Верш Так доўга чалавек глядзеў пад ногі
Так доўга чалавек глядзеў пад ногі,
Навобмацак шукаючы дарог,
Нібы ў пачатку даў сабе зарок
Нідзе не спатыкнуцца, покі змога.
Якім пакутным быў няроўны крок!..
А зоры так зіхцелі над разлогай!..
I ўскінуў горда галаву нябога:
“Ад бед сябе я тут не абярог.
Быў я пакорны. Вырас нецярплівы.
Даволі плазаваць пад зорнай злівай:
З самое зоркі дом сабе зраблю!”
I ўладна з гэткай сілаю шчымлівай
Наблізіў зоры да сябе!.. Шчаслівы
Ці будзе ён, пакінуўшы Зямлю?..
(2 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Каб чалавек знайшоў сабе ў жыцьці Я ня ведаю, кім хачу быць, стаць, Я ня бачу мары ў сваёй галаве. Як быццам не хачу свае рукі […]...
- Чалавек шукае ідэал Чалавек шукае ідэал, (А яго, такога, не бывае) Ён імкнецца ў нетры, мора, акіян, Але нічога не дасягае. Ён хоча […]...
- Перш доўга лес на гуслях граў зялёных Першае каханьне – салодкая мара, Спадзяваньняў маладосьці рай. Усё вітае пад каханьня штандарам, І толькі раніцою – бывай. Усё назіралася […]...
- Будуць доўга ўлашчваць і тлумачыць Будуць доўга ўлашчваць і тлумачыць, Рай зямны – чарэўны – абяцаць, Не маніся абхітрыць Пілата – Грошы задарма ў яго […]...
- Што ж так доўга не пагожа Што ж так доўга не пагожа, Зябка ў гэтым садзе, Божа? І калі ўжо ў гэтым садзе Стракатушка-птушка сядзе З […]...
- Чалавек разумны Святою таямніцаю жыццё ёсць у прыродзе. І homo sapіens з бязмежным захапленнем глядзіць на рост травы і звычкі звера ў […]...
- НОГІ ПРОСЯЦЦА НОГІ ПРОСЯЦЦА З цёплых траў плыве водар мядовы Над прагрэтаю летам зямлёй, Басанож летуценнік вясковы Забаўляе прастору гульнёй. Час чароўны, […]...
- Дзіўная (музыка “Странная женщина”) Дзе ж мне, і што знайсці… Чым табе дагадзіць… Неруш ва мне сядзіць, Ды вось і ён ня спіць. Як […]...
- Забінтуй ты мне ногі абдымкамі жарсці Забінтуй ты мне ногі абдымкамі жарсці, Заручы нашы вочы даўкай палёгкай Пацалункам шляхетнага ў росах світанка Забінтуй маё сэрца чаканай […]...
- Пакуль яшчэ ногі носяць Пакуль яшчэ ногі носяць, Пакуль яшчэ бачаць вочы, Павінен я столькі зведаць, Хапіла каб назаўсёды! Ніколі не будзе досыць Мне […]...
- Я фільм глядзеў Я фільм глядзеў. Там – Спартака распялі. Распялі ноччу, калі ў Рыме спалі. Вісіць Спартак, канае на крыжы. А ўнізе, […]...
- Як на цябе, я, мабыць, не глядзеў Як на цябе, я, мабыць, не глядзеў Шчэ ні на кога – толькі на ікону. Спатканая сягоння неспадзеў, Ты не […]...
- Калісь глядзеў на сонца я Калісь глядзеў на сонца я, Мне сонца асьляпіла вочы. Ды што мне цемень вечнай ночы. Калісь глядзеў на сонца я. […]...
- Якім ты вокам на мяне глядзеў?! Якім ты вокам на мяне глядзеў, Напэўна, тым, што па жыцці зайздросціў? На небе ясны месяц зіхацеў, І я згадзілася […]...
- Любы, не шкадуй мяне так доўга Любы, не шкадуй мяне так доўга. Каб да сэрца сэрцам не прысох, супыніўшы коніка гнядога, адпусці на нёманскі пясок. Вернешся […]...
- Як доўга я была ахвярай Як доўга я была ахвярай Твайго нямога хараства. Як доўга доўжыліся мары, Ды працвярэжвае жарства. Калі ж і ты недасканалы […]...
- Р. М Каханню нічога не трэба, Каханне нічога не просе, – Так радуе сіняе неба, Так цешыць валошка ў калоссі. Каханне, як […]...
- Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...
- Я – ЧАЛАВЕК! Калі б я была птушкай народжана, Любавацца зямлёй кожны дзень, Я б у палёце жадала нязмушана, Рассыпая па ёй сваю […]...
- Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...
- Прыгожы чалавек Ва усiх свой густ. Спрачацца можам, Iсцi да згоды пакрысе, Але на тым, што ёсць прыгожа, Часцей згаджаемся мы ўсе. […]...
- Чалавек не ўзнікае так Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца Як ратай, Як дзівак, Як мастак, Ад якога свет адбіваецца. Чалавек не […]...
- Сярод людзей, дзе чалавек? Сярод людзей, дзе чалавек? Ау! Крычу – яго ж няма. Няўжо такі наш час, наш век, Такая вось няўжо зямля. […]...
- Чалавек зачым ваюе Чалавек зачым ваюе, Зачым сьлёзы лье ды кроў, Зноў і зноў жыцьцё марнуе Прагнай хіжнасьцю сваёй? Былы стогодак адгрымеў, На […]...
- Чалавек адзін канае П. маці. Чалавек адзін канае… Чалавечае жыцьцё, Быццам нітачка льняная, Паміж небам і зямлёй… Чалавеку жыцьця мала, Гэтай нітачкі льняной, […]...
- Як быў маленькі чалавек Як быў маленькі чалавек, Хадзіў ён на каленях век І прыгінацца мусіў пад “братамі”. Цяпер магутны, нібы бык, Вось толькі […]...
- Калі чалавек не такі як усе (прысвячаецца Якубу Коласу) Калі чалавек не такі як усе, Натхненне ён знойдзе ў жамчужнай расе, Адчуе каханне ў лесе і […]...
- Жывеш ня вечна, чалавек Жывеш ня вечна, чалавек, – Перажыві ж у момант век! Каб хвалявалася жыцьцё, Каб больш разгону ў ім было, Каб […]...
- Чалавек маленькага роста “Чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне?” Чалавек адказвае проста: “Гэта залежыць не ад мяне”. “Чалавек маленькага розума, […]...
- Трыццаць пяць чалавек Трыццаць пяць чалавек, трыццаць пяць партызан – сабіраў свой атрад удалы атаман. Гнаў ён коней сваіх удалеч сівых бароў, каб […]...
- Чалавек ёсць сацыяльная істота Чалавек ёсць сацыяльная істота, Якая існуе ў грамадзкіх рамках. І пастаянна ў жыцці сваім няпростым Выконвае ён шэраг абавязкаў. Ён […]...
- Дзіўны ў парку сядзеў чалавек Дзіўны ў парку сядзеў чалавек, Спяваў рэквіем марным дням, Пакланяўся памерлым агням, Што Дзень знішчыў на веру Багам. Пад цяжа’рам […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- Мая думка Як вецер, як птушка, дзе сонца, дзе зоры, Так рвецца, нясецца ўдаль думка мая; Абымецца з небам, пакоціцца ў мора, […]...
- Глыбела неба, зоркі халаднелі Глыбела неба, зоркі халаднелі. Ступала восень зорнай паласой. Апошні мёд насілі пчолы ў келлі На санцагрэве з буйных верасоў. За […]...
- Маналог свата МАНАЛОГ СВАТА – Гэй, хлапчына, мо, даволі Халасцяцкай зведаў волі? Каб жа потым не журыцца, Трэба ўжо табе жаніцца! То […]...
- Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...
- Зефір Жыву ў марах не зямных, Тугу закінуўшы ў мех. А тая брыкае нагамі, Грызе зубамі, касмыкі выдзірае. Злуецца скруху зазывая, […]...
- Ліяны слёз над безданню адчаю Вадзіму Ліяны слёз над безданню адчаю Малюе дождж струменямі на шкле. На попелішчы часу дзень сатлеў, Пакінуўшы сляды за небакраем. […]...
- Балада непадзельнага Нечыя простыя словы чалавечыя. Цені, у адно зьлітыя, танцуючыя, вечныя, адно аднаму прысьвечаныя, бясконцыя, неіснуючыя. Бы абраныя, ад жыцьця адарваныя, […]...