Верш Летним ранкам
Выйду ўранку,
Пастаю на ганку,
Пагляджу навокал,
На аблокі зірну вокам,
А пасля – на сонца,
На прастор бясконцы.
Удыхну паветра
На поўныя грудзі.
Парадуюся лету,
Гэтак жа, як людзі,
Што ідуць ля ганку
На работу зранку.
Разам пайду з імі
Сцежкамі аднымі.
Ещё вершы:
- Цішыня ў вёсцы ранкам Цішыня ў вёсцы ранкам, Брэх сабак за снегам скуты… Брыва хмурыць на світанку, Лес, бязмоўем апрануты. Цяжкім выцягнуўся пасам, Нерухома […]...
- Пры печы Стогне вецер за вакном. Вые так непавярхоўна. Добра ўсё ж ткі, што ёсць дом! З печкай, мурам – усё роўна. […]...
- Арыстакратка Лёс мяне сцежкамі радасці вёў, Вёў да цябе на спатканне, Ты – беларуска, ты – нашых краёў, Арыстакратка кахання. Гэтак […]...
- ДУША 1.Не кранае павеў Тут пушыстых галінак, Бо няма тут ні дрэў, Ні зялёных раслінак. 2.Спакваля поўны змрок Тут пануе ўсяўладна. […]...
- Зямля Тут шэрае сонца, сьвінцовае неба, Я – проста істота, я хлопец, як трэба, Блукаю па зорках, шукаю работу, Я – […]...
- На сцэне i ў залі Над прасторам і зацішшам, У дзікім гневе навальніц, “Бронепоезд” даль калыша, Мчыцца ў будучыні дні. Надрывае бурай грудзі, Водгук коціцца […]...
- Адзінота Адзінота… Я сумую… Паглядаю ў вакно. А за ім балюе восень, лісцем сцежкі замяло. Колер жоўты і чырвоны сыпле з […]...
- Жыві ў Беларусі Жыві ў Беларусі, Да месцаў тых бяжы, Дзе ты, як малый бусьлік, З сям’ёй бацькоўскай жыў. Жыві ў Беларусі І […]...
- Маленечкае дрэўца-немаўлятка Маленечкае дрэўца-немаўлятка, Як птушаня пужлівае, яно Хістаецца і хіліцца да маткі, А ў маткі той дзіцятка не адно, Іх тут […]...
- Думкі ранкам Пасля чёмнае ночы Раніцой я прочнусь. Адкрываю я вочы І вакол азірнусь. Як хацеў бы я побач Раптам ўбачыць цябе, […]...
- Ліпеньскім ранкам Мядовы водар яблынь, сена З маленства сэрца ахмяліў, Таму так хочацца, напэўна, Мне першы адкусіць наліў. Чароўнай сілаю натоліць, І […]...
- Восеньскім ранкам У восеньскім ранку з акварэльна-дажджовым настроем схаваліся вершы за пабудовамі мегаполісу. Пад палаючым лісцем клёнаў спяць да вясны каляровыя казкі. […]...
- НЕЯК РАНКАМ Неяк ранкам, дзе лесу крыло, Дзе арэшніку цесныя дахі, Разрываў на кавалкі святло Тонкі голас узрушанай птахі. Крылаў шэрых драпежны […]...
- Люблю я навальніцу ранкам шэрым Люблю я навальніцу ранкам шэрым, зь вятрыскам, мякка дзьмуючым у твар, зь бялюткім небам, бы аркуш паперы, што думкі схоўвае […]...
- Марозным ранкам я люблю Марозным ранкам я люблю Кармiць сiнiц (што i раблю). Рубiны яркае рабiны Яны дзяўбуць, нiбы данiну – Данiну памяцi, цяпла, […]...
- Намалюе бел-чырвона-белыя карціны з першымі бусламі тады сэрца Першыя ідуць шляхам вайны, А другія застаюцца дома. Пешшыя і вершнікі вясны Сцежкамі выходзяць супраць лома. На лясных дарогах людажэры […]...
- Летнім ранкам на выправу Летнім ранкам на выправу, Ды з імпэтам я нашча, Рушу з вудай шыбка варта, Мо злаўлю я акуня? Мроіць мне […]...
- Раніца Раней за сонца ўстану рана я. Крылаты золак не прасплю. Прайдуся сцежкамі крамянымі ўлюбёная ў сваю зямлю. Прамчуся за вятрамі […]...
- Як паклічуць – пайду! Як паклічуць – пайду! Пазавуць – абзавусь! З балацянак руду Грызьць пачну – меч скую! Так было – гэтак будзе, […]...
- Жнiвень Ўсё навокал зелянее Пабялелi толькi нiвы Нiбы хмаркi ў сiнем небе Гэта жнiвень, гэта жнiвень Паглядзi, ўжо рабiна Чырванее сарамлiва […]...
- Родны дом Родны дом, з дзяцінства мілы Дах, які даўно цячэ. Дзверы, збітыя двухсоткай І замочак на цвіке. А на ганку, куды […]...
- Напрадвесні Уздыхнулі Нёмана грудзі: – Вясна будзе! Вясна будзе! – Покліч скалыхнуў паветра, Адгукнуўся ў пушчы нетрах, І расплыўся, і загінуў… […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- Ноч над зямлёю Над зямлёю ноч паўстала, Цемра над зямлёй. З неба бляск яна прыбрала, Кліча цішынёй. Не відаць ужо праменняў, Светлай вышыні, […]...
- Маме на васьмідзесяцігоддзе – Ты стала зямлёй, А твае гады Ідуць без цябе па зямлі. Ідуць гады, А твае сляды З зямлі халады […]...
- Кіньце смутак Што вы, хлопцы, спахмурнелі? Ці каго вы пахавалі? Ці няшчасце так здалела? Што нуда апанавала? Плюньце, хлопцы! Заспявайма, Каб аж […]...
- Да мурашоў! Да мурашоў! Пайду да малых мурашоў, Я ад людзей да іх пайду, Чаго на людзях не знайшоў, На іх пабачу […]...
- Ураклі, матуля, сына твайго людзі Ураклі, матуля, сына твайго людзі… Ураклі загоны і палі, як у ясны кужаль убіралі грудзі родныя бярозы, тапалі. Ураклі і […]...
- Злітуйся Злітуйся над вечарам і ранкам, Над душою злітуйся маей. Быццам, Божы дар нясі да ганку, Божым дарам будзь ты разам […]...
- Вып’ю кубачак кавы Вып’ю кубачак кавы і пайду на канаву ўзгадваць маленства… Сястра Алёнушка пад старым лунінецкім вязам кажа: — Паеду на мора. […]...
- Словы жудасна паміраюць Словы жудасна паміраюць, Патухаюць, як светлякі. Забываюць іх, не паўтараюць І газеты, і языкі. Толькі недзе ў далёкай вёсцы З […]...
- Як змагла, так і жыла Як у маці я жыла – Да абеду спала я. Потым косы завівала, На вечарынку шыбавала. А як замуж я […]...
- Будзем здзіўляцца Калі нічаму не здзіўляцца, То жыць вельмі сумна на свеце. Спадарства, давайце здзіўляцца, Здзіўляйцеся, людзі, дарослыя, дзеці! Здзіўляймася сіняму, сіняму […]...
- Такая гаворка От!.. Як прыкра… нават цяжка… Бессаромны, прыкры фас! Ветласць мовы – як сярмяжка, Нібы змылена ў запас! Гэта “тыпа словам […]...
- Піражкі са сьмятанай П. супрацоўнікам. Піражкі са смятанай. Калі табе нальюць тры чаркі, Дадуць на закусь піражкі – Выпі. Еж іх са сьмятанай […]...
- Усхваленне Радзімы Край мой родны, скажу без падману: Куды б сцежкі твае ні вялі,- Я душой прыкіпеў да Ашмянаў,- Няма лепшай на […]...
- Выповедзь вэгетарыйца Жывёлы, даруйце! Сабакі ды коткі, Выбачце, жа людзі Да вас гэтак жорсткі Стагнаю крывёю, Сваёю душою За тысячы, сотні, Што […]...
- З новым днём, з новым ранкам! З бессэнсоўным змаганьнем З новым днём, з новым ранкам! З бессэнсоўным змаганьнем За вядомую праўду ў невядомых краях. Новы пошук усьмешкі, той прыгожай […]...
- Что за дзіўныя людзі? Что за дзіўныя людзі? Что за сквапны народ? – Нібы пікай у грудзі, то камень у агарод. Я, напэўна, не […]...
- Прысяду на дарожку Дзённікі ўсе, І сшыткі былыя Полымя знішчыла. Цьмяна ўжо ў печы… Што за жыццё А мне ўсёткі шкада іх, Шлюбныя […]...