Верш Табе, з прытомленым сэрцам

Табе, з прытомленым сэрцам,
Прысыпанаму сівізной,
Хочацца зноўку сустрэцца
З далёкай сваёй вясной.

З той, што выходзіла адвячоркам
Да возера ў зараснік траў.
Яе называў ты зоркай
I горача абдымаў.

Вось і вёска, як быццам тая.
Не, не тая, зусім не тая!
А сэрца ад радасці штосьці не тае
I зорка не вылятае.

Навакола новыя хаты
I шмат незнаёмых сцежак.
I ты адчуваеш: прыехаў дарма ты
I ўжо баішся насмешак.

Усюды бялеюць жаночыя хусткі:
Хто корміць грудзьмі немаўлятак,
Хто цыбулю ірве на закуску,
Хто носіць ваду да градак.

Жанчыны дзябёлыя, немаладыя,
Твайго, сярэдняга, веку.
У іх ад сонца рукі рудыя
I зморшчыны ля павекаў.

Якая тваёй з іх была? Якая?
З няспісаным чыстым сэрцам.
Не выбежыць, не спаткае,
Не пойдзе з табой да азерца.

Заходзіў даўно ты вельмі
У яе спадзяванні і сны.
I стала іншаму вернай
Яна пасля нейкай вясны.

У яе свой закон у хаце,
Свае Іванкі і Галі…
Лепш не шукайце, не сустракайце
Тых, што ў юнацтве кахалі.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Адчувай сэрцам сваім Адчувай сэрцам сваім… – Чаму Беларусь? Чаму не другая краіна мяне нарадзіла? Пытаецца маленькі унучак У свайго старэнькага дзядка. – […]...

Яго вочы поўныя сумам Яго вочы Поўныя сумам Цалавала поўня Сяйвом бляклым. Яго рукі Моцныя ноччу Абдымалі мроі Ёй асвячоныя. Яго ногі За дзень […]...

Па-за сэрцам – глыбокае неба Па-за сэрцам – глыбокае неба. За вачыма – фарватары зор. Хутка зведае чорная глеба, Дзе я жыў і чаму я […]...

ЗАВАЛОДАЦЬ НЕ МУШУ Я СЭРЦАМ ЗАВАЛОДАЦЬ НЕ МУШУ Я СЭРЦАМ. І ЗАСТАЦЦА НЕ МУШУ У ІМ. БОЖА ПРАВЕДНЫ, МНЕ Ж КУДЫ ДЗЕЦЦА АД МАЛАНКІ, ШТО […]...

А я чакала й верыла табе А я чакала й верыла табе. І уначы за нас малілась зорам. А гэта – проста грушы на вярбе, Сарваныя […]...

Сэрцам да Сонца Птушка бачыць абшары ў палёце – Чалавек так не можа падняцца. Чалавеку толькі застаецца, Што на сэрца сваё спадзявацца. Ім […]...

Прабуджэнне Ты прабач, мая родная маці, Што карміла мяне малаком, Але вырас я з тога дзіцяці, Што сядзеу ля цябе вечарком. […]...

Вырва Ночы водар як дзеўкі лядашчай, Хмелем тайны зацягне у цвіль…. І мастацтва любошчаў няйначай Ператворыць Неронам у пыл.. Тхне, смярдзіць, […]...

Табе складаю гэты гімн Табе складаю гэты гімн, мой горад! I не крыўдуй, прастор жытнёвых ніў, Што мой напеў, яшчэ духмяны борам, Сінеючы ад […]...

У дарозе Бягуць бярозкі ля чыгункі, Гляджу на іх я з-пад рукі. Вясна дала ім падарункі – Зялёных колераў лісткі. Я іх, […]...

НеспаДЗЕЎКА (Лірычны маналог лірычнай гераіні) Я ў цябе – юбілейная, ты ў мяне – першы. Прамалінейная праўда ў вершы. …І была […]...

ПАЭТ Такога творчага натхнення не бачыў свет з часоў стварэння. Упаўшы ў поўную адключку ад рэчаіснасці зямной, паэт страчыў, схапіўшы ручку […]...

Жыві, калі ласка, каханне Жыві, калі ласка, каханне Як лёгка згубіць каханне Ў юначых ранімых сэрцах, І зробіцца ноччу ранне, Замуцяцца воч азерцы. І […]...

У летуценнях У летуценнях вёсны надта сонечныя. Наяве вёсны абагрэты сончыкамі, грамамі і таўкачыкамі польнымі, чаканнем радасці – канікуламі школьнымі. А хто […]...

Праз яе Заведзеная надзея памерла. Надзея, мабыць, якой не было, Надзея, якая магла быць Ды толькі ўсё кудысь адышло. Мы верым у […]...

Княгiнька i чарнiца Яе рукі калісьці меч помсты ўздымалі, Але помста заўжды прывядзе да крыві. Яе рукі тады крыж наддзеі прынялі, А наддзея, […]...

Трывожныя зводкі Ты ўсхопішся ранкам, нікім не разбуджаны, I з сэрцам трывожным падыдзеш да радыё. Чакаеш. Так, пэўна, чакае асуджаны, Каб прыгавор […]...

Ізноў мне не спіцца Ізноў мне не спіцца… Што гэта такое? Душа-шаляніца Дзяўбе неспакоем. Сляпая ж, здаецца, Ды глуханямая, А беднае сэрца Назолай праймае. […]...

Была вайна Была вайна… Была вайна… Зямля гарэла, Гарэлі вёскі, гарады. Была бяда, Яна хацела, Жывое знішчыць на зямлі. Была вайна… Зямля […]...

Праменад Чорная прастора, неба уверсе, Агні ліхтароў свецяць шлях. Мы крочым па гэтым паверсе, Не думаючы, што мы гэта прах, Але […]...

Да смерці У цябе ёсць тое, дзеля чаго трэба жыць. У мяне ёсць нешта, за што не страшна памерці. Няма сэнсу мінулае […]...

Мы жывём, як гарох пры дарозе Мы жывём, як гарох пры дарозе Хто нi йдзе – той вазьме i скубне Гэту прымаўку ў нашам народзе Расказала […]...

Адной табе! Адну цябе хацеў бы апяваць, Ды не хапае мне ні голасу, ні слова. Адну цябе у марах пазнаваць – Душа […]...

Табе адной Табе адной я нёс пяшчоту, Ды па дарозе разгубляў Сярод сьнягоў, Слаты. Сьпякоты, Сярод пустых размоў, забаў. Прыйшоў незатаптанай сьцежкай […]...

Я хачу аб табе Я хачу аб табе З кім хоць слоўка сказаць, Сэрца гора, тугу І сумненні прагнаць. Але толькі ж няма З […]...

Была спякота Была спякота І адзінота – Вокны адкрыла. Была сустрэча, Халодны вечар – Расправіла крылы. Была спакуса, Радасць чакання, Ўзлёт і […]...

Кахаю… Кахаю… Кахаю Кахаю… Кахаю… Кахаю… Губляючы волю сваю, Пяшчоту тваю ўдыхаю, Ласкавыя позіркі п’ю… Усмешка… І вусны… І дотык… І ўсё паплыло… […]...

Я табе дарую Подых навальніцы чую я вясною… Ведаеш, мой мілы, хочу быць з табою. Сэрца ў далонях я сваё зжымаю, Без цябе […]...

Табе Ты – снежная, Марозная, Ласкавая, Сур’ёзная. Гасцінная, Прыветная, Сардэчная І светлая. Ты – зорная, Праменная, Каханая, Нязменная....

Загінуты боль Загінуты боль, адзінота ў сэрцы Душа ў змаганні, а целу спакой. І ведаеш ты, не адчыніцца дзверца Не пойдзе дадому […]...

Я напісала б табе Я напісала б табе ўсе пралескі ўвесну, Вывела б сонца ў нябёсах нясталай рукой, І па суметах сняжынкам бы я […]...

Я па табе не сумую Я зусім па табе не сумую, Незнаёмы, нязведанны край, А з палёгкаю нават дарую, Што не клічаш мяне ў свой […]...

Я к табе прылячу Я к табе прылячу Шызакрылаю птушкай, Каб хоць крышку суняць І суцешыць твой боль. Слёзы, беды твае Знае толькі падушка, […]...

Я усміхалася табе Я усміхалася табе, А ты – павінен быў стрымацца! Не меў ты права усміхацца Так шчыра, светла, так лагодна… Ты […]...

ХАЙ БЫ ТАБЕ ЗДАРОЖЫЦЦА Доўжыцца вечар, доўжыцца, Цягнецца дзень за днём, Хай бы табе здарожыцца Ды пад маім акном. Хай бы табе здарожыцца – […]...

Як табе прачынаецца Як табе прачынаецца Без маёй добрай раніцы? Як табе адчуваецца? Людзі, бывае, вяртаюцца? Так, здараецца. Як табе засынаецца? Ці табе […]...

Ні табе, ні сабе Ні табе, ні сабе, нікому Я ніякай ня дам парады. Проста – ганьба у горле комам, Ў навакольлі – смурод […]...

А я калісці і табе А я калісці І табе, Як дрэву лісцці, Мыш саве, Свой твор Найлепшы прысвячу, Як тхор яешню Крумкачу. Ну параўнанні […]...

Я абавязаны табе Абавязаны я табе За светлы ранак, Дзень пагодны. За хор птушыны, Сэрдцу родны, – Я абавязаны табе. Абавязаны я табе […]...

Прыгажэйжая за кветкі Няма ніводнай кветкі на зямлі, Якая б параўналася з тваёю прыгажосцю; Такія на зямлі яшчэ не зацвілі, Іх ня было, […]...