Верш Вось і лета сышло

Ещё вершы:

1. Вось толькі думкі аб вясьне І сьніцца мне лісток асіны, Таполі лісьце залатой. І сьняцца ў чырвані рабіны Уздоўж сьцяжынкі паласой, Якою бегаў да крыніцы, […]...
2. Вось і скончылась лета Вось і скончылась лета, А на сэрдцы – сум. І доўгачаканая мэта Не ўсхвалюе розум. Аднак сум не пройдзе, Пакуль […]...
3. Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
4. Кляновы ліст* Кляновы ліст* празрыст і чыст, Ляціць, кружыцца. Напэўна, восень шле мне ліст*, Пасланне быццам. Яго чырвоныя радкі – Нібыта вены […]...
5. Ну вось стаю з працягнутай рукою Ну вось стаю з працягнутай рукою з рахунку збіўся, ловячы каменні, ляцяць яны няспынна прада мною. бязладна ў нашым свеце […]...
6. Ткуцца сувоі нябёсаў Ткуцца сувоі нябёсаў, Жарам гараць рабіны. Рвецца душа у восень, быццам шукае спачыну. Клін жураўліны – апошні – птахамі сірацее… […]...
7. Яшчэ не восень, не, не восень Яшчэ не восень, не, не восень, А з рэчкi – вее халадком. Вось пацямнее лесу просiнь, А там – зiма […]...
8. Восеньскія малюнкі Прыціхлая прырода засынае, Прыносіць лістапад спакой. Апошні ліст з галін злятае, Апошні сведка квецені былой. І ў люстры белае вады […]...
9. ВОСЕНЬСКІ НАСТРОЙ Шэры змрок за акном, На гадзінніку – восем. Хтосьці паліць касцёр – Пацягнула дымком… Восень! Шэры змрок на душы. На […]...
10. Вясна вярнулася дажджом Вясна вярнулася дажджом, паўднёвым завіталым ветрам, градой праталін пад акном, п’янлівым водарам паветра. Вясна вярнулася цяплом, лясной блакітнаю пралескай, бусліным […]...
11. Прыйдзе час, і яна міне Прыйдзе час, і яна міне, восень цяжкая на характар. Сэрца сум запалоніць раптам, і ў далоні твае – тварам так […]...
12. Бацьку забрала лета Бацьку забірала лета, можа восень, можа дождж. Я не змог убачыць гэта, бо мне плакаць давялось… Бацьку забірала восень, нават […]...
13. Скупое лета на цяпло Скупое лета на цяпло, Але было яно, было, Хапала сонца квеценi. Буяла, пенiла, цвiло i прабiвалася, расло,- Хоць i не […]...
14. Ну вось, ты састарэла, восень Ну вось, ты састарэла, восень. Даўно твой сумна-шэры ўбор Пад раніцу мароз курносы Кранае лёгкай сівізной. Выслухваеш папрокі, кпіны, Хаваеш […]...
15. Агнём напоўніш мяне Агнём напоўніш мяне – Агнём неспатольнага сонца. Зруйнуеш на белай сцяне Прысак самоты бясконцы. Агнём разварушыш спакой – Агнём забыцця […]...
16. Вось так Вось так. Айчыне – чаканьне, Дзяўчыне – каханьне, Радне – мілаваньне – Не здаволіть ніяк… Каб усё клалась часу, сваёю […]...
17. На апошні паверх На апошні паверх – Горад, цемра. І не тое, каб смех, Ці памерла. Холад, восень ідзе, Не жартуе І люстэрка […]...
18. Каханне з ім сышло бяз веры З каханнем барацьба… Канешне, Ён – усё не так, і правая Яна. Яе прэтэнзій полк пацешны Той перамогі лаўры ўзяў […]...
19. Вось паветраны шарык знікае Вось паветраны шарык знікае У таемным блакіце нябёс. Усе прыкметы і знакі збіраеш У лёс. Чалавеча, на што тыя веды, […]...
20. Вось i ўсё… Вось i ўсё Вось i ўсё… Вось i ўсё… Ссох-павяў агурочнiк. Зачасцiлi даджы Лiць на мой агародчык. Зачасцiлi даджы – Халадзеюць свiтаннi, Стала […]...
21. Скончылася лета Дзень ціхі, дзень дрымотны, як вада. Смуглява-залацісты. Цёплы промень Забавіўся на твары. Так пчала Апошні раз цалуе памяць кветак. Скупой […]...
22. Няхай Сумуе восень ля парога, Дзяўчынай юнай чырванее. Глядзіць на лецейка з трывогай, Нахай цяплом яе сагрэе. Няхай чырвоныя лісточкі Халодны […]...
23. Рукапіс Я ствараю жыцця свайго рукапіс На старонках дзён, што мінаюцца. Пражыць мне так хочацца іх на біс, А яны развітальна […]...
24. Падары мне лета Падары мне лета ў сонечных дажджынках а ў ім песню света ў залатых пражылках Падары мне восень толькі без маркоты […]...
25. Адцвіло, адгуло наша лета Адцвіло, адгуло наша лета… Ды не пра гэта мой верш. З кім жа ты, любая, дзе ты? – Вось што […]...
26. Вось нам талдычаць спрадвек Вось нам талдычаць спрадвек Што наша краіна бяз сэнсу Што нам не падняцца ўвысь і никуды ад гора ня дзецца […]...
27. Толькі шклянка ўначы задрыжыць на стале Толькі шклянка ўначы задрыжыць на стале, Толькі грукат ад колаў прарве цішыню– Гэта дзіўны цягнік. што імчыцца ў імгле, Аддае […]...
28. Вось неяк так Вось так адразу нават і не скажаш- Адкуль з’явіўся мне нуды сіндром?… Паўзуць па небе гружаныя баржы- Аблокі, што напоўнены […]...
29. Нешта журботнае вецер пяе Нешта журботнае вецер пяе У лясах парыжэлых. Аддам я ўсе перамогі свае За адно паражэнне. А ты не хочаш у […]...
30. Што ні лета – над палямі Што ні лета – над палямі нам жаўрук вярэдзіць душы, што ні восень – пыл у вочы журавы з нябёс […]...
31. Вось яно – побач Вось яно – побач, а ўзяць – немагчыма. Дзве рукі поруч – здаецца, учынак. Нешта наяве – а веры няма… […]...
32. Бусел адлятае ў вырай Мінула цёплая пара, Трываць мароз няма ўжо сілы, І выправіцца ўжо пара – Ён пакідае край свой мілы. Чакае зноў […]...
33. Свой водар вясновы ўжо выпіла лета Свой водар вясновы ўжо выпіла лета. Восень журбою лягла на бары. Вятрамі халоднымі сумна апеты, Лес адзінокі смугою гарыць. Дымяцца […]...
34. Лета вятрыскам суворым Лета вятрыскам суворым, вільготным Кранаецца рэхам паўднёвай вайны. І тыя, хто быў, маладым і нязгодным — Ліпень ўсё роўна забраў […]...
35. Ну вось – і дрэвы пасівелі Ну вось – і дрэвы пасівелі сваёй звычайнай пазалотай. Канец жыццёвае кудзелі – спыненне руху калаўрота. I тчэ забыўшая дзясніца […]...
36. Ну вось і казачцы канец хто пахмяліўся – маладзец Дзеля завязвання размовы Або настрой калі хрэновы То варта усім ісці да крамы І трэба набываць там грамы. І вось […]...
37. Вось і ўсё Знікла ты, як той даўнішні свет, З табой сустракаюся толькі ў снах… Ты празрыстай зрабілася, быццам вада, Адыходзіць з табой […]...
38. Беларускія лісты Восень золатам пакрые, Абгарне ўвесь сусвет. І з бярозы ліст бяскрылы Забярэ ў чужы свет. Адарвала ад радзімы, Гоніць шэльма […]...
39. І, вось, да нас ідзе пара І, вось, да нас ідзе пара, Рыхтуе з продкамі сустрэчы, Але ж, то мабыць не цяжар, Мабыць, палёгка то ў […]...
40. Таму вось і баюся Сьмерці Ужо не страшна мне памерці Ды без цябе я буду Там Таму вось і баюся Сьмерці Бо лепш Жыццё табе […]...