Верш НОГІ ПРОСЯЦЦА
НОГІ ПРОСЯЦЦА
З цёплых траў плыве водар мядовы
Над прагрэтаю летам зямлёй,
Басанож летуценнік вясковы
Забаўляе прастору гульнёй.
Час чароўны, даўгі, бесклапотны,
Вецер вольны, прасторы бяскрай…
Цень знікае на твары самотным,
Ну разуйся ж і босым у рай.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Забінтуй ты мне ногі абдымкамі жарсці Забінтуй ты мне ногі абдымкамі жарсці, Заручы нашы вочы даўкай палёгкай Пацалункам шляхетнага ў росах світанка Забінтуй маё сэрца чаканай […]...
- Пакуль яшчэ ногі носяць Пакуль яшчэ ногі носяць, Пакуль яшчэ бачаць вочы, Павінен я столькі зведаць, Хапіла каб назаўсёды! Ніколі не будзе досыць Мне […]...
- Так доўга чалавек глядзеў пад ногі Так доўга чалавек глядзеў пад ногі, Навобмацак шукаючы дарог, Нібы ў пачатку даў сабе зарок Нідзе не спатыкнуцца, покі змога. […]...
- Я хачу проста знікнуць Я хачу проста знікнуць Так як знікае дзень у шале запаленых зор Так як знікае мрок у досвітках сумленнага заўтра […]...
- Песьня вольнага чалавека Дарэмна сьвістамі нагаек Застрашыць хочуць тыраны, Нагнаўшы чорных соцень шаек, Акулі рукі ў кайданы, – Душой я вольны чалавек, І […]...
- Узаемнасць Яна ўзаемнасць мне дала ў пазыку, Яна не мне ўзаемнасць абяцала, Яна не мне ўзаемнасць аддавала – Так, проста, без […]...
- Ад спёкі летняй Ад спёкі летняй Дол ачах. Буслы спачылі За ракою На цёплых Жнівеньскіх стагах У насцярожаным Спакоі. Туман, Асмужаны ледзь-ледзь, Плыве […]...
- Міражы Глядзі, як быццам міражы, Гэта – лістотныя дажджы. Што ўсё сапраўдна, дакажы. Ты абяцаў яшчэ вясной, Што будзем разам мы […]...
- 7 лістапада 1966 года Упершыню Кастрычніцкае свята Я сустракаю тут, Дзе для мяне бальнічная палата Горш, чым астрожны кут. Адгэтуль выйсце мне закратавала Хвароба […]...
- Смутны Хтосьці і беды Ніхто (Марыя Паўлоўска-Яснаржэўска) Хтосьці сёньня сэрцам хворы, У тую сцюдзёную, зімовую пору, Калі цемра з’ядае сьвечы, А вецер дзьмухае ў печы. Енчыць, плача […]...
- Мой сябра Мой лепшы сябра – вольны вецер. Заўжды і ўсюды ён са мною. Ўзбадзёрыць твар, штурхне у плечы, Як запавольнюся хадою. […]...
- БАЛАДА ЛАРЫСЫ ГЕНІЮШ (9.08.1910-7.04.1983) Воля на чужыне, На Радзіме краты. Выбар– невялікі, Толькі выбар ёсць. Вецер сумна вые, Воўчы цень ля хаты У […]...
- Ў дзень, калі мяне не стане Ў дзень, калі мяне не стане, Не сумуйце пад “амін”! Нізка вершаў пра каханне Застанецца на ўспамін. На ўспамін… Хай […]...
- Цень-цень сініца! Добры дзень! Цень-цень сініца! Добры дзень! Жывеш? Сваім званочкам чыстым Зімовым ранкам прамяністым I абудзі і абнадзей! Цень-цень… А ўсё-такі прамень! Цень-цень… […]...
- За межамі вясёлкі Кожны дзень адчуваю твой позірк: У маланцы, блакітным возеры, У аблоках, сцюдзёнай завеі, У вачах маёй маці. Шчыра кажучы, я […]...
- У навагоднюю ноч Калі ўначы пад хмараю зімовай Агні ў свята горад запаліў, Здалося: коўдрай рознакаляровай На Віцебск апусціўся небасхіл. А людзі йшлі…І […]...
- Восеньскі санет Ізноў апалая лістота пахне смерццю… Яе паліць, ці проста – на кампост. А вецер не дае яе падмесці, З-пад веніку […]...
- Адвернутыя твары Адвернутыя твары глядзяць кожны у сваю далечыню у сваё мінулае у сваю талерку Адвернутыя твары рэдка паварочваюцца найчасцей калі зацякае […]...
- Цяжар бясконцы ставiць у вiну Цяжар бясконцы ставіць у віну… Чаму няшчасна ты мая Радзіма? Мне боль твая цяпер не ў навіну! Без слёз мне […]...
- БАЛАДА ЯЗЭПА ДРАЗДОВІЧА (13.10.1888-15.08.1954) Па Беларусі ў світцы белай, У пыле зорак і дарог Ідзе, задумны, пасівелы, Вандроўнік-мудрых фарбаў Бог. Чароўны кій вядзе […]...
- Люблю я навальніцу ранкам шэрым Люблю я навальніцу ранкам шэрым, зь вятрыскам, мякка дзьмуючым у твар, зь бялюткім небам, бы аркуш паперы, што думкі схоўвае […]...
- Чароўны вершаў свет Чароўны вершаў свет, як таямніца, Нас разам згуртаваў і аб’яднаў. Як быццам у спякоту да крыніцы – Душою я цягнуўся […]...
- Даруй Даруй мне за ўчарашні дзень Адной хвілінай поўнага маўчання. Даруй за той непрадказальны цень, Што лег пад ногі нашаму каханню. […]...
- Мой любы край так чароуны Падражаю Lazzaro *** Мой любы край такі прыгожы ў час красавання веснавога! Я за цябе ўслаўляю Бога. Мой любы край […]...
- Ваяцкі марш Мы выйдзем шчыльнымі радамі На вольны родны свой прастор, Хай воля вечна будзе з намі, А гвалту мы дамо адпор, […]...
- Подых вясны Чароўны дзень вітае золак І птушак гоман заліўны, Трымценне тоненькіх галінак На цёплым веснавым вятры. А хмаркі носяцца па небе, […]...
- Вось паветраны шарык знікае Вось паветраны шарык знікае У таемным блакіце нябёс. Усе прыкметы і знакі збіраеш У лёс. Чалавеча, на што тыя веды, […]...
- Я БАЧЫЎ СОН Я бачыў сон, Дзе біла ў дах маланка, Дзе вецер рваў шчарнеўшы дах. Дзе ноч дзялілі светам на кавалкі, Хаваючы […]...
- Я ўваходжу ў мой горад …Уяўляю сабе, Як ідзеш ты па вуліцы горада, Вецер зорак халодных Лунае і лашчыць твой твар. і за плаццем тваім, […]...
- Калхіда В. Мандэльштаму 1. Сачыла Калхіда калядныя зоры Вачыма галодных каменных адтулін. Нібыта цыклопы ў пярэстай прасторы З дазволу суворага часу паснулі. Бадзяцца […]...
- Каханне ў сэрцы не знікае Каханне ў сэрцы не знікае… Каханне можа затаіцца, Калі з другім не парадніцца; Але аднойчы ў задуменні Яго адчуецца свячэнне, […]...
- Вагзаля “Менск-восеньскі Цень вагзалі плошчу вошчыць, Гоніць вецер вецьце сьмецьцем. Скрухі костак не пагрэць нам Ў цьмяным восені сяйве. З пыс здарожаных […]...
- Няхай Сумуе восень ля парога, Дзяўчынай юнай чырванее. Глядзіць на лецейка з трывогай, Нахай цяплом яе сагрэе. Няхай чырвоныя лісточкі Халодны […]...
- БАЛАДА ЮРКІ ЛІСТАПАДА (красавік 1897-5.06.1938) Улюбёны, прыгожы, як мары аб волі… Але волю табе не падораць за тое, Што ты любіш Айчыну і […]...
- На хвалёх неба я ляжу На хвалёх неба я ляжу, Стамлёнага за дзень, У ім я зоры абуджу І месяца прамень, Ды гэта потым, да […]...
- Дрэва Час асенні, як тужлівы вечар, На прамёрзлы лес развесіў хмары. А па дрэве, быццам бы па твары, Секануў сцюдзёнай соллю […]...
- Вадаспад У далёкім лесе непраходным Скала высокая стаяла. Блукаў там часам звер галодны, Бывала птушкі заляталі. Чакала хмурная цярпліва, Калі наведаецца […]...
- Гомельская восень Цвітуць белым цветам каштаны. У восеньскім парку старым. Калышуць іх вэлюм туманы І травіць ад вогнішчаў дым. А вецер, зрываючы […]...
- Няма прыгажэй Высозныя сосны адвечнага бору – пад самае сонца, пад самыя зоры. Зубры ў гушчары пратапталі сцяжыны туды, дзе ніводнай няма […]...
- Мажорнае Зноў вясна! – прэч, адзежы зімы, з цела, з душы, з учарашняй надзеі! Вольны цяпер: захачу – горадам прарасту, камяніцамі […]...