усiх свой густ. Спрачацца можам, Iсцi да згоды пакрысе, Але на тым, што ёсць прыгожа, Часцей згаджаемся мы ўсе. […]...
16. Чалавек ёсць сацыяльная істота Чалавек ёсць сацыяльная істота, Якая існуе ў грамадзкіх рамках. І пастаянна ў жыцці сваім няпростым Выконвае ён шэраг абавязкаў. Ён […]...
17. Жывёлін Рай Вялікі-вялікі, як Бог, чалавек, Жывёлу сваю даглядае спрадвек, У вочы глядзіць і выказвае ёй: “Спажытак, маёмасьць і парабак мой”. А […]...
18. Так доўга чалавек глядзеў пад ногі Так доўга чалавек глядзеў пад ногі, Навобмацак шукаючы дарог, Нібы ў пачатку даў сабе зарок Нідзе не спатыкнуцца, покі змога. […]...
19. СПАСЫЛКА СПАСЫЛКА Ў люстэрку заклапочаныя думкі І погляд скіраваны прама ў вочы, Які шукае шлях да паратунку І высветліць непаразуменне хоча. […]...
20. Спрадвеку ў свеце так вядзецца Спрадвеку ў свеце так вядзецца, Вядзецца так ад веку ў век: Красы шукае чалавек i да красы душой iмкнецца. Чаго […]...
21. Сусвет Неспакойны сусвет… Зорак мроіцца плынь… Знічкі яркае след Уразаецца ў стынь… Паглядзі, чалавек, – Гэта вечнасць не спіць І каторы […]...
22. Да яе ?За столькі год знаёмства і сяброўства Той чалавек стаў блізкім для мяне. Калі ў яго на сэрцы гора, То гора […]...
23. Век Век. Век не кат, не гіцаль век, Твар не крые ад вачэй, На лязо вады не лье, Каб ім секлася […]...
24. Бабровыя слёзы Бабровыя слёзы Глядзіць двума стваламі стрэльба ў бабра спалоханыя вочы – і просьба ў тых вачах: “Не трэба!”, і звера […]...
25. Няма ў сьвеце народа благога Няма ў сьвеце народа благога, Сколь вякоў ты на ім ня жыві, А ёсьць дрэннае слова такое; ,,Украдзь!,, ,,Адбяры!,, і,,Забі!,,. […]...
26. Энергія пераходзіць у энергію “Энергія – пераходзіць у энергію” – сцвярджае фізіка. “Нішто не знікае бясследна” – дадаюць філосафы. …Чаму, аднак, калі памірае каханне, […]...
27. Самазнішчэнне Гучыць ці ганарова слова чалавек, Учыняючы самазнішчэнні з веку ў век? Воўк ніколі воўка не задзера, А кат з жывога […]...
28. Пярун Гром пад раніцу біўся у зачыненае вакно. А я Пяруну маліўся праз тонкае душэўнае шкло. Я бачыў яго вочы, рукі […]...
29. Я – ЧАЛАВЕК! Калі б я была птушкай народжана, Любавацца зямлёй кожны дзень, Я б у палёце жадала нязмушана, Рассыпая па ёй сваю […]...
30. Школьная рапсодыя Чаму са школы ўсе бягуць? Пытанне гэта без адказу. Чаму у школу не ідуць, Ці два гады – і прэч […]...
31. Я не люблю Я не люблю, калі гавораць за вочы. Я не люблю, калі кідаюць малых. Я не люблю, калі кахаюць за грошы. […]...
32. Зямля Тут шэрае сонца, сьвінцовае неба, Я – проста істота, я хлопец, як трэба, Блукаю па зорках, шукаю работу, Я – […]...
33. Бойня Уяві сабе белыя дні: Гэты сад, кляштары, камяні – Іх сагрэй нашым сонечным сэрцам І смугою сваёй ахіні. Зацьвіце над […]...
34. Начное Падрахуем грахі У адчаі. Быў сьляпы і глухі – Прывячалі. Сам сябе ты прымусь Не вяртацца. Дзеліш з хлусам абрус: […]...
35. Вячэрняя зара, прамень залёны мары! Вячэрняя зара, прамень залёны мары: жыццё пройшло нядбайна, а ўсёткі нездарма! Пакінуты сляды без усялякай крыўды, што ў ліку пірамідаў […]...
36. Цябе я ўбачыў Цябе я ўбачыў Hашыў апісаць Xорныя валасы Постаць мадэлі пад стаць Вочы зялёныя Як смарагд Твар Беласнежкі Губкі казачны цуд […]...
37. Каб мне стаць Каб мне стаць калі сасною На гары высокай I зялёнай галавою Закранаць аблокі, Падлічаць на небе зоры, Гаманіць з вятрамі, […]...
38. НІЦШЭ Памяці Евгения Головина У багоў патухлі горны, Замест пчол шмат жоўтых вос. Гэта свет губляе формы, І ствараецца хаос. Птушка […]...
39. МАЁ ХАЦЕНЬНЕ Я не хачу цябе, як зайца хоча воўк! Як паляўнічы хоча птушку, цябе я не жадаю… Я, нават, не хачу […]...
40. Рубель Вы – залежныя ад усіх, ад рубля, што зваліўся, а потым падняўся. І толькі яму верныя, якім бы п’яным ён […]...